Hvert stefnir þjóðveldið?

Fimmta tillagan hefði síðan verið að verkstjórnarvaldið færðist yfir Samfylkingar, þ.e.
forsætisráðuneytið

Samkvæmt mínum skilning á stjórnarskrá þjóðarinnar frá 1947 ber sérhver, valinn af Forseta þjóðarinnar, ráðherra sjálfstæða ábyrgð á verksviði síns embættis, bundinn af lögum alþings, hverju sinni. Sá ráðherra sem er fundarstjóri kallist Forsætis.

Eðlilegt er þar sem framkvæmda völd fylgja skattheimtu [fjárlögum] á hverjum tíma, sem þarf samþykkis Alþingis, að ráðherrar þurfi að ræða sín á milli um réttláta skiptingu hverjum einstökum til handa.   Hinsvegar ber verkstjóri keim af einhverju öðru kerfi en stjórnarskráin býður upp á. Það er einn æðri hinum, stýrir hvað þeir gera. Sem óbein skilgreining á einvaldi. Flokkarnir geta gert hvað sem þeir vilja í sínum herbúðum.

Þjóðin vill að þingið sé friðhelgur staður þjóðarlýðræðisins og þar fari fram sjálfstæð skoðanaskipti lagasmiða og allir undir Forseta ennfremur leysi málin, á hverjum tíma, í samræmi við lög, með samvinnu um sættir að leiðarljósi.  Sér í lagi ráðherrar.   

 

Það er ljóst að Íslendingar telja sig ekki þurfa að lesa stjórnarskrá [grunnreglur þjóðarsamfélagsins] af því þeir hafa allt frá 1947 trúað því að stjórnhættir væru í samræmi og þar afleiðandi, sýnidæmi um rétta útfærslu á henni.

Máli mínu til stuðnings eru allir þessir sem telja þörf á miklum stjórnlaga breytingum. 

Þessi siðspilling frávik frá boðskap hinnar upprunalegu sem er í anda þeirra Finnsku og Bandarísku að ég tel, stefna í átt til þeirra Evrópsku sem byggja sínar á stjórnarskrár á aldagömlum hefðum einræðisherranna.   

Er ekki nema von að ESB-sinnar  og aðrir forsjárhyggju einræðissinnar eða forréttindahyggju aðilar vilji festa þessar meintu hefðir í Íslenskum stjórnarháttum í sessi. 

Breytingar frá 1947 án þjóðar atkvæðagreiðslu eru máli mínu til stuðnings. 

Geir: Stjórnuðust af hatri