Trú í stað mats á raunverulegum staðreyndum?

Bjarni Ármann játar óábyrgan bankarekstur sem byggir á því að hagnast persónulega en reka bankann á skjön við allan ábyrgan hefðbundinn bankarekstur,  glópaáhætta höfð að leiðarljósi en langtímasjónarmið og kröfur innlánseigenda  máttu éta það sem úti fraus.

ESB eða ESS inngangurinn til hruns og versnandi lífskjara.

Ísland, sem bjó við takmarkað frelsi í viðskiptum og lokað hagkerfi stærstan hluta 20 aldarinnar, opnaðist skyndilega með EES samningnum. Þetta greiddi leið okkar inn á alþjóðamarkaðinn og við gripum tækifærið.

Algjört vanhæfi að þarna má segja að prestur hefði staðið sig betur. 

Þar undanskil ég ekki sjálfan mig og á jafnt við trú mína á krónuna, uppbyggingu launakerfis sem fór úr böndunum og hjarðhegðun sem leiddi til útlánaþenslu.

 

Við: það er innrásar eða græðgisútrásar kennitölurnar. Mistök er í lagi þegar um börn er að ræða, hæft fólk er valið í ábyrgðar mikill störf og laun í samræmi til að fyrirbyggja mistök. Bankar gera aldrei mistök.  Launin blekktu hluthafa sem sannanlega voru hafðir að leiksoppum. Tilgangurinn helgar meðalið.

Þar gerðum við mistök í því að byggja upp of stórt kerfi á of skömmum tíma, reiða okkur á lítinn gjaldmiðil og peningamálastefnu sem ekki gat gengið til lengdar í heimi alþjóðaviðskipta. Við létum einnig glepjast af hraða og skammtímaárangri og misstum þar með sjónar á langtímahagsmunum og gildum samfélagsins.

 

Grein Bjarna í Fréttablaðinu.