Verðtryggingarbullið Íslenska.

Hjá öllum siðmenntuðum þjóðum eru lán verðtryggið. ESB enginn undantekning.  Halda því fram að einhver ábyrg lánastofnun muni fara að lána án verðtryggingar er vottur um mjög alvarlegan dómgreindarskort.  Í löndunum allstaðar í kringum okkur er verðtrygging innifalinn í föstum eða mánaðarlegum vöxtum. Vaxtaformúlan sem ákveður stig vaxtaprósentunnar er samkeppnisleyndarmál í flestum tilfellum.  

 

 

Veðlán. [höfuðstóll +lægri vextir]  Þegar veð er tekið sem trygging þá er það verðtrygging í sjálfum sér ef veðið lifir allan lánstíma.  Vextir ofan á því lágir þar sem áhætta er lítill.  Veð getur verið gull eða það sem kemur næst því: íbúðarhúsnæði  í Stórborg sem búið er í,  þar sem álitið er að verði alltaf stöðug eftirspurn.   

 

Almenn lán. [höfuðstóll + hærri vextir]  Lánað ef veð í því sem keypt er lifir ekki allan lánstímann kallast líka neyslulán. Yfirleit greidd upp innan árs. Í því tilfelli er oftast stuðst við CIP sem kallast neysluvísitala  og er sögð mælikvarði  á verð breytingar á neysluvöru. Vertrygging í stað veðs. Vextir fastir eða breytilegir í hærri kantinum vegna áhættunnar. Hér er nefnilega oftast ekki hægt að ganga að veðinu. T.d. Jólasteik greidd í mars.  

 

Verbólgubótaþátturinn í  íslenskri „verðtryggingu“ á veðlánum er óalþjóðlegt fyrirbrigði. Það eitt sér er nóg til að fella hann út.  Í raun er verið að hækka vexti á Íslandi á veðlánum umfram það sem tíðast hjá öðrum þjóðum.  Í öðru lagi virkar hann þannig að gengissveiflur hellast mánaðarlega af fullum þunga á íbúðarveðlán,  með annars ásættanlegum vöxtum,  sem aukavextir og greiðast undir heitinu verð[bólgu]bætur.  M.ö.o. Íslensk heimili eru látin borga niður verðbólguna öðrum fremur. Kjölfestan er orðin veltirinn.  

 

Þetta er ekki spurning um að fella niður verðtryggingu,  heldur að taka upp svipar reglur og siði sem gilda hjá alþjóðabankastofnum.  Sér í lagi um að skilja milli vaxtarkröfu af veðlánum íbúðarhúsnæðis og vaxtarkröfunni sem er á áhættulánum hreinna neyslulána.  

 

Íbúðarvísitala sem ég hef áður skrifað um er sú sem skilar sömu ávöxtunarkröfu þegar upp er staðið en veldur ekki svona hryllilegum sveiflum á íbúðarveðlánum á afborgunar tímabilinu.  Verðbólgubæturnar eru „skamm-tímasjónarmiðs“ kostur fyrir lánastofnunina í því að flestir greiða afborganir mánaðarlega og eykst þá innflæði lausfjár í samræmi við að lágir fastir vextir reiknast út frá uppreiknuðum höfuðstól þó fasteignaverð hafi ekki ennþá hækkað eða lækkað. Þar sem verðhjöðnun á verði neysluvöru er eðlilega sjaldgæf veldur þetta þenslu: kaupmáttur minnkar [við erum nýbúinn af borga af hærra fasteignaláni]  og við látum atvinnurekanda svo borga mismuninn: Launahækkun. Sem síðan veldur hækkun á innlendri framreiðslu.  

 

Af hverju útlendingar hafa ekki tekið upp slíkar verbólgubætur er einfalt: þeir stíga í vitið hvað þetta varðar þeirra ráðstjórn stefnir að stöðugleika til handa heimilunum sem eiga að verpa gulleggjum framtíðarinnar.   Verðtrygging er í lagi.   Verðbóta[bólgu]þátturinn  er til skammar.

Eftirspurnin minnkar

Lögmál heilbrigðs markaðar: eftirspurnin minnkar fasteignverðið lækkar. Undantekingin er ef eigandinn hefur efni á að halda eigninni, þangað til eftirspurnin hækkar aftur. Hver er  raunverulegur eigandi ef eign er veðsett meir en 66%, 80%, 100%. Hver á greiða kostnað af að halda uppi fasteignaverðinu. Afhverju lækka þessir Nýju bankar ekki vextina til að auka eftirspurnina og tryggja verð eignarinnar?   Hvaða ismi er hér á ferðinni. Hvar er hin vestræni verðtryggingarhugsunarháttur?

Kaupsamningum fækkaði um 49%

Hreinn markaður.

Ég sé fyrir mér land þar sem allar veiðar smábáta næst landi væru frjálsar.  Kvótar veiðitímabilanna á uppboðsleigu hverju sinni.  Skiptingu landhelginar með tilliti til forréttinda byggðanna.  Ríkið og sveitarfélög eigi uppboðsmarkaði vítt og breytt um landið.  Gjaldtaka til handa ríki og sveitarfélögum innheimtist á mörkuðum og sé miðað við hundraðhluta af heildar þyngd afla en ekki verðmæti. Svipað ætti líka að gera í landbúnaði.  Lánastarfsemi í höndum Banka.  Verð á vöru miðast við [framreiðslu] verð í húsi seljanda.  Kaupandi greiði alltaf fyrir sinn flutning og fjármagnskostnað [þeir sem þess þurfa]. Það kallast réttlátur afsláttur á heilbrigðum markaði.  Þetta ýtir skuldafíklunum út af borðinum og rennir stoðum um arðbærara þjóðfélag til handa öllum.  Nema kannski að undanskildum nokkrum Beauro-krötum.  Engin rekur betur en sá sem á sjálfur og hefur til þess meðfædda hæfileika.  Sumt verður ekki í askanna látið.  Markaður í þágu fjöldans eykur valið það er frelsið í ramma laganna og þeirra siða sem vestræn menning byggir á.  Og allur hinn almenni heimur sækir í eins og dæmin sanna.

 

Við erum öll samsek

Þögn er sama og samþykki. Þjóðin fær að gjalda þess að straffa ekki þeim sem sem eyðulögðu mannorð hennar með blekkingum og glannaskap. Svo hugsar almenningur í ESB. Látum hausanna fjúka. Hagsmuni heildarinnar í fyririrúmi. Daglegt brauð í ESB, sem sjá má í fjölmiðlum. Danir margvöruðu við á sínum tíma. Þeir voru ekki virtir viðlits, Kaupmannalandið sjálft það hafði sko ekki vit á viðskiptum. Það er rétt fjölmargir Íslendingar voru hræddir. En maður sem ekkert á nema fjölskyldunna sína hræðist ekkert.  Þeim fer fjölgandi. Krafa ESB um að ganga til bols og höfuðs á siðspillingunni er skýlaus. Forgangsröð hér á landi, í upphafi langvarandi alþjóðakreppu, er söm við sig. Hengja Þjóðina fyrir smiðina. Með lögum skal landið byggja. Allt er sínum takmörkum háð, það kallast frelsi almenninings hjá siðmenntuðum þjóðum. Sannanirnar eru borðleggjandi í dag.

Frekja og hroki aðgangsorð íslenska helvítisins

Höfnun á Bandalagi

Höfnun á innlimun inn í ESB, leiðinn til frjálsra viðskipta á stærri mörkuðum með dollar að vopni.  Ég verð alltaf Evrópu sinni þó Ísland innlimist ekki inn í ESB.  ESB þarf enn á ferðamönum að halda og þeir með dollarana er flestir og vinsælastir.  ESB þarf en á innflutingi að halda, þó Íslendingar halda áfram að leita á þá markaði sem borga best.  Vegalendir eru ekki vandamálið í dag, nema við ætlum að fara syndandi.  Mögleikar og þjóðartekjur Íslendinga á einstakling eru mikið meiri en gengur og gerist í ESB.  Við getum ekki borið Innlimun Íslands við Írlands, Spáns, Portúgals, eða lönd A-Evrópu. Við höfum Val til að standa á eigin fótum, og gera það sem þið erum best í: að vera fremstir meðal jafningja og skara fram úr á sem flestum sviðum. Við eru ekki öll beauroKratar og pössum því ekki inn í Beaurokrata Samfélag gömlu Nýlenduveldanna ESB.  ESB er ekki félagsmála stofnun, neí það er miðlægt ráðstjórnarviðskiptabandalag þar sem Beaurókratar Stóru og Ríku nýlenduveldana ráða öllu þegar upp er staðið og eru jafnari en aðrir Beaurokratar innan ESB.

Ísland mun aldrei einangrast meðan það hefur efnahagslegt val á sínum  forsemdum.  Auðlindir og mannauður Íslands er okkar að ráðstafa að eigin vild og frumkvæði.

Bjarni Benediktsson hefur mælt gott mál í samræmi við vilja hins stóra, skysama hóps er stendur honum að baki.  Enda ekki við öðru að búast kominn af góðu fólki.  Óska ég honum velfarnaðar á sömu braut frelsis til orðs og verka.  Sá sem lítið á að gefa bíður einangrun heim.  

Ísland ekki einangrað til frambúðar