Innlánsvextir

Hér á landi eru það útlánsvextir sem hvíla þyngst á mönnum.  Og skilningur landans á innlánsvöxtum því lítill.  Ein mælikvarði á góða lánastofnun er að bera saman innlánsvexti  og heildarinnlán.  Fari saman lágir innlánsvextir og mikil heildarinnlán [miða við heildarinnlán annarra lánastofnanna]  þýðir það mikið traust á viðkomandi lánastofnun.  Oftar en ekki lægri útlánsvexti og meiri útlán. Eitt af aðalverkefnum Seðlabanka Englands er að halda almennu innlánsvöxtum sem lægstum því þá er stöðugleikinn mestur.

 2% innlánsvextir þá verðbólgutryggingarvextirnir er undanskyldir er það hámark sem almenningur getur reitt sig á. Raunvextir umfram það hafa aldrei gengið eftir.   

 T.d. eru innlánsvextir nú á almennum innlánsreikningum [innistæða bundin í 1 ár]í Englandi um 6,0%. Verðbólga um 4,5 %. Raunvextirnir hér eru því af 100 pundum (106/104,5 – 1)%= 1,44%  eða vísbending um mikinn stöðugleika. 

 Vörum okkar á því að þegar laun hækka um 7% [100 hækkar í 107] þá heyrist oft að Bankar hafi bara hækkað vextir sína um 2%.  Þetta kalla ég siðspillingu og ósanngjarnan samanburð. Því ef vextir bankans voru fyrir hækkun 6% og verða 8% þá er samsvarandi hlutfallshækkun (8/6  - 1)% =33,3% hækkun sumir segja okur. 

Reiknum nú í enska tilfellinu það sem Íslendingar kalla oft 2% hækkun vaxta.  (108/104,5-1)% =3,35 %  almennir raunvextir alveg út úr kortinu sem fljótt kollvarpa öllum fjármálaveldum.  Hér er verið að lofa innleggjendum (3,35/1,44 - 1)%= 232,63 % hærri raunávöxtum.