Hvaða umhverfi?

Í greinargerð sem fylgir með tillögunni kemur fram að mikilvægt sé að hefja strax endurreisn á íslensku viðskipta- og efnahagslífi í kjölfar bankahrunsins. Til að það sé mögulegt á sem stystum tíma verði að ríkja öflug samkeppni hérlendis. Bent er á að því miður sé mikil hætta á að ríkjandi ástand ýti undir samþjöppun og hún verði enn meiri en verið hafi, en slíkt geti dregið úr hraða nauðsynlegrar endurreisnar.

 

Einreisn og viðreisn er hugtök sem mega fara norður og niður. Hér þarf að innleiða fullkomið samkeppniskerfi: þar sem frelsi einstaklinganna á frjálsum markaði í þágu aðila markaðarins [fjöldans] ríkir, innan ramma vestræna hefða og siða [t.d. þeirra sem byggja á Guðs orði.]  sem þeirra laga er best þykja vera í samræmi.

Taka þarf tillit til þess að Ísland er dvergríki með, til langframa, háar þjóðartekjur.

Gera sér grein fyrir að sterkt þjónustufyrirtæki, undir ströngu eftirliti um verð og gæði útlagaðar þjónustu, er betra en Fákeppni [þegjandi samkomulag fárra heila um skiptingu markaðarins sér í hag].  

21 aðili sé í virkri samkeppni þannig að hún sé virk, og innkoma annars eftir að einn springur á limminu sé sem bestur.

Formið sé einka [eigandi sé á fullu í rekstrinum] eða hlutahafa.

Launastefna sé að jafnaði svipuð laun allra innan fyrirtækis en arður að eiginlegri rekstrarsemi sé skattfrjáls [starfsmenn jafnt sem öðrum standi ávalt til boða að kaupa hluti á sömu kjörum].

Eitt fyrirtæki um sérhverja rekstrareiningu sem er samkeppnisfær ein sér.

Skýr skil milli aðila samanber heildsala og smásala. Öllu verð upp á borð miðað við að varan sé sótt og staðgreidd. Afsláttur kaupanda felist í því að vera fyrstur, kaupa skynsamlega inn og vera í góðum málum hjá sinni fjármálastofnum. [Seljendur og kaupendur haldi sig fyrir frá fjármálastarfsemi og láti þá hlið alfarið í hendur þeirra sem hafa það sem eiginlegan rekstur] 

Þetta mun efla almenna þátttöku á atvinnumarkaði fjölda þeim sem hafa tækifæri til að græða. Meiri virðisauka og  meiri velferð.

Þegar keðjuhringaformið verður leyst upp þá er fullt af einstaklingum með reynslu og eða menntun til að taka við fyrirtækjunum jafn óðum og þeim er veitt frelsi.

Einnig minnka útgjöld skattgreiðenda vegna yfirmannaðra sérfræðiskólastofnanna. Sem geta tekið við fólki ef samdráttur verður alvarlegur.

Skattastefna til aðhalds verði fyrst og fremst í formi aðgangsgjalda inn á viðkomandi markað [matvöru, bóka, lyfja, bara, snakkastaða, ....]. Krafa um arðsemi verði strangt fylgt eftir við endurnýjum leyfa. Við þjóðin eigum nú eftir allt saman markaðina og okkar er valið. [Til breytinga okkur í hag þó sumir einstaklingar megi missa sín.]   þetta er ekki spurning um hver á hvað þegar heilbrigð frjálshyggja ríkir.

Forfaðir okkar Egill Skallagrímsson var mikill keppnismaður fram á síðustu ár.

Sníða sér dvergstakk eftir vexti og leyfa risunum að hafa sína hentisemi í sínum heimum.

Starfsmannaskattar á fyrirtæki en burt með tekjuskatta af venjulegum atvinnutekjum  og persónuafslátt.

Hluti starfsmannaskatta fari í sameiginlega veikindaréttasjóð fyrir alla aðila markaðanna. [Tryggingarstofnum sjái alfarið að borga út veikindadaga launafólks, og sú ábyrgð fer þá úr höndum fyrirtækjanna] 

Ákvörðun starfsmannaskatta fari eftir þeirri markaðsstarfsemi sem við á.

Kalla á heildarendurskoðun á samkeppnisumhverfinu

Hr Ólafur skilur stöðuna.

Það bann við skerðingu kjara forseta á kjörtímabili hans sem
kveðið er á um í 2. mgr. 9. gr. stjórnarskrárinnar var sett til að vernda
forsetann gagnvart löggjafar- og framkvæmdavaldinu.

Með öðrum orðum Forsetinn á að geta beitt m.a. neitunarvaldi [þjóðaratkvæði] án þess að eiga á hættu refsingar af hálfu löggjafar- og og framkvæmdavaldsins. Þetta er jú víst eina tilvikið þegar valda hagsmunir gætu skarast. Þar sem aðrar skyldur eru frekar fólgnar í hefðbundnum formsatriðum en beinum völdum.   

Samhengi stjórnarskrárinnar er auðskilið ef hlutlaust metið. Ekkert er fullkomið sem er mannlegt, maðurinn er breyskur.  Á alþingi sitja menn af báðum kynjum. Valdið spillir. Valddreifing bætir.

Kjararáð má leggja niður,því öll umræða um laun æðstumanna ríkisins samfara fjárlögum er af hinu góða. Allir eiga að uppskera eins og þeir sá. Æðstu menn ríkisins eiga að vera þjóðarinnar allar en ekki taldir í hóp með óstöðugum ofurlaunamönnum né uppskera eins og þeir sá. Upprunalega stjórnarskráin er mjög skorinort og til fyrirmyndar.

Ólafur Ragnar fer fram á launalækkun

Málþóf sem getur staðið í tugi ára.

Samkvæmt lögunum verður íslenskum félögum, einkum íslensku bönkunum, gert mögulegt að höfða mál gegn breskum stjórnvöldum fyrir að frysta eignir Landsbanka Íslands á grundvelli ákvæða í hryðjuverkalögum og knýja Kaupþing Singer & Friedlander í greiðslustöðvun.

Hvað með fyrirgreiðslu um málsókn á hendur þeim sem að báru ábyrgð á rekstri annarra íslenskra einkabanka.  Í ljós þess hve lítið fæst fyrir eignir má ætla að þessir bankar hafi verið fullir af ástarbréfum?  Alla Íslendinganna sem treystu þeim fyrir sparnaði sínum til ávöxtunar. þó þeir hafi tapað vöxtunum réttlætir það ekki að fá ekki höfuðstólinn verðtryggðan til baka. Hvað um ábyrgð Íslenskra einkabanka á erlendri grund að lofa innlánsvöxtum, umtalsvert hærri en viðmiðanir þarlends heimabanka, og enginn ábyrgur myndi telja að hægt væri að standa við í samhengi alþjóða efnahagsmála.

Ef Bretar hafa ekki málstað í bakhöndinni má þá líka segja það að þeir beri ábyrgð á öllu hruninu?

Og væri því ekki óþarfi að leggja allar skuldirnar á íslensku þjóðina, þegar hægt væri að fá lánað út á skaðabætur af hálfu Breta.

Allir sem eiga raunverulegt eigið fé til greiðslu afborganna geta fengið lánað meðan eiginféið er til staðar.  Um eigið fé banka gilda ströngustu reglurnar.

Fé til málshöfðunar

Draga úr kostnaði Skattgreiðenda!

 

Kostnaður vegna þingmanns per skattgreiðanda á  Íslandi, fyrir var heimsmet í bruðli. Aðstoðarþingmenn; til hvers er kjósendum ekki treystandi til að velja þingmenn sem fara eftir samvisku sinni?   Að mínu mati er vandamál hluti af ESS pakkanum: skrifræðið og reglugerðirnar.

Hin hefðbundna Íslenska þinghefð felur í sér gerð einfaldra auðskiljanlegra laga sem varða almanna hagsmuni.  Þetta er alls ekki spurning um nauðsyn þetta er spurning um arðbærissjónarmið: velja hæfasta fólkið á hverjum tíma, og lækkun skatta til að auðvelda þeim sem baka brauðið gerðina.  

 Allir þurfa að sníða sér stakk eftir vexti, dvergríki sem stærri og ópersónulegri með allt aðra og fjölbreyttari hagsmuni, sem byggja til dæmis á auðlindaskorti og atvinnuleysi.  Við eigum hlutfallsleg mikið fé bundið í landi og þjóð: auðlyndum okkar, og þurfum ekkert láta það í hendur annarra fjárfesta, heldur losa það úr viðjum, eftir þörfum,  með fullri sjálfstjórn á okkar efnahagsmálum.

Lágvöru markaðsfræðin getur verið heima hjá fjárfestunum. Við erum hátekjuþjóð og eigum öll að hagnast á því, í ljósi reglna sem tryggja jöfn tækifæri á okkar forsemdum.  Það sem hefur vantað á, er að fjárfesta í fólkinu sem bakar brauðið og laða í þau störf afkastamikið og greint fólk þetta er orðin hlutfallslega lítil stétt í dag og er ekki dýr fjárfesting en almennt há laun valda meiri virðisauka og meiri hagvexti.

Frasinn sumir hafa ekkert með peninga að gera því þeir eyða honum í bara vitleysu, á sannarlega við núna um sumar stéttir. Læknir lækna sjálfan þig. Í stað þess að flytja hér inn fólk til að henda því út þegar efnahagstjórn bregst.  Er hægt að fækka nemum í fræðasetrum  á þenslu tímum þegar jafnvægisstjórnun bregst.