37 % samþykkja vinnubrögð ríkisstjórnar.

Af þeim sem svöruðu [86%]  lýstu 48% stuðning við vinnubrögð ríkisstjórnarinnar.

Af þeim sem svöruðu [58%]kysu 14% Fylkinguna.

Af þeim sem svöruðu [58%] kysu 14% Vinstrigræna.

Af þeim sem svöruðu [58%]kysu    9% Framsókn.

Af þeim sem svöruðu [58%]kysu 37% Stjórnarflokkanna.

77% fastafylgis stjórnarflokkanna stendur á bak við aðgerðir stjórnarflokkanna.

Um 1/3 hluti þjóðarinnar. 1 af hverjum 3. Eru það ESB sinnar hagsmuna aðilar afætunnar: fjármálageirans.

Íslendingar er um 320.000 manns. Höfum við efni á t.d.: Verðbréfahöll, Seðlabanka?  

 

Af þeim sem svöruðu [58%]kysu 17 % Sjálfstæðisflokk.

Af þeim sem svöruðu [58%]kysu  1% Frjálslynda.

 

Hugsanlega gætu   45% kosið eitthvað annað. [t.d. þeir sem svöruðu ekki]

Stuðningur við Sjálfstæðisflokk og Samfylkingu eykst

Kostir verðtryggingar

Íslenska uppfinningin [Jóhönnu S. og fl.] til að fá erlend lán út á húsbréf þjóðarinnar, gekk út á að bæta [OECD/ESB] neysluvöruverðbólguvístölu ofan á fasteignveðsverðbólgutryggingu lánsins. Þá þurftu erlendir fjárfestar og lánastofnanir ekki að óttast slaka efnahagstjórnanir á Íslandi framtíðarinnar. Ótti þeirra þeim í hag hefur nú í dag heldur betur sannað sig.  

Ríkisstjórn sem afnemur ekki neysluverðbólguþáttinn strax staðfestir áframhaldandi ótta þeirra sem kunna að lámarka áhættu eru ábyrgir og eru til fyrirmyndar. Burt með allar ríkistjórnir sem ábyrgir treysta ekki fyrir efnahagsmálum þjóðarinnar. Utanþings stjórn manna sem vilja, þora og geta strax. Sá sem hefur vit hann þorir, hinn huglausi hleypur á eftir væntingum hann veit ekki betur.

Við þurfum ekki að afhenda ESB auðlindir okkar: framtíðar tækifæri ef við fáum hugrakka ríkistjórn sem veit og tekur sjálfstæðar ákvarðanir með sannanlega velferð og hagsmuni almennings Þjóðarinnar að markmiði. Burt með þessa ríkisstjórn sem er vanhæf.

Föst í of lítilli íbúð

Nútíma dulbúinn skattheimta ný-aðalsins?

Þegar "meint" einkavæðing hófst á ríkisreknum þjónustu fyrirtækjum [lítt gjaldeyrisaflandi] og þau urðu ohf/ehf með óbeinu ríkiseignarhaldi fóru þá skuldir og framtíðar skuldir þeirra frá ríkisjóði yfir á þau sömu í framhaldi?

Er verðbréfahöll nauðsynleg forsenda til þess að hámarka lántökur almennt hjá [ríkisvernduðum] einkafyrirtækjum og sveitarfélögum?

Einokunarverslun Dana gekk út á að hafa alla í reikning, þá töldu flestir forfeður okkar að skuldleysi væri mælikvarði á raunverulegt frelsi: það að vera efnahagslega óháður.

Hversvegna þarf efnahagstjórnun að ganga út á það að allar þjóðfélagseiningar Íslands séu skuldugar?

Hversvegna er ekki hægt að byggja upp þjóðfélagsgerð þar sem  forgangsröðin er: einstaklingar, heimili séu yfirleitt skuldlaus? Síðan í framhaldi mörg lítil skuldlaus raunarðbær fyrirtæki?   Þá ættu sveitarfélög að geta orðið skuldlaus og síðan ríkisjóður?

Mér sýnist á öllu að samfara samþjöppun fyrirtækja vaxi skuldsetningin frekar en hitt, og þá eru allar forsendur fyrir  samþjöppunni: meintri hagræðingu fyrir bí.

 

Vaxtaskattar sem lenda hjá Seðlabönkum og Ríkistjórnum einkavinum ný-aðalsins er það ekki málið. Halda tekjum 2/3 einstaklinga þjóðar [samfélags í augum ESB -sinna] niðri, eykur lánsþörf þeirra og skerðir sjálfímynd þeirra og val möguleika. Rekstrartekjur lánastofnanna eru  jú vextir. Gróði lánastofnanna gróði óábyrgra ráðherra framkvæmdavalda ný-aðalsins. Stjórnmálamanna og hinna 700 sem hafa sér kjaradóm og þurfa því ekki samþykki alþingsmanna fulltrúa atvinnuveitenda þeirra þjóðarinnar á hverjum tíma.

Sviss er til fyrirmyndar hvað varðar val á seðlabankastjórum. Ísland er of lítil efnahagseining til að vera með Seðlabanka yfirhöfuð: kostar of mikla almenna skuldsetningu. 

Venjan að hafa einn eða fleiri aðstoðarbankastjóra