Andlegt ofbeldi

Andlegt ofbeldi og kúgun er síst betri þó friðsamleg sýnist. Kasti þeir steinum sem búa í glerhúsi.

Hverjir eru verðugir fulltrúar Íslands er spurning.  Mótmælendur 98%, þjóðarinnar þessi sem borgar skattanna og skuldirnar með aleigu sinni, eru vissulega fulltrúar þjóðarinnar þó sumir þeirra séu  kannski ofbeldishneigðir að eðlisfari og sumir þeirra sitji enn heima.  Ofbeldi leiðir af sér ofbeldi. Mikill er ábyrgð stjórnvalda  og þeirra sem eiga að kunna að hemja skap sitt.  Á tímum  þegar þörf er á þjóðarsamstöðu um sérhagsmunamál íslensku þjóðarinnar. Hátekjur almennt þannig að allir geti sparað. Eitt smáfyrirtæki hámark á einstakling. Heimilishagvöxt í stað Hagvaxtar ESB auðhringa.

Er algjört ábyrgðarleysi af mönnum í æðstu stöðum að gefa yfirlýsingar um hverjir séu fulltrúar þjóðarinnar eða ekki, því 98% eru búinn af nóg af allri skiptingu þjóðarinnar síðust 20 ár. Saman stöndum vér sundruð föllum vér. Íslendingar voru búnir að vera ein þjóð í meir en 1000 ár og gekk almenning hér síst verr en þeim í þjóðabandalögunum. 

 

Á efnahagsstríðstímum þarf þjóðin á því að halda að á hana sé hlustað. Það dettur engum í hug að þeir sem vissu ekki betur séu sekir um ábyrgðarleysi.   Hinsvegar treystir enginn margsvikin kjósandi sama stjórnmálamanni aftur og nóg er skynsömu fólki í báðum stjórnarflokkum sem er betur fallið til stjórnar í harðæri.  Fólk sem persónugerir sig of mikið á erfileikatímum gerir lítið úr vaxandi þjáningum almennings: 98% þjóðarinnar. Menn viðurkenna mistök með því að treysta öðrum. Sá sem treystir öðrum og hefur ekkert að fela honum er treystandi.  Góðæri er ekki mælikvarði á góða leiðtoga það hefur komið upp á daginn. Frú Vigdísi virtist auðvelt að þekja þjóð sína og fór persóna hennar vaxandi með hverjum deginum sem leið. Allir verða að þekkja sinn vitjunartíma. 

Mótmælin áttu að vera friðsamleg