"Cheap as Chips"

Ætli þetta sé dæmi um væntingafullan erlendan fjárfesti sem liggur upp með krónur.

Gjaldeyrir Evrur og Dollar hafa hækkað um 200% síðan 1 júlí 2007  miðað við að evra er nú 168 kr.

1 milljarður EVRA  kostað 1 júlí 2007  83 Milljarða Króna sem kosta nú um 1/2 milljarð EVRA þannig að fáir á markaði hafa miklar væntingar til þess að Króna styrkist.

Menn sjá í hendi sér að dollar útbreiddasti [með mesta traustið] og sterkasti þegar upp er staðið, hentar fullvalda dvergefnahagsríkinu Íslandi til útflutnings almennra neysluvara best.

En kostnaðar stofnanir ofurgróðasjónarmiðs undanfarinna 20 ára [Svo sem Seðlabanki, Verðbréfahöll, Háskólinn í Reykjavík og Bifröst,...] verður að leggja niður í núverandi mynd og verja fjármunum í mannvænt velferða kerfi svo sem það nauðsynlegasta: heilbrigðikerfi.  Vitfirringartímabilið með tilsvarandi lálaunastefnu á sjúkrastofnum er bersýnilega búið að koma okkur í koll. Í framtíðinni verðum við að manna iðnaðinn og annan rekstur með nýfæddum Íslendingum ef við ætlum að viðhalda Þjóðinni sem velferðarríki í það minnsta.  Hátekjumarkaðir leyfa gæðaframleiðslu. Alþjóða heilbrigiðistofnir  með ræstitæknum sem tala þrjú tungumál væri  mjög arðbær viðbót, til að styrkja það Íslenska.

 

Þeim aðilum sem hyggja á að endurreisa Ísland sem millufærslufjármála stórveldi á vitfyrtum forsemdum ofurgróðahyggjunnar svo sem að breyta Reykjavík í borg eins og NY er ekki treystandi. Sér í lagi þegar 98% þjóðarinnar er því mótfallinn.

 

Ráðleggur fólki að selja ekki krónur strax

Böggull fylgir skammrifi

Sá Böggull fylgir skammrifi að verðtryggðir reikningar eru nú bundnir í 4 til 6 ár. Og eftir 1 ár geta þeir lækkað í 1 %.

Bankar ættu að hvetja þjóð í kreppu til að borga upp öll lán sín áður en Íslendingar fara að svipta sig meira frelsi.  

Raunvextir vel yfir 10%

Móðgandi

Góð vinátta hefur verið á milli okkar Sigurbjargar um árabil þar sem við höfum metið mál og skipst á heilræðum eins og vinir gera. Í krafti þeirrar vináttu vildi ég ráða henni heilt og kom þeim skilaboðum til hennar héðan frá Stokkhólmi að nálgast ræðu sína á Háskólabíósfundinum af varfærni og gæta þess að ganga ekki á faglegan heiður sinn

 

Móðgandi, myndi ég segja ef vinir mínir þekktu mig  ekki betur. En kannski er Sigurbjörg óvarkár og kærulaus um faglegan heiður sinn. Vinur í raun með því að nefna ekki vinnkonu sína í þessu sambandi.

Ætli sólin sé rauð í Svíþjóð núna?    

Ingibjörg Sólrún kom boðum til Sigurbjargar

Ekkert er nýtt undir sólinni

Þótt ég sé leikmaður og um 20 ár, síðan ég lauslega var að pæla í svona málum, þá geta þeir séð sem vilja á bloggi mínu 2 síðustu mánuði að ég var ljótur að lesa úr kortunum eftir hafa sett mig  inn í þau. Robert Wade, hagfræðingur og prófessor hjá London School of Economics er í samræmi við allt sem ég hef verið að segja.

Er von, að ég trúi ekki að aðilar í ábyrgðarstöðum á Íslandi séu eins ómeðvitaðir um gang mála og þeir vilja vera  láta.  Ekki verður bókvitið í askanna látið.

Það versta eftir

Bjóða þær út.

Þetta er ekki spurning um ábyrgð á Íslandi heldur hæfi. Margir koma þar til greina. Besta reynslan  þar að auki er að vera vanur að sætta sig við hófsöm laun.

Bjóða stöðurnar út og birta þjóðinni tilboðinni. Það má merkja umsækjendur með A, B, C , ... til að skaða ekki mannorð þeirra gírugu.  

Hagur viðskiptavina og eiganda í fyrirrúmi. Bankastjóri þarf að tölvís, agaður, með 10 í almennu bókhaldi [samanber hagsýn húsmóðir] og geta  sagt Nei. Reynsla síðustu 20 ára? Varla.

Stjóri getur verið búinn, í ofurlaunakerfi, að hala inn milljarð í launatekjur og hlunnindi ef hann frestar að leggja rekstur niður tveimur árum áður en eigendur og viðskiptavinir þurfa að taka á sig skellinn.

Við viljum að sé sýnd ábyrgð við ráðningar í framtíðinni.

Eftirlitsaðilar mega heldur ekki hafa of há laun á Íslandi. Þar sem sem ábyrgðarleysi á Íslandi fylgja ekki refsingar. 

Bankastjórastöður auglýstar

Í upphafi langvarandi Heimskreppu?

Geir sagðist margoft hafa bent á að Íslandi stæði í miðri alheimsfjármálakreppu. Vandamálið væri ekki einangrað við Ísland og mörg lönd væru að lenda í miklum vanda. Ísland væri hinsvegar búið væri að koma málum hér í ákveðinn farveg í samstarfi við Alþjóða gjaldeyrissjóðinn

 

Ég er sammála Forsetisráðherra  að öllu leyti nema því að Ísland standi  í  miðri alheimsfjármálakreppu. Kreppa er búin að vera grafa um sig síðan 1998 og er fyrst að sýna sig nú fyrir alvöru á heimsmæli kvarða.  Bandarískir fjármagnfestar hafa keypt tryggingar gegn hruni í ESB.  Lausfé er afskornum skammti allstaðar í heiminum. USA og ESB vinna því að uppræta skattaparadísir til að halda koma í veg fyrir að skattfé sé tekið úr höndum ríkissjóða þeirra, því allt lausafé er nauðsynlegt til að tefja samdrátt [hrun] þeirra eigin fjármálakerfa eða á pólitískan hátt orðað viðhalda.

Um það getur enginn spáð, frekar en hvort alheimskreppan,  eftir að botninum er náð, mun verða áframhaldi almennt eða á einsökum efnahagssvæðum.

Kostir Íslands sem sjáfstæðs efnahagsdvergríkis [án innlimunar og regluverks ESB risans] eru enn betri ef kreppan verður langvarandi hvað varðar ESB. Frelsi er meira val og þar afleiðandi tækifæri. 

Í kreppu er þeim lánað sem eiga auðlindir sem tryggingu frekar en þeim sem eiga ósnertanleg verðmæti svo sem væntingar og fleira í þeim dúr.  Það ásamt snöggri ákvöðunartöku [skera niður ESB regluverki og semja sérhæft okkar viðmiðum í hag] er kostur Íslands fullvalda sem gelt ESB getur ekki státað sig af. 

Kreppan getur dýpkað