Ráðstjórnarríkið ESB

Kemur ekki á óvart þó Rússar bjóði sig velkomna áður en Íslendingar verða innlimaðir inn í Ráðstjórnarríkið ESB.  Ríkið lifir en hugmyndir einstaklinganna eru fallnar í gleymsku hraðar en þær framkvæmast. Þetta er ekki samband tækifæra eða arðbærra framkvæmda. Risaeðlur hafa tilhneigingu til að deyja út. Beauro-kratar með áhrif. Áhrif ein og sér er greinilega ekki nóg til að koma hlutum í framkvæmd.

Tekist á um kreppuviðbrögð í ESB

Kannski

Miðað við framboð og eftirspurn er þetta ekki spurning um kannski. Miðað við arðssemiskröfur hlutafa á heilbrigðum samkeppnismarkaði alls ekki. Gallarnir á hluthafaformi fyrirtækja á vegum ríkisins þegar illa gengur þurfa ekki vitnanna við. Hlutafélög eru í eðli sínu um áhætturekstur. Rúv á að vera í þjónustu ríkisins og á þess ábyrgð og miða sína þjónustu við þarfir ríkisins á hverjum tíma. Sinna því hlutverki sem samkeppnismarkaðurinn sinnir ekki eða getur ekki sinnt. T.d. vegna smæðar sinnar. [um 300.000 neytendur] Eiga ráðherrar ekki að ráða til að vera verðugir þeirra launa sem skattgreiðundur greiða. Gagnsæi á oddinn. Niður með ráðstjórn. Eins og það er auðvelt að hækka laun fámennra stétta á uppgangstímum þá ætti sama að gilda þegar miður gengur. Allt er þetta spurning um rétta formið.

 

Launin kannski of há

Niður með ráðstjórn!

Aftur til lýðræðis. Mismunin sem fólst í því að breyta upprunalegu stjórnarskrá Íslands þarf ekki vitnanna við. Laun skulu ákvörðuð með lögum á hverjum tíma eftir gagnsæar umræður á þingi.

Kjararáð vinnur ekki í þágu þjóðarhagsmuna þegar illa gengur. Íslendingar hafa ekki efni á slíku óráði.  Með lögum skal landið byggja! Út með ólög.

Kjararáð getur ekki lækkað launin

Kapp er best með forsjá.

Allt er þetta  spurning um að lámarka virði eigna á hverjum tíma, annað telst að blekkja lánadrottna.

Hús sem byggir á sandi það fellur í næsta fárviðri. Í upphafi skyldi endinn skoða.

Kaupþing óskar eftir greiðslustöðvun í Bandaríkjunum

Innlánsvextir

Hér á landi eru það útlánsvextir sem hvíla þyngst á mönnum.  Og skilningur landans á innlánsvöxtum því lítill.  Ein mælikvarði á góða lánastofnun er að bera saman innlánsvexti  og heildarinnlán.  Fari saman lágir innlánsvextir og mikil heildarinnlán [miða við heildarinnlán annarra lánastofnanna]  þýðir það mikið traust á viðkomandi lánastofnun.  Oftar en ekki lægri útlánsvexti og meiri útlán. Eitt af aðalverkefnum Seðlabanka Englands er að halda almennu innlánsvöxtum sem lægstum því þá er stöðugleikinn mestur.

 2% innlánsvextir þá verðbólgutryggingarvextirnir er undanskyldir er það hámark sem almenningur getur reitt sig á. Raunvextir umfram það hafa aldrei gengið eftir.   

 T.d. eru innlánsvextir nú á almennum innlánsreikningum [innistæða bundin í 1 ár]í Englandi um 6,0%. Verðbólga um 4,5 %. Raunvextirnir hér eru því af 100 pundum (106/104,5 – 1)%= 1,44%  eða vísbending um mikinn stöðugleika. 

 Vörum okkar á því að þegar laun hækka um 7% [100 hækkar í 107] þá heyrist oft að Bankar hafi bara hækkað vextir sína um 2%.  Þetta kalla ég siðspillingu og ósanngjarnan samanburð. Því ef vextir bankans voru fyrir hækkun 6% og verða 8% þá er samsvarandi hlutfallshækkun (8/6  - 1)% =33,3% hækkun sumir segja okur. 

Reiknum nú í enska tilfellinu það sem Íslendingar kalla oft 2% hækkun vaxta.  (108/104,5-1)% =3,35 %  almennir raunvextir alveg út úr kortinu sem fljótt kollvarpa öllum fjármálaveldum.  Hér er verið að lofa innleggjendum (3,35/1,44 - 1)%= 232,63 % hærri raunávöxtum.