Hann hefði betur sagt um það bil.

Að líta á skuldirnar er ekki rangt af ábyrgum lándrottnum í ljósi stöðunar í heiminum í dag. Skuldirnar eru ábyrgð lánadrottna  og þeir eru allir að herða ólina. Lánsfé er af skornum skammti.

Eignir undanfarið hafa farið hraðlækkandi og nú er það reksturinn sem er upp á borðum frekar en hverfandi eigiðfé. Hér gildir eins og á öðrum sviðum heilbrigðs frjálsmarkaðar að: Fyrst  koma fyrstir fá. Séð í augum Lánadrottna.

Það er munur á því að hafa fengið lánað[úm hvaða tíma er verið að tala um varla var allt lánað í einu] og að skulda. 430 milljarða skuld við Íslendinga eigiðfé á móti 300 milljarðar.  Miðað að við hvað mikið hefur farið í vaskinn á síðustu árum sér í lagi upp á síðkastið. Væri óeðlilegt að skilja ekki áhyggju íslenskra lánadrottna. Sem verða ekki bornir saman við Mr. Brown í innheimtuaðgerðum.

Ekki þori ég að fullyrða að einhver einn hafi kollvarpað efnahagslífinu á Íslandi. Svo ekki sé meira sagt. Enn oft veltir lítil þúfa þungu hlassi. Sbr. Lítið meint eigiðfé á móti skuldum. Endurskoðun er oftast byggð á mati þess er ekki hefur framkvæmt endurskoðun. Slíkt kostar of mikið og tekur of mikinn tíma. En er oftast gerð fullkomlega við gjaldþrotaskipti.

Efast um að Davíð eigi við sig