Baugur segir

Svo "sagði Björgvin, að eina leiðin sem hann teldi færa í framtíðinni væri að sækja um aðild að Evrópusambandinu og Myntbandalagi Evrópu."

"Hitt væri svokallaður hlutfallsvandi: fjármálafyrirtækin væru orðin hlutfallslega of stór fyrir gjaldmiðilinn og hagkerfið."

Þjóðinn er hagkerfið og umheimurinn hafnaði stærðinni og þau hafa minnkað mikið í kjölfarið.

Áframhaldandi sjálfstæði er best og upptaka dollars.

Hinsvegar má segja að innflutningsfyrirtæki sem flytja mikið inn frá ESB, nú þegar, telji Evru besta kostinn. (Sjá Borgarnes ræðan)

Bankastofnun þarf mikið eigiðfé til að hækka innlánsvexti mikið umfram það sem gildir á heimamarkaði. Í ljósi strangari alþjóðaviðmiða í framtíðinni um mat á eignum eru Íslensku fjármálafyrirtækin sennilega of lítil fyrir hagkerfi annarra landa. 

Sá sem lítið veit og lítið skilur: Telur lítið.

Eina leiðin að sækja um ESB

Evrópusambandið

Hvað græðir Evrópusambandið á því að innlima um 300.000- manna neytendamarkað Íslands?

Túlkast það ekki sem auðlindaþjóðinn Ísland telji sig græða meira á innlimun ef hún á að eiga frumkvæði að aðildarumræðum.

Er slík umræða tímanbæri í því uppbyggingarstarfi sem þjóðin á fyrir höndum? T.d. að fjölga fyrirtækjum í einkarekstri [fjölga störfum í yfirbyggingum]? Leysa upp keðjuhringi [í anda ESB] í minni sjálfstæðar einkareknar einingar [fjölga sjálfstæðismönnum sem kjósa X-D] Sameina fyrirtæki á þjónustumarkaði nú í fákeppni t.d.: Banka, Tryggingar, olíu og bensíninnkaupa fyrirtæki. Skera niður ríkis og sveitarfélaga skrifræði. Fækka þingmönnum og ráðherrum. Fjöldinn virðist ekki hafa skipt neinu máli hingað til nema síður sé.

Borgarnesræðan fræga er hún einhver ógn í dag.

Aðildarviðræður koma til greina

Glitnir látinn lifa of lengi

Undir Björgvin, stundaði Glitnir myntkörfu lán þegar gengið var í hæstu hæðum. USA hafði stuttu eftir áramót hafnað fyrirgreiðlu til Seðlabanka Íslands. Ekkert gat skýrt þess rosalegu útþenslu Bankakerfisins nema hrikaleg lánsþörf.  Lánsþörf íslendsku skuldunautanna endurvarpað á Íslensku viðskiptabankanna sem gerðu tilraun að flytja íslendsku óstöðugleika aðferðina út. Grafa undan efnahagslegum stöðugugleika annarrar þjóðar með hækkun innlánsvaxta er hryðjuverk í efnahagslegum skilningi.

Af hverju var Bankamálaráðherra ekki búinn að hreinsa til í Íslenska Bankakerfinu miklu fyrr?

Ath. Skuldunautur merkir hér oftast auðmaður ef hann á bókað eigiðfé.

Björgvin: Spurningarmerki við Glitnisatburðarás

Vitur nærri getur, Reyndur veit þó betur.

"Hins vegar er eðlilegt að áður en þær fara fram hafi almenningur aðgang að öllum upplýsingum um bankahrunið og aðdraganda þess. Fyrr geta kjósendur ekki kveðið upp sinn dóm. Þau rök Geirs H. Haarde, forsætisráðherra, að ekki sé hægt að kjósa á fyrstu mánuðum næsta árs á meðan verkefni Alþjóða gjaldeyrissjóðsins er að komast í gang eru líka rétt. "

 

Styrmir veit sýnu viti og það græða allir á því að hlusta á hann.

Engin furða að hlutirnir taka tímann sinn. 

Getur ekki vikist undan kosningum

Hver talar fyrir sig!

Engum hefði hins vegar dottið í hug að núverandi staða gæti komið upp fyrr en eftir fall Lehman Brothers í september.

Á netinu er alveg ljóst að að eftir fall Lehman Brothers var hinn alþjóðlegi fjármálamarkaður í viðbraðgsstöðu. Hvað bankar væru fyrstir þegar "fárvirðið" myndi skella á hinum megin Atlandshafs hryggsins. Flestir ef ekki allir litu til Íslensku bankanna í ljósi þess óeðlilega vaxtarhraða sem þeir voru í. Var þeim spáð með þeim fyrstu sem myndu fylgja í kjölfarið. Hvað var að gerast í viðskiptaráðuneytinu? Ekki höfðu þeir samband við Seðlabankann í ljósi stöðu mála. Kemur viðskiptaráðherra ekkert við alþjóðafjármálaumræða? Fannst honum, á faglegum grunni, metið ekkert óeðlilegt við þessa geigvænulegu innrás hluta Íslenska fjármála og viðskiptakerfisins? Ofsa vaxtarhraði bankanna var það honum ekkert tiltökumál? Á almenningur að vera að vasast í slíkum málum? Ég geri þá kröfu til viðskiptaráðherra allra landa að þeir haldi vöku sinni á öllum tímum. En að standa fyrir utan umræðuna í Kjölfar falls Lehman Brothers það næri ekki nokkurri átt þá viðskipta, utanríkis, fjármálaráðherra eiga í hlut. Það er ekki við skúringarkonuna að sakast hér. 

Hitti Davíð ekki í tæpt ár

Enginn vildi hlusta

Í viðtalinu, sem ber yfirskriftina „Blóraböggull fólksins: Ég varaði við, en enginn vildi hlusta“, segist Davíð hafa hreina samvisku, enda hafi hann lengi varað við því hvert stefndi og verið mjög gagnrýninn í garð nýju auðmannanna en ávallt talað fyrir daufum eyrum.

Engin vildi hlusta á Davíð frekar en nokkurn annan sem varaði við.  ESB-Samingur setti þak á bindisskyldu og opnaði grá svæði fyrir Bankastarfsemi.  Er nokkur furða að að ópruttnir aðilar freistist til að beita lögmálum frumskógarins þegar lagaramma vantar? Hvað með þá sem hlustuðu ekki? Hvað með þá sem frömdu og storkuðu siðferði þeirra þjóða sem við viljum telja okkar til ? 

Ef ekki er hlustað á Davíð á hvern er þá hlustað, í þessu sambandi?

Davíð: „Þá mun ég snúa aftur"

Verðtryggingarbullið Íslenska.

Hjá öllum siðmenntuðum þjóðum eru lán verðtryggið. ESB enginn undantekning.  Halda því fram að einhver ábyrg lánastofnun muni fara að lána án verðtryggingar er vottur um mjög alvarlegan dómgreindarskort.  Í löndunum allstaðar í kringum okkur er verðtrygging innifalinn í föstum eða mánaðarlegum vöxtum. Vaxtaformúlan sem ákveður stig vaxtaprósentunnar er samkeppnisleyndarmál í flestum tilfellum.  

 

 

Veðlán. [höfuðstóll +lægri vextir]  Þegar veð er tekið sem trygging þá er það verðtrygging í sjálfum sér ef veðið lifir allan lánstíma.  Vextir ofan á því lágir þar sem áhætta er lítill.  Veð getur verið gull eða það sem kemur næst því: íbúðarhúsnæði  í Stórborg sem búið er í,  þar sem álitið er að verði alltaf stöðug eftirspurn.   

 

Almenn lán. [höfuðstóll + hærri vextir]  Lánað ef veð í því sem keypt er lifir ekki allan lánstímann kallast líka neyslulán. Yfirleit greidd upp innan árs. Í því tilfelli er oftast stuðst við CIP sem kallast neysluvísitala  og er sögð mælikvarði  á verð breytingar á neysluvöru. Vertrygging í stað veðs. Vextir fastir eða breytilegir í hærri kantinum vegna áhættunnar. Hér er nefnilega oftast ekki hægt að ganga að veðinu. T.d. Jólasteik greidd í mars.  

 

Verbólgubótaþátturinn í  íslenskri „verðtryggingu“ á veðlánum er óalþjóðlegt fyrirbrigði. Það eitt sér er nóg til að fella hann út.  Í raun er verið að hækka vexti á Íslandi á veðlánum umfram það sem tíðast hjá öðrum þjóðum.  Í öðru lagi virkar hann þannig að gengissveiflur hellast mánaðarlega af fullum þunga á íbúðarveðlán,  með annars ásættanlegum vöxtum,  sem aukavextir og greiðast undir heitinu verð[bólgu]bætur.  M.ö.o. Íslensk heimili eru látin borga niður verðbólguna öðrum fremur. Kjölfestan er orðin veltirinn.  

 

Þetta er ekki spurning um að fella niður verðtryggingu,  heldur að taka upp svipar reglur og siði sem gilda hjá alþjóðabankastofnum.  Sér í lagi um að skilja milli vaxtarkröfu af veðlánum íbúðarhúsnæðis og vaxtarkröfunni sem er á áhættulánum hreinna neyslulána.  

 

Íbúðarvísitala sem ég hef áður skrifað um er sú sem skilar sömu ávöxtunarkröfu þegar upp er staðið en veldur ekki svona hryllilegum sveiflum á íbúðarveðlánum á afborgunar tímabilinu.  Verðbólgubæturnar eru „skamm-tímasjónarmiðs“ kostur fyrir lánastofnunina í því að flestir greiða afborganir mánaðarlega og eykst þá innflæði lausfjár í samræmi við að lágir fastir vextir reiknast út frá uppreiknuðum höfuðstól þó fasteignaverð hafi ekki ennþá hækkað eða lækkað. Þar sem verðhjöðnun á verði neysluvöru er eðlilega sjaldgæf veldur þetta þenslu: kaupmáttur minnkar [við erum nýbúinn af borga af hærra fasteignaláni]  og við látum atvinnurekanda svo borga mismuninn: Launahækkun. Sem síðan veldur hækkun á innlendri framreiðslu.  

 

Af hverju útlendingar hafa ekki tekið upp slíkar verbólgubætur er einfalt: þeir stíga í vitið hvað þetta varðar þeirra ráðstjórn stefnir að stöðugleika til handa heimilunum sem eiga að verpa gulleggjum framtíðarinnar.   Verðtrygging er í lagi.   Verðbóta[bólgu]þátturinn  er til skammar.

Eftirspurnin minnkar

Lögmál heilbrigðs markaðar: eftirspurnin minnkar fasteignverðið lækkar. Undantekingin er ef eigandinn hefur efni á að halda eigninni, þangað til eftirspurnin hækkar aftur. Hver er  raunverulegur eigandi ef eign er veðsett meir en 66%, 80%, 100%. Hver á greiða kostnað af að halda uppi fasteignaverðinu. Afhverju lækka þessir Nýju bankar ekki vextina til að auka eftirspurnina og tryggja verð eignarinnar?   Hvaða ismi er hér á ferðinni. Hvar er hin vestræni verðtryggingarhugsunarháttur?

Kaupsamningum fækkaði um 49%

Hreinn markaður.

Ég sé fyrir mér land þar sem allar veiðar smábáta næst landi væru frjálsar.  Kvótar veiðitímabilanna á uppboðsleigu hverju sinni.  Skiptingu landhelginar með tilliti til forréttinda byggðanna.  Ríkið og sveitarfélög eigi uppboðsmarkaði vítt og breytt um landið.  Gjaldtaka til handa ríki og sveitarfélögum innheimtist á mörkuðum og sé miðað við hundraðhluta af heildar þyngd afla en ekki verðmæti. Svipað ætti líka að gera í landbúnaði.  Lánastarfsemi í höndum Banka.  Verð á vöru miðast við [framreiðslu] verð í húsi seljanda.  Kaupandi greiði alltaf fyrir sinn flutning og fjármagnskostnað [þeir sem þess þurfa]. Það kallast réttlátur afsláttur á heilbrigðum markaði.  Þetta ýtir skuldafíklunum út af borðinum og rennir stoðum um arðbærara þjóðfélag til handa öllum.  Nema kannski að undanskildum nokkrum Beauro-krötum.  Engin rekur betur en sá sem á sjálfur og hefur til þess meðfædda hæfileika.  Sumt verður ekki í askanna látið.  Markaður í þágu fjöldans eykur valið það er frelsið í ramma laganna og þeirra siða sem vestræn menning byggir á.  Og allur hinn almenni heimur sækir í eins og dæmin sanna.

 

Ráðstjórnarríkið ESB

Kemur ekki á óvart þó Rússar bjóði sig velkomna áður en Íslendingar verða innlimaðir inn í Ráðstjórnarríkið ESB.  Ríkið lifir en hugmyndir einstaklinganna eru fallnar í gleymsku hraðar en þær framkvæmast. Þetta er ekki samband tækifæra eða arðbærra framkvæmda. Risaeðlur hafa tilhneigingu til að deyja út. Beauro-kratar með áhrif. Áhrif ein og sér er greinilega ekki nóg til að koma hlutum í framkvæmd.

Tekist á um kreppuviðbrögð í ESB