145.000.000.000 krónur

UM 2.000.000 á fjögura manna fjölskyldu. Fáum við skattgreiðendur ávísunina senda í pósti?

 

Aðalmiðlarar ríkisverðbréfa

Nýi Glitnir

Nýi Kaupþing

NBI

MP Banki

Straumur Fjárfestingarbanki

Hrein lánsfjárþörf ríkissjóðs 145 milljarðar

Athugasemdir

[Diesel, 20.1.2009 kl. 20:27]

Nei, það kemur engin seðill. Birtist bara í heimabankanum, það á að spara pappírinn og henda trjánum....

[Guðmundur Óli Scheving, 20.1.2009 kl. 20:48]

Þá lokar maður bara heimabankanum hann er hvort sem er gjaldþrota.

[Jón Ólafur Vilhjálmsson, 20.1.2009 kl. 20:49]

Ég held að það sé nú ekki öll von úti en um samninga en það kostar alvöru samninganefnd sem tekið er mark á það tekur enginn mark á brennuvargi við uppbyggingu og allra sýnst Bretar.

Það má líkja þessu við að framkvæmdastjóri í almeningshlutafélagi á Raufarhöfn þar sem allir íbúar ættu sitt spari fé og væri með alla íbúana í vinnu sigldi skipi sínu sofandi við stírið þar sem hann hefði ekki mannað brúna vegna sparsemi  og (þar með ekki lögleg áhöfn ) upp í fjöru og kæmi til Reykjavíkur og vildi fá lán til að gera sjálfur við skipið við bryggju hvað haldið þið að peningavaldið segði nei þú ferð í steininn og það verða aðrir fengnir til þess.

[Júlíus Björnsson, 20.1.2009 kl. 21:34]

Lánakostnaður eða afföll vegna áhættu er það sem er fréttnæmt. Hann byggist á þeim sem er ábyrgur [Ríkisvaldið] fyrir borgun og því veði [vergar tekjur Landsframleiðslu þjóðarinnar í framtíðinni] sem liggur til grundvaldar.

Fyrst þurfa fjölskyldurnar að verða skuldlausar, síðan arðbær fyrirtæki, síðan Sveitarfélög og síðan landsstjórninn. Þá er hægt að losa okkur við alltof fjármagns þurfandi fjármálageira.

Þetta er spurning um forgangs röðun sem gengur útfrá jöfnum tækifærum og virðingu við lýðræðið.

Skuldlaus ríkissjóður allir  aðrir skuldugir til að réttlæta allt of stórt fjármálakerfi.  Einkabankar geta ekki komið í stað ríkisins þegar um styrki við fyrirtæki og landsbyggðina er að ræða. 

[Jóna Kolbrún Garðarsdóttir, 21.1.2009 kl. 00:44]

[Júlíus Björnsson, 21.1.2009 kl. 01:11]

Skuldlaus ríkissjóður allir  aðrir skuldugir til að réttlæta allt of stórt fjármálakerfi.  Einkabankar geta ekki komið í stað ríkisins þegar um styrki við fyrirtæki og landsbyggðina er að ræða. 

Þetta kallast kaldhæðni!

Ríkissjóður[áður skuldugur] og ríkisbankar[ reknir á núlli] hér áður dældu skattpeningum í á röngum forsemdum í sum fyrirtæki [Af vorkunnsemi við eigendur?]  á þeim sömu forsendu gat almenningur skrimt á landsbyggðinni. Svo allt í einu var Ríkissjóður skuldlaus og einkabankarnir sáu alfarið um að dæla vaxtaokrinu á almenning , á nýjum röngum forsemdum í eigendur ennþá færri ranga fyrirtækja eigendur.    Og almenningi fækkaði umtalsvert á landsbyggðinni.  Auðvitað á byggja upp kostnaðarlítið fjármálakerfi sem heldur almennt allri lánsþörf í lámarki.