Bla bla bla

Það er stjórmálamannanna við búa svo um hnútanna að Davíð geti ekki borið fyrir sig Bankaleynd. Þetta er langt frá því að vera spaugilegt. Að ætla sér að halda áfram að draga þjóðina á Asnaeyrum.

Spáð í spilin.

Gordon Brown Saklaus: Auðmennirnir Sekir [ábyrgir].

 

Málsóknin út um þúfir: Seðlabankinn hlutlaus. 

 

Stjórnmálamennirnir samsekir [óábyrgir].

Þjóðin Saklaus [ábyrg]

Miserfitt að hætta í pólitík

Hver talar fyrir sig!

Engum hefði hins vegar dottið í hug að núverandi staða gæti komið upp fyrr en eftir fall Lehman Brothers í september.

Á netinu er alveg ljóst að að eftir fall Lehman Brothers var hinn alþjóðlegi fjármálamarkaður í viðbraðgsstöðu. Hvað bankar væru fyrstir þegar "fárvirðið" myndi skella á hinum megin Atlandshafs hryggsins. Flestir ef ekki allir litu til Íslensku bankanna í ljósi þess óeðlilega vaxtarhraða sem þeir voru í. Var þeim spáð með þeim fyrstu sem myndu fylgja í kjölfarið. Hvað var að gerast í viðskiptaráðuneytinu? Ekki höfðu þeir samband við Seðlabankann í ljósi stöðu mála. Kemur viðskiptaráðherra ekkert við alþjóðafjármálaumræða? Fannst honum, á faglegum grunni, metið ekkert óeðlilegt við þessa geigvænulegu innrás hluta Íslenska fjármála og viðskiptakerfisins? Ofsa vaxtarhraði bankanna var það honum ekkert tiltökumál? Á almenningur að vera að vasast í slíkum málum? Ég geri þá kröfu til viðskiptaráðherra allra landa að þeir haldi vöku sinni á öllum tímum. En að standa fyrir utan umræðuna í Kjölfar falls Lehman Brothers það næri ekki nokkurri átt þá viðskipta, utanríkis, fjármálaráðherra eiga í hlut. Það er ekki við skúringarkonuna að sakast hér. 

Hitti Davíð ekki í tæpt ár

Enginn vildi hlusta

Í viðtalinu, sem ber yfirskriftina „Blóraböggull fólksins: Ég varaði við, en enginn vildi hlusta“, segist Davíð hafa hreina samvisku, enda hafi hann lengi varað við því hvert stefndi og verið mjög gagnrýninn í garð nýju auðmannanna en ávallt talað fyrir daufum eyrum.

Engin vildi hlusta á Davíð frekar en nokkurn annan sem varaði við.  ESB-Samingur setti þak á bindisskyldu og opnaði grá svæði fyrir Bankastarfsemi.  Er nokkur furða að að ópruttnir aðilar freistist til að beita lögmálum frumskógarins þegar lagaramma vantar? Hvað með þá sem hlustuðu ekki? Hvað með þá sem frömdu og storkuðu siðferði þeirra þjóða sem við viljum telja okkar til ? 

Ef ekki er hlustað á Davíð á hvern er þá hlustað, í þessu sambandi?

Davíð: „Þá mun ég snúa aftur"

Verðtryggingarbullið Íslenska.

Hjá öllum siðmenntuðum þjóðum eru lán verðtryggið. ESB enginn undantekning.  Halda því fram að einhver ábyrg lánastofnun muni fara að lána án verðtryggingar er vottur um mjög alvarlegan dómgreindarskort.  Í löndunum allstaðar í kringum okkur er verðtrygging innifalinn í föstum eða mánaðarlegum vöxtum. Vaxtaformúlan sem ákveður stig vaxtaprósentunnar er samkeppnisleyndarmál í flestum tilfellum.  

 

 

Veðlán. [höfuðstóll +lægri vextir]  Þegar veð er tekið sem trygging þá er það verðtrygging í sjálfum sér ef veðið lifir allan lánstíma.  Vextir ofan á því lágir þar sem áhætta er lítill.  Veð getur verið gull eða það sem kemur næst því: íbúðarhúsnæði  í Stórborg sem búið er í,  þar sem álitið er að verði alltaf stöðug eftirspurn.   

 

Almenn lán. [höfuðstóll + hærri vextir]  Lánað ef veð í því sem keypt er lifir ekki allan lánstímann kallast líka neyslulán. Yfirleit greidd upp innan árs. Í því tilfelli er oftast stuðst við CIP sem kallast neysluvísitala  og er sögð mælikvarði  á verð breytingar á neysluvöru. Vertrygging í stað veðs. Vextir fastir eða breytilegir í hærri kantinum vegna áhættunnar. Hér er nefnilega oftast ekki hægt að ganga að veðinu. T.d. Jólasteik greidd í mars.  

 

Verbólgubótaþátturinn í  íslenskri „verðtryggingu“ á veðlánum er óalþjóðlegt fyrirbrigði. Það eitt sér er nóg til að fella hann út.  Í raun er verið að hækka vexti á Íslandi á veðlánum umfram það sem tíðast hjá öðrum þjóðum.  Í öðru lagi virkar hann þannig að gengissveiflur hellast mánaðarlega af fullum þunga á íbúðarveðlán,  með annars ásættanlegum vöxtum,  sem aukavextir og greiðast undir heitinu verð[bólgu]bætur.  M.ö.o. Íslensk heimili eru látin borga niður verðbólguna öðrum fremur. Kjölfestan er orðin veltirinn.  

 

Þetta er ekki spurning um að fella niður verðtryggingu,  heldur að taka upp svipar reglur og siði sem gilda hjá alþjóðabankastofnum.  Sér í lagi um að skilja milli vaxtarkröfu af veðlánum íbúðarhúsnæðis og vaxtarkröfunni sem er á áhættulánum hreinna neyslulána.  

 

Íbúðarvísitala sem ég hef áður skrifað um er sú sem skilar sömu ávöxtunarkröfu þegar upp er staðið en veldur ekki svona hryllilegum sveiflum á íbúðarveðlánum á afborgunar tímabilinu.  Verðbólgubæturnar eru „skamm-tímasjónarmiðs“ kostur fyrir lánastofnunina í því að flestir greiða afborganir mánaðarlega og eykst þá innflæði lausfjár í samræmi við að lágir fastir vextir reiknast út frá uppreiknuðum höfuðstól þó fasteignaverð hafi ekki ennþá hækkað eða lækkað. Þar sem verðhjöðnun á verði neysluvöru er eðlilega sjaldgæf veldur þetta þenslu: kaupmáttur minnkar [við erum nýbúinn af borga af hærra fasteignaláni]  og við látum atvinnurekanda svo borga mismuninn: Launahækkun. Sem síðan veldur hækkun á innlendri framreiðslu.  

 

Af hverju útlendingar hafa ekki tekið upp slíkar verbólgubætur er einfalt: þeir stíga í vitið hvað þetta varðar þeirra ráðstjórn stefnir að stöðugleika til handa heimilunum sem eiga að verpa gulleggjum framtíðarinnar.   Verðtrygging er í lagi.   Verðbóta[bólgu]þátturinn  er til skammar.

Eftirspurnin minnkar

Lögmál heilbrigðs markaðar: eftirspurnin minnkar fasteignverðið lækkar. Undantekingin er ef eigandinn hefur efni á að halda eigninni, þangað til eftirspurnin hækkar aftur. Hver er  raunverulegur eigandi ef eign er veðsett meir en 66%, 80%, 100%. Hver á greiða kostnað af að halda uppi fasteignaverðinu. Afhverju lækka þessir Nýju bankar ekki vextina til að auka eftirspurnina og tryggja verð eignarinnar?   Hvaða ismi er hér á ferðinni. Hvar er hin vestræni verðtryggingarhugsunarháttur?

Kaupsamningum fækkaði um 49%