Inflation Index

"Inflation Index“ eða Neysluverðvísitala: vísitala til verðtryggingar íbúðaverðs heimilanna.  Er séríslensk  kolóréttlát [ólögmæt?] viðmiðun á veði íbúðafermetra.  Aðal aflvaki hennar það er gengisskráningin: verð á innflutning til neyslu og  efniskostnaði til nýbygginga, sem fer alltaf vaxandi meðan mannfólkinu fjölgar hér á jörðinni , svo hefur það verið hingað til [verðbólgu hvetjandi]. 

Ef hefði verið búið að taka upp vísitölu íbúðarfermetra,  sem tæki  mið af meðaltalsverði  á íbúðamarkaði  Íslands á löngu tímabil svo sem 36 mánuðum þá myndu eignir heimilanna ekki rýna núna og greiðslugeta heimilanna til að greiða upp lán er byggja á öðrum markaðsforsemdum væri betri. 

 Núverandi vísitala þjónar fyrst og fremst hagsmunum braskara og illa rekinna lánastofnanna [í augum íbúðareiganda?].   Notkun hennar ógnar öruggi heimilanna og þjónar ekki hagsmunum fjöldans og hefur því ekkert með frjálsan markað að gera.   Almenn fáfræði lituð af ranghugmyndum styrkir það álit að heimilin í landinu hafa um langan tíma verið höfð af ginningarfíflum af þeim sem sitja hinum megin við borðið [lánadrottnum, meðvitað eða ekki af stjórnvöldum] .  Ekki vil ek ætla „Húsbréfa“ Jóhanna hafi  skilið þetta frekar en stjórnmálamenn almennt.  Ef svo er þá er við þá að sakast sem telja fólki trúi um að núverandi vísitala sé trygging á veði íbúðarinnar sem um ræðir. Þetta er trygging oftar en ekki  á mikið meira veði en um var samið í upphafi; um það geta allir vitnað. Þeir hinsvegar sem núna vita betur frýja sig ekki lengur ábyrgð. 

Íbúðir heimilanna eiga  að vera friðhelgur markaður.

Hver lagði þennan grunn til ? Í þágu hverra?  Á hvaða forsendum? 

Sá sem ekki viðheldur eign sinni er óverður eignarinnar og ætti að skilyrða eðlilegt viðhald í lánssamningi.  Í því undantekninga tilfelli  þegar  íbúð fer á uppboð ætti þáverandi veðhafi að fá trassaskapinn tekin með í reikninginn.  Einnig ættu regluleg úttekt  tryggingarfélaga í samvinnu við veðhafa að duga til að tryggja eðlilegt viðhald.  Um aðra fasteignamarkaði mættu gilda aðrar viðmiðanir svo sem hjá leigusölum og þeim sem hugsa í eiginfé og gleyma skuldum.

Hann hefði betur sagt um það bil.

Að líta á skuldirnar er ekki rangt af ábyrgum lándrottnum í ljósi stöðunar í heiminum í dag. Skuldirnar eru ábyrgð lánadrottna  og þeir eru allir að herða ólina. Lánsfé er af skornum skammti.

Eignir undanfarið hafa farið hraðlækkandi og nú er það reksturinn sem er upp á borðum frekar en hverfandi eigiðfé. Hér gildir eins og á öðrum sviðum heilbrigðs frjálsmarkaðar að: Fyrst  koma fyrstir fá. Séð í augum Lánadrottna.

Það er munur á því að hafa fengið lánað[úm hvaða tíma er verið að tala um varla var allt lánað í einu] og að skulda. 430 milljarða skuld við Íslendinga eigiðfé á móti 300 milljarðar.  Miðað að við hvað mikið hefur farið í vaskinn á síðustu árum sér í lagi upp á síðkastið. Væri óeðlilegt að skilja ekki áhyggju íslenskra lánadrottna. Sem verða ekki bornir saman við Mr. Brown í innheimtuaðgerðum.

Ekki þori ég að fullyrða að einhver einn hafi kollvarpað efnahagslífinu á Íslandi. Svo ekki sé meira sagt. Enn oft veltir lítil þúfa þungu hlassi. Sbr. Lítið meint eigiðfé á móti skuldum. Endurskoðun er oftast byggð á mati þess er ekki hefur framkvæmt endurskoðun. Slíkt kostar of mikið og tekur of mikinn tíma. En er oftast gerð fullkomlega við gjaldþrotaskipti.

Efast um að Davíð eigi við sig

Eins dauði er annars brauð

Þetta var banki sem byggði á góðum grunni en gjalt íslenskar kennitölu annars Banka.  

Kaupþing fær greiðslustöðvun

Bankaleynd

Ég er viss um að þeir sem ekkert hafa að fela. Verðugir launa sinna eða ávaxta verka sinna. Hefðu aðgang að Bankastofnum í sama anda þá væru hlutirnir öðru vísi og útlánsvextir lægri.

Innstæður og skuldir kennitalna í eðlilegu árferði ættu að búa við leynd.  En hinsvegar til að tryggja traust þá ætti alltaf að vera augljóst hvort jafnræði gildi milli viðskiptavina.  Það er of dýrkeypt reynsla sem við höfum orðið fyrir.  Hagsmunir vafasamra einstaklinga verða víkja fyrir hagsmunum fjöldans. Sem ræður úrslitum í kosningum.

Glitnir semur nýjar lánareglur

Hvert er heimurinn að fara?

Er það furða að Íslendingum ofbjóði? Skaðinn var tvöldur hér. Því ekki þurfa Svislendingar, þjóð að mínu skapi, að taka lán frá ESB ríkjum til að greiða þeim til baka.

Fréttaskýring: Íslenskt ástand í Sviss

Réttlætti handa Þjóðverjum

Til bjargar þegnum sínum.
Þjóðverjar og aðrir eru nú í óða önn að bjarga sínu fólki hver þjóð fyrir sig. Ber okkur að samfagna með öllum þeim samherjum okkar sem voru hafðir að ginningarfíflum af einkaáhættu bönkunum íslensku.  Hvort um frekari lán til bjargar Íslendingum kemur til greina er önnur saga þar eð það er veltur á trausti og arðbæriskröfum.

Ég er persónulega vantrúaður á þá sérfræðiþekkingu í alþjóða og innanlands bankamálum sem hefur skapast hér á landi og legg til að fengnir verði frá ESB erlendir reyndir bankamenn af gamla skólanum til að stjórna Nýju bönkunum.  Allir ættu að vita að íhaldssamasti markaðurinn er hinn alþjóðlegi Bankamarkaður.  

Einnig á almenningur rétt á því að hér verði minnst ein ríkistryggð Bankastofnum sem þjónar hagsmunum almennings einungis. Spennufíklarnir geta svo rekið sínar stofnanir á sinn eigin kostnað.

Húsbréf, þá húsbréf komu fyrst á markað er haft eftir einum fráförnum Bankastjóra gömlu ríkisbankanna.  Nú er allri hefðbundinni bankastarfsemi lokið og enginn vandi að reka banka meir.
[Í ljós þessa tíma ávöxtunarkröfu.] Bankarnir safna húsbréfum, keyptum með afföllum, geyma þau  og hirða vextina.

Hvað gerðist? Fór ávöxtunarkrafan  út fyrir velsæmismörk.  Ef svo gæti það hafa verið í samhengi við útlánastefnuna?  Til að lána þarf að greiða hluthöfum og innlánseigendum arð svo og starfsmönnum laun.  Almenna krafan er sú að fá greitt í reiðufé: á formi seðla og myntar hér áður fyrr. Málið er að af bréfum í eigu bankans [útlánin]  ætlast hann til að fá afborganir og vexti greiddar í reiðufé.  Fái hann of mikið af afborgunum og vöxtum greitt með lánafyrirgreiðslum eða öðrum skuldaviður- kenningum sem á væntingunum byggja einum saman  þá verður bankinn uppskorpa með reiðufé: fer í gjaldþrot.  Svo hann hækkar ávöxtunarkröfuna á þeim sem greiða í reiðufé og lofar innlánseigendum líka betri ávöxtun.

Hér er þetta spurning um jafnvægisstjórnum.  Það er ekki eigið féð sem vegur mest heldur arðurinn sem  rekstur skuldunautanna  skilar í reiðufé.  Séu skil á reiðufé ófullnægjandi um langan tíma þá ber ábyrgri lánstofnum að stöðva viðskipti við þá skuldunauta sem hefta  eðlilegum bankarekstri eða stefna bankanum í greiðsluvandræði: gjaldþrot.  Það gera aumingjagóðir bankastjórar hinsvegar sjaldan og þá ber að víkja þeim.

Seðlabankinn gerði skyldu sína seint um síðir: yfirtók einkabankanna eða sett þá í gjaldþrot. En mig grunar að um einkabankanna hafi verið um annað að ræða [leyft skultunautunum að lifa], því miður.

Húsbréfin eru betri en reiðufé að því leyti að þau brenna ekki upp í kreppu eða verðbólgu. Kjölfesta eða gullfótur kerfisins sem byggir á þeim. Hænan sem verpir eggjunum. Beljan sem mjólkar. 

Þjóðverjar lána Íslandi

Góður punktur: að hans mati?

Þjóðin stendur í mótmælum og vill vera upplýst. Traust byggir á upplýsingu. Hins vegar í ljósi stöðunar, sem nú er uppi, þá er öll leynd hverju nafni sem hún nefnist óviðeigandi. Þeir sem eru fylgjandi leyndinni og reyna vernda leyndina [með málþófi og útúrsnúningum] benda að sjálfsögðu á sig sjálfa.  Hvað hagnast þeir á leyndinni og hvað hafa þeir að fela.  Hvað varðar fyrirtækin sem eru nú flest komin óbeint í eigu lánadrottna [þjóðarinnar?] þá þjónar leyndin ekki þegar markaðurinn ákveður  hver eiga sér viðreisnar von. Sá heldur sem á veldur.

Þrír eru handahafar Forsetavaldins, sem að sjálfsögðu snýst um embættið, en ekki þann einstakling, sem þjónar því hverju sinni.  Nero og hans líkar hefðu kannski verið á annarri skoðun, enda bjuggu þeir við annarskonar valdræði. Sá heldur sem á veldur.

Björn: Fjölmiðlar marklausir við núverandi aðstæður

Gengur á eigiðféð

Hver væri nú ekki ósáttur við það, þegar gengur á eigiðféð? Talandi um ábyrga Lánadrottna með arðbæriskröfur hluthafa eða almennings að leiðarljósi.

Reynt að bjarga Woolworths

2/3 hlutar ekki með

68,7% eða rúmlega tveir þriðju hlutar úrtaksins styðja ekki núverandi ríkisstjórn. Um 90% af þeim sem þora að styðja sjálfstæðisflokkinn treysta sínum mönnum í ríkisstjórn. Þar ríkir sú einurð sem þarf til að taka á málum. Samfylkingin er tvíklofin í afstöðu sinni. Kemur ekki á óvart og er í samræmi við þann undirróður sem þeir af haft uppi gegn samstöðunni sem þarf til vera í forystu. Áður var þörf nú er nauðsyn að skoða aðra möguleika. Sjálfstæðisflokk í minnihlutastjórn eða með öðrum þingmönnum úr stjórnarandstöðu. Út með alla ráðherra samfylkingarinnar er nauðsynlegt í stöðunni.

 

Menn eiga að uppskera eins og þeir sá. Þetta eru ekki tímar kosningaloforða. Heldur festu og ábyrgðar.

31,6% stuðningur við stjórnina

Keðjuhringamyndun

Þetta er klassisk dæmi um afleiðingar keðjuhringamyndunar: allt í rugli ekkert gagnsæi.

Ranghugmyndir um hlutafélög. Ég á hlutabréf ég á Fyrirtækið er mikill einföldun. Fyrirtækið á sig sjálft með sína eigin kennitölu.  Skuldir umfram eignir eru eignir lánadrottna.

Hinar klassísku bókhaldsreglur eru að lámarka alltaf virði eigna í uppgjörum m.a. að eignir fyrirtækja eru matsatriði á hverjum tíma og ef að þrengir á markaði lækkar virðið, eftirspurn minnkar; tölum nú ekki um gjaldþrot. Þá fá Lánadrottnar fé sitt til baka.  Hin klassíska ábyrgð stjórnenda hlutafélags er að passa þetta.  Slaka ekki á afskriftarkröfum. Greiða ekki of mikið í skatt. Sannleikur er sá að öll hlutafélög fara á hausin eða eru lögð niður.

Minna eigið fé: eignir Lándrottna meiri og eignir hlutahafa minni.

Ég tel það varða almanna hagsmunni í ljósi umfangs keðjuhringamyndunar hvernig haldið er á málum.  Því ef ekki er haldið rétt á málum gæti það skaðað þjóðaröryggi. Það að reynast ekki traustins verður, eitt sér, er ekki lögbrot.

Jón Ásgeir: Ekkert óeðlilegt við afgreiðslu lánanna