Stjórnarskrárbrot?

14. gr. Ráðherrar bera ábyrgð á stjórnarframkvæmdum öllum. Ráðherraábyrgð er ákveðin með lögum. Alþingi getur kært ráðherra fyrir embættisrekstur þeirra. Landsdómur dæmir þau mál.

Viðskiptaráðuneytið staðfesti í bréfum til breska fjármálaráðuneytisins 20. ágúst 2008 og 5. október 2008 að íslenska ríkisstjórnin myndi standa við bakið á Tryggingarsjóði innstæðueigenda og fjárfesta (TIF) svo sjóðurinn gæti staðið skil á lágmarks innstæðutryggingum.

 

Svar

viðskiptaráðherra við fyrirspurn Sivjar Friðleifsdóttur um tvö bréf ráðherrans til breska

fjármálaráðuneytisins.

Þetta mun rétt vera, mun þetta ekki jaðra við landráð? Þá er Dómsmálaráðherra ekki til setunnar boðið.

Lofuðu stuðningi ríkisstjórnar

Athugasemdir

[Adda Þorbjörg Sigurjónsdóttir, 4.2.2009 kl. 17:17]

Ja hérna. Fór þetta bréf eftir samþykki ríkistjórnarinnar eða ákvað hann þetta sjálfur?

[Jón Ólafur Vilhjálmsson, 4.2.2009 kl. 18:10]

Þetta eru landráð sennilega af gáleysi

[Sigurbjörg, 4.2.2009 kl. 18:36]

Gáleysi afsakar ekkert.

[Júlíus Björnsson, 4.2.2009 kl. 21:33]

Kjósendur Fylkingar ef hún er lýðræðisleg bera ábyrgð á vali sínu. Ráðherra ber sjálfstæða ábyrgð á gerðum sínum. Reglur um menn í æðstu stöðum svo sem framkvæmdastjóra er að þeir mega ekki bera fyrir sig vanþekkingu á hlutafjárlögum almennt. Hluti ábyrgðarinnar felst í því að kynna sér reglurnar um ákvarðanir og fá leyfi hjá löggjafanum ef reglur vantar.

[Aðalheiður Ámundadóttir, 5.2.2009 kl. 13:12]

Úr lögum um ráðherraábyrgð nr. 4/1963

2. gr. Ráðherra má krefja ábyrgðar samkvæmt því, sem nánar er fyrir mælt í lögum þessum, fyrir sérhver störf eða vanrækt starfa, er hann hefur orðið sekur um, ef málið er svo vaxið, að hann hefur annaðhvort af ásetningi eða stórkostlegu hirðuleysi farið í bága við stjórnarskrá lýðveldisins, önnur landslög eða að öðru leyti stofnað hagsmunum ríkisins í fyrirsjáanlega hættu.

10. gr. Loks verður ráðherra sekur eftir lögum þessum:
   a. ef hann misbeitir stórlega valdi sínu, enda þótt hann hafi ekki beinlínis farið út fyrir embættistakmörk sín;
   b. ef hann framkvæmir nokkuð eða veldur því, að framkvæmt sé nokkuð, er stofnar heill ríkisins í fyrirsjáanlega hættu, þótt ekki sé framkvæmd þess sérstaklega bönnuð í lögum, svo og ef hann lætur farast fyrir að framkvæma nokkuð það, er afstýrt gat slíkri hættu, eða veldur því, að slík framkvæmd ferst fyrir.

[Júlíus Björnsson, 5.2.2009 kl. 14:02]

Aðalheiður þakka þér fyrir þitt innlegg.

Þetta er gott dæmi um hvernig Löggjafans vinna með í anda einfaldrar þjóðar Stjórnarskrár.

 Hér er verið að skerpa [túlkun] skilning á grein 14 skrárnar að flestra mati.

Þögn er sama og samþykki. Alþingi: löggjafarvaldið er það að setja framtíðinni víti til varnaðar gæta hagsmuna þjóðarinnar eða eru þingmenn án undantekninga að haga sér í samræmi við eða vilja meirihluta þjóðarinnar [skattgreiðenda] í anda stjórnskrár? 

[Aðalheiður Ámundadóttir, 5.2.2009 kl. 15:14]

Ekki kann ég að segja hvort Alþingi er beinlínis skylt að draga ráðherra til ábyrgðar þegar svo ber undir. Hins vegar er það á hreinu að það er skylda skv. 4. gr. hgl. að refsa mönnum fyrir brot framin á Íslandi.

Þá segir í  6. gr. laganna

6. gr. Ennfremur skal refsað eftir íslenskum hegningarlögum fyrir brot, sem þannig er háttað, er hér á eftir segir, enda þótt það sé framið utan íslenska ríkisins og án tillits til þess, hver er að því valdur:
   1. Gegn sjálfstæði íslenska ríkisins, öryggi þess, stjórnskipan og stjórnvöldum, á embættis- eða sýslunarskyldum við íslenska ríkið og gegn hagsmunum, sem njóta íslenskrar réttarverndar, vegna náins sambands við íslenska ríkið.
   2. Á skyldum, sem þeim, er verkið vann, bar samkvæmt íslenskum lögum að rækja erlendis...

En eins og ég segi, þó ákæruvaldinu sé skylt að sækja afbrotamenn til saka, má vel vera að slíkt sé valfrjálst á Alþingi!!

[Júlíus Björnsson, 5.2.2009 kl. 19:50]

Þökk sé sögnum geta og mega. Hygg ég. Þjóðarvaldið refsing kjósenda [skattgreiðenda] hefur aldrei skilað sér á Íslandi. Flokksræðishefðin hér er greinlega mesta haftið á þjóðræðinu [lýðræðinu þá um fleiri þjóðir er um að ræða hygg ég].

Geta og Mega gefa vissulega sveigjanleika sem má réttlæta með heildarhagsmunum: í undatekningar tilfellum ef hér ríkti virkt þjóðræði.

Ef menn [embætti] skirrast við að frýja sig ábyrgð með því sækja sakhæfa til saka þá verður að leysa málið með öðrum leiðum [stjórnmálegum?]. Það er sú hefð sem ríkir hér öðrum fremur.