Íslenska glæpahúsnæðilánakerfið II!

Verðtrygging [skilgreiningin] eitt og sér er ekki til í mínum orðabókum. Er hugtak eins og prósenta [hundraðshluti] sem er illa skiljanlegt nema viðmiðunin sé tekin fram. 

Varast ber að nota prósentur sem ákvörðunargrunn þegar grunnurinn er óskiptanlegur: fjöldi eininga undir hundrað. Maður hefur tildæmis engin not af 10% af 2 tveimur nöglum.

Þegar launþegar hér áður fyrr fengu 10.000 kr. kauphækkun ofan á 100.000 kr. laun. Tilkynntu ráðmenn réttilega að um 10% kauphækkun væri að ræða. Í sömu viku hækkuðu vextir úr 2% í 3% og þá tilkynntu sömu ráðmenn að vextir hefðu bara hækkað um 1 %. Réttilega er 1% af 2% sama og 50% hækkun.

Áður en svo kölluð [neyslu] verðtrygging var innleidd hér með tilkomu svo kallaðs íbúðarhúsnæðiskerfi handa almenningi, 

þá giltu hér almennt neikvæðir eða of lágir innlána og útlánvextir. Millifært var af reikningum launþega inn á lán "einkavina" fyrirtækja. Það var alls ekki nóg að vera með flokksskýrteini.  

Oftast var um útgerðafyrirtæki að ræða sem höfðu þá efni að borga kauphækkanir. Láku því fjármunir oft úr ríkisbönkunum út í innri markað Íslands sem gat komið sér vel fyrir atvinnustarfsemi sér í lagi á landsbyggðinni.

Nú hinsvegar með nýja blekkingarkerfinu leka peningarnir úr landi, og af því sem maður les í fréttum í hendur erlendra fjárfesta: Sameinaðar Evrópu sér lagi þýskra banka [sem gera 30 ára áætlanir í samræmi við lengd lánstímans].

Engin furða að Sameinuð meginlands Evrópa hafi séð sér hag í því að halda hér uppi háu gengi síðan í síðustu þjóðarsátt  [fyrir um 20 árum sem markaði upphaf regluverksins] þegar 2/3 hlutar Íslendingu fengu 30% kaupskerðingu miðað við gengi Evru [gjaldmiðla leiðandi ríkja meginlands Evrópu].  Leiðrétt að hluta með lélegri vöruflokkum og minni þjónustu og vörum sem er að renna úr ábyrgð hjá erlendum birgjum hvað varðar líftíma.  Ásamt afarkostum um lífeyrisbindingu: Grunnlaunin voru of lág.

Þá mátt rústa innrimarkaði Íslensku þjóðarinnar á öllum sviðum: gera hana ósjálfbæra hvað varðar nauðþurftir. Vegalendin til Íslands sem gerir allan lávöru innflutning við meginlands Evrópu ósamkeppni hæfan við innlenda lágvöru framleiðslu hvarf.   [Risa lávöruauðhringafyrirtæki  meginlands Evrópu byggja við margmilljóna heimamarkað sem hindrar samkeppni frá borgum eða svæðum innan Evrópu sem eru langt [lengra] í burtu: Framleiðsluhraði er hámarkaður eða kostar það sama þegar fjöldaframleiðslu er kominn í ákveðið framleiðslumagn per sólarhring] 

Iðnmenntun dróst saman og flest öll stór iðnfyrirtæki lögðu uppi laupanna. [Fatagerð, bókagerð, skógerð, Bakarí, áburðargerð, .....] Atvinnuleysið falið [Að hætti meginlands Evrópu] í innileiðingu nýrra kenningafræðamenntunnar þar sem verðtryggð námslán komu í stað atvinnuleysisbóta.  

Fasteignaveðsverðtryggingarvísitala sem allar þjóðir heims utan Íslands miða við gerð lána til almennings vegna íbúðarkaupa heimilisins má leita að á netinu undir orðunum: Mortage loan index.

Þegar húsbréfa kerfið var tekið upp hér á landi stóð 99% þjóðarinnar í þeirri trú að það væri sambærilegt við íbúðarhúsnæðiskerfin utan Íslands.

Fasteignatrygging var jú besta verðtrygging til geymslu eða ávöxtunar fjár til langframa. Sjálfgefið að Húsbréfið tæki mið af þróun íbúðafasteignaverðs það hlyti að vera það sem verðtrygging vísaði í. Hér sem allstaðar annarstaðar utan Íslands. Þar sem ráðmenn sögðu kerfið sambærilegt.

Gallinn á gjöf Njarðar var hinsvegar að Íslenski grunnurinn var OECD kauphallrar vístala neysluverðs eða alþjóða braskara [erlendir fjárfestar sem hafa hag almennings að leiðarljósi?] var laumað inn hér á landi í stað fasteignaverðsvísitölu með öllum sýnum sveiflun.

Helstu hálfvitarök einföldun eða kostnaður við hafa tvær of mikill.

Seðlabanki að kröfu regluverksins kostar minnst 2 milljarða á ári. Kauphöllin [heimamarkaður alltof lítill] kostar líka sitt.

Þróun fasteignaverðs í stórborgum [höfuðborgum] tekur mikið minni sveiflum á 30 ára tímabila  en mánaðalegir duttlungar spákaupmanna valda á neysluvístölunni.

Fasteignverðtryggðarvísitala er þess vegna eina vísitalan sem hægt er að bjóða almenningi.

Minni sveiflur,  hægara ris og jafnara á íbúðaláninu veldur almenningi ekki svefnleysi.

Ef rétt hefði verið stað að í upphafi hefði höfuðstóll íbúðarhúsnæðislána á þessu 3 ára tíma bili lækkað og dregið úr áhrifum hækkunar neysluvarnings strax.  Fjárfestar hafa hag af því að fasteignaverðið rís upp aftur og vita að um 30 ár er að ræða.

Sennilega hefðum við aldrei lent í þessu hruni ef húsbréf almennings hér væru sambærileg við þau erlendis og væru grunnur eða varasjóður sem ávaxtar sig eingöngu með ný heimilum hér á landi. 

Mortage loan eða með réttu íslenska lánsformið er merkt sérstaklega fyrir útlenda braskara: inflation indexed Icelandic Home Mortage loans. Ekki furða þeir hafi fengið vatn í munninn. 

Þessi rangi grunnur Íslensks húsbréfa kerfis í framkvæmd minnir mest á Indverska furstakerfið.

Rauður ráðgjafi lifir en í kerfinu. Farið hefur fé betra.

Illa innrættir [grunnforsendu grunnur hverfandi: basics]  fæddir um 1965 og þeir með blekkingarreynslu síðust 20 ára er komu úr vernduð langskólanámi eru þeir hæfir til taka ákvarðanir er varða þjóðarhag.  Allir geta jú haft skoðanir og utanbókarlærdómur er mörgum gefin en réttlátt gagnrýni og rökréttar ályktanir byggja þær ekki alltaf á breiðum grunnforsendu grunni og reynslu undanfarinna ára eða oft alda. Ný orðasmíð misvitra fræðimanna þjónar oftast þeim tilgangi að eyðileggja lesskilning nýrra kynslóða og rugla almenning ríminu: Ábyrgð verður áhættu fælni, fjárglæframenn áhættu sæknir.

Nýju Bankarnir réðu verkfræðinga í bankanna. Hversvegna réðu þeir ekki viðskiptafræðinga og lögfræðinga eða hagfræðinga? Er ekki eitthvað bogið við Íslensk fjöldaframleiðslu fræðasetur?