Ríkisábyrgð

Verða nýju einkavinavæddu bankarnir ekki alveg örugglega með ríkisábyrgð? Heimilin eru greinlega ekki hornsteinn new-sósíal samfélaga.

Bankarnir verða ekki einkavinavæddir? Kannski ekki til að byrja með. En hver meðalgreindur Bankastjóri veit að það borgar sig að vera vinur stjórnmálanna og flokka í siðspilltum elítu samfélögum. Einkabankar vinavæðast sjálfkrafa eftir að ríkisábyrgð er kominn á.  Þá er hægt blása upp efnahagsreikning [eiturbréf og ástarbréf] borga hluthöfum arð og uppskera sjálfur helling. plata manna og annan. Framferði sem ógnar þjóðarhagsmunum eða öryggi. Held nú ekki efnahagslegir hagsmunir eru ekki aðalatriðið heldur frelsið til velja sér forsjá á hverjum tíma. Öryggið er alls ekki í hættu meðan aðgangur að stóru elítusambandi blasir við. Ísland býr yfir mannauð sem hefur aðra eiginleika en almenningur annarra landa, á hann má alltaf löglega kasta klúðri meðalgreindra stjórnmálamanna og bankastjóra ef illa fer. Það þarf ekki að brjóta lögin stundum nægir að setja ólög. Neysluverðstryggja þá er skuldsetja  heimilin er lausnin, þá halda þeir áfram að græða þegar neysla annarra minnkar [en hækkar hlutfallslega á móti vegna minnkandi veltu]. 

Fasteignaverðtryggarvaxtagengi  Mortgage loans interest rate er alþjóðlega vaxta viðmiðun íbúðarlána. Önnur gengi eða vísitölur [launa eða neyslu] fylgja grungengi hornsteina þjóðafélaganna með tilliti til langs tíma og þess vegna er sagt að gengi neyslu og launa sem hækkar oftar og á að það bólgni  miðað við stöðuleika gengið.[hreina fasteignverðtryggingu]

Stöðuleiki næst aldrei þegar Fasteignaverðbólga er er látin stjórnast af neyslu.  Þetta vita ábyrg stjórnvöld annarra landa.  Því miður býr Ísland við vinsæla ráðamenn sem hafa ekki alþjóðlegt vit á fjármálum. Þeir hagfræðingar sem búa yfir slíkri þekkingu eru ekki vinsælir hjá elítunni því að sjálfsögðu er allur hennar sparnaður neysluverðtryggður með fasteignaverðtryggingarlágmarki. Þarf hún því aldrei að draga saman seglin, minnka bruðlið aða taka þátt í þjóðar sátt.

Lykilinn er að hafa  milljón í laun á mánuði minnst og þú losnar  við samfélagslega ábyrgð.

Ef Íslendingar hefðu þekkingu til að reikna eðlilega fasteignaverðtryggingarvexti samkvæmt alþjóðlegum stöðlum hefði ekki orðið þensla á fasteignamarkaði. Sennileg hefði aldrei orðið hrun og við ekki orðið fyrir miklum búsifjum almennt vegna erlendrar kreppu.

Ég vil ekki ráðstjórn þeirra sem geta ekki gert eins og aðrar þjóðir sem ég ber virðingu fyrir. Sterk greinda einstaklinga í forustu á öllum tímum.

Hagfræðingar sem hafa mælt með neysluverðtryggðu fasteignaverðtryggingar lámarki hingað til eru algjörlega vanhæfir á alþjóðlegan mælikvarða og á að vara fólk við því að hlusta á þeirra ráð þau gætu verið jafn arfa vitlaus. Burt með [falsspámennina] eða vitlausu fræðinganna. Þetta kallast líka erlendis: sjálfvirk verðbólgu skrúfa.

Nærri 19 þúsund á vanskilaskrá

Íslenska glæpahúsnæðilánakerfið III!

Eðlilegar kröfur Íslensks almennings í samræmi við alþjóðlegan skilning almennings um íbúðafasteignalán, fyrstu íbúðar að minnst að  kosti, er það leiðréttingargrunnviðmiðun [verðbótaþátturinn] veðskuldarinnar í búðunni  fylgi þróun íbúðafasteignaverðs á heimamarkaði, viðkomandi íbúðalánssjóðs [ríkis, sveitarfélaga, launþegasamtaka]. Fasteignaskrá Íslands hefur haldið einn slíkan vísir [index] síðan 1994 allavega samkvæmt heimasíðu.

Hér fyrir neðan fylgir tafla sem sínir þróun á leiðréttum höfuðstól 10.000.000 [króna eða Dollara]  veðskuldar höfuðstóls. Íbúða veðverðtrygging annarsvegar miðað við markaðsverð íbúðafasteignaverðs á Íslandi og hinsvegar miðað við óeðlilegu nútíma Íslensku neysluverðsvístölu sem þjónar fyrst og fremst skammtímasjónar miðum  OECD fjárfesta eða alþjóða kaupahallarbraskara.

 

	Leiðréttur höfuðstóll m.t.t. fasteignavísitölu	Þar af leiðréttingar þátturinn	Leiðréttur höfuðstóll m.t.t. Neysluvísitölu	Þar af leiðréttingar þátturinn
Apr. 2008	10.000.000	0	10.000.000	0
Maí 2008	10.051.920	51.920	10.136.530	136.530
Jún. 2008	10.046.150	46.150	10.226.440	226.440
Júl. 2008	10.124.030	124.030	10.323.010	323.010
Ág. 2008	10.098.070	98.070	10.416.250	416.250
Sep. 2008	10.077.880	77.880	10.501.160	501.160
Okt. 2008	10.057.690	57.690	10.732.600	732.600
Nóv.2008	10.028.840	28.840	10.919.080	919.080
Des. 2008	9.899.050	-100.950	10.855.810	855.810
Jan. 2009	9.375.250	-624.750	11.488.580	1.488.580
Feb.2009	9.676.960	-323.040	11.205.460	1.205.460
Mar.2009	9.304.880	-695.150	11.138.610	1.138.610
Apr. 2009	Vantar		11.188.810	1.188.810

 

 

Er þetta hin augljósa skýring á sér Íslensku einfölduninni eða kunna menn ekki almennt litlu margföldunartöfluna eða almenna deilingu í huganum: sjá fyrir sér skiptinguna jafnt í vöku sem svefni þegar tölvan er ekki nálæg.

Telja ekki 99,3% Íslensku þjóðarinnar að verðtryggingargrunnur íbúðafasteignalána eigi að taka mið af upphaflega veðinu. Mortgage loans index vísar í almennar íbúðalána forsendur utan landsteinanna.

Er ekki verið að semja um verðmæti veðsins í byrjun. Hverjum dettur í hug þegar hann er að kaupa sínu fyrst heimilisfasteign að það tengist því sem hann neytir næstu árinn.

Hefðbundið Íslenskt fjármálakerfi má sannanlega missa sín og menn sem byggja sína starfsreynslu af því ættu að ganga aftur í barnaskóla.

Veðið er hinn lagalegi grunnur og ef hann er ekki sá sami og annarstaðar utan Íslands þá er ekki um sambærileg húsnæðislánakerfi að ræða.

„Basics“ [grundvallar forsendur sérhverjar fræðigreinar]  eru nauðsynlegur utanaðbókarlærdómur til að byggja á, þegar rökréttar ályktanir eru dregnar og titlarnir hrannast upp og launatekjurnar aukast í samræmi.

Með þessari kolröngu viðmiðunar vísitölu [Neyslu] sem gildir á Íslandi um verðtryggingar með tilvísum í veð íbúðarhúsnæðisins sem um ræðir er verið að gera blásaklausan löghlýðin Íslenska almenning að eignarlausum skuldarþrælum næstu aldirnar.

Það er hægt að breyta öllum nýjum íbúðarhúsnæðislánum frá og með deginum í dag.   Þá sérstaklega þeir sjóðir sem gera sig út fyrir að vera í þágu almennings og sérhæfa sig í Mortgage loans index.

Það má bæta því við að stöndugur sjóður sem er rekinn af kostnaðargjöldum honum nægir 2.5% fastir vextir of á vaxtagrunn leiðréttinguna [verðbótaþáttinn]  ef fólksfjölgun og fjöldi lálaunastarfa [400.000  grunnlaun eða minna] haldast í hendur. Um 1,77% er arðbærasta fjölgunin, að mínu mati, meðan verið er að útrýma lálaunastörfunum.

Eignarétturinn á að vera öllum friðhelgur. Er von að 99,3% þjóðarinnar sé reið. 0,3% hirða fjórðung teknanna síðan regluverkið [EU] var tekið upp fyrir um 20 árum.

EU [ES: Evrópu Sameiningin] leysir ekki þetta heima tilbúna vandamál, hana varðar ekki um hvernig einstakar efnahagseiningar borga meðlimaskattanna , bara að þeir séu borgaðir stöðugt.

Dæmið hér að ofan sýnir líka að íbúðafasteigna eiginfé Jón og Gunnu hefur verið skert um 1.833.760 kr eða 18 % síðustu 11 mánuðina.: í stað 7% ef miðað er við fasteignaverð.

Skrattanum hlýtur að vera skemmt.

Fasteignarverðtrygging er það ekki lán tryggt með með í fast eign. Jú í augum hins venjulega lántakanda.  Hinsvegar í augum íslenska lándrottins er það trygging um hæstu ávöxtun á öllum tímum: mesta áhættan tryggð með lífsviðurværi Íslensks almennings.  

Íslenska glæpahúsnæðilánakerfið II!

Verðtrygging [skilgreiningin] eitt og sér er ekki til í mínum orðabókum. Er hugtak eins og prósenta [hundraðshluti] sem er illa skiljanlegt nema viðmiðunin sé tekin fram. 

Varast ber að nota prósentur sem ákvörðunargrunn þegar grunnurinn er óskiptanlegur: fjöldi eininga undir hundrað. Maður hefur tildæmis engin not af 10% af 2 tveimur nöglum.

Þegar launþegar hér áður fyrr fengu 10.000 kr. kauphækkun ofan á 100.000 kr. laun. Tilkynntu ráðmenn réttilega að um 10% kauphækkun væri að ræða. Í sömu viku hækkuðu vextir úr 2% í 3% og þá tilkynntu sömu ráðmenn að vextir hefðu bara hækkað um 1 %. Réttilega er 1% af 2% sama og 50% hækkun.

Áður en svo kölluð [neyslu] verðtrygging var innleidd hér með tilkomu svo kallaðs íbúðarhúsnæðiskerfi handa almenningi, 

þá giltu hér almennt neikvæðir eða of lágir innlána og útlánvextir. Millifært var af reikningum launþega inn á lán "einkavina" fyrirtækja. Það var alls ekki nóg að vera með flokksskýrteini.  

Oftast var um útgerðafyrirtæki að ræða sem höfðu þá efni að borga kauphækkanir. Láku því fjármunir oft úr ríkisbönkunum út í innri markað Íslands sem gat komið sér vel fyrir atvinnustarfsemi sér í lagi á landsbyggðinni.

Nú hinsvegar með nýja blekkingarkerfinu leka peningarnir úr landi, og af því sem maður les í fréttum í hendur erlendra fjárfesta: Sameinaðar Evrópu sér lagi þýskra banka [sem gera 30 ára áætlanir í samræmi við lengd lánstímans].

Engin furða að Sameinuð meginlands Evrópa hafi séð sér hag í því að halda hér uppi háu gengi síðan í síðustu þjóðarsátt  [fyrir um 20 árum sem markaði upphaf regluverksins] þegar 2/3 hlutar Íslendingu fengu 30% kaupskerðingu miðað við gengi Evru [gjaldmiðla leiðandi ríkja meginlands Evrópu].  Leiðrétt að hluta með lélegri vöruflokkum og minni þjónustu og vörum sem er að renna úr ábyrgð hjá erlendum birgjum hvað varðar líftíma.  Ásamt afarkostum um lífeyrisbindingu: Grunnlaunin voru of lág.

Þá mátt rústa innrimarkaði Íslensku þjóðarinnar á öllum sviðum: gera hana ósjálfbæra hvað varðar nauðþurftir. Vegalendin til Íslands sem gerir allan lávöru innflutning við meginlands Evrópu ósamkeppni hæfan við innlenda lágvöru framleiðslu hvarf.   [Risa lávöruauðhringafyrirtæki  meginlands Evrópu byggja við margmilljóna heimamarkað sem hindrar samkeppni frá borgum eða svæðum innan Evrópu sem eru langt [lengra] í burtu: Framleiðsluhraði er hámarkaður eða kostar það sama þegar fjöldaframleiðslu er kominn í ákveðið framleiðslumagn per sólarhring] 

Iðnmenntun dróst saman og flest öll stór iðnfyrirtæki lögðu uppi laupanna. [Fatagerð, bókagerð, skógerð, Bakarí, áburðargerð, .....] Atvinnuleysið falið [Að hætti meginlands Evrópu] í innileiðingu nýrra kenningafræðamenntunnar þar sem verðtryggð námslán komu í stað atvinnuleysisbóta.  

Fasteignaveðsverðtryggingarvísitala sem allar þjóðir heims utan Íslands miða við gerð lána til almennings vegna íbúðarkaupa heimilisins má leita að á netinu undir orðunum: Mortage loan index.

Þegar húsbréfa kerfið var tekið upp hér á landi stóð 99% þjóðarinnar í þeirri trú að það væri sambærilegt við íbúðarhúsnæðiskerfin utan Íslands.

Fasteignatrygging var jú besta verðtrygging til geymslu eða ávöxtunar fjár til langframa. Sjálfgefið að Húsbréfið tæki mið af þróun íbúðafasteignaverðs það hlyti að vera það sem verðtrygging vísaði í. Hér sem allstaðar annarstaðar utan Íslands. Þar sem ráðmenn sögðu kerfið sambærilegt.

Gallinn á gjöf Njarðar var hinsvegar að Íslenski grunnurinn var OECD kauphallrar vístala neysluverðs eða alþjóða braskara [erlendir fjárfestar sem hafa hag almennings að leiðarljósi?] var laumað inn hér á landi í stað fasteignaverðsvísitölu með öllum sýnum sveiflun.

Helstu hálfvitarök einföldun eða kostnaður við hafa tvær of mikill.

Seðlabanki að kröfu regluverksins kostar minnst 2 milljarða á ári. Kauphöllin [heimamarkaður alltof lítill] kostar líka sitt.

Þróun fasteignaverðs í stórborgum [höfuðborgum] tekur mikið minni sveiflum á 30 ára tímabila  en mánaðalegir duttlungar spákaupmanna valda á neysluvístölunni.

Fasteignverðtryggðarvísitala er þess vegna eina vísitalan sem hægt er að bjóða almenningi.

Minni sveiflur,  hægara ris og jafnara á íbúðaláninu veldur almenningi ekki svefnleysi.

Ef rétt hefði verið stað að í upphafi hefði höfuðstóll íbúðarhúsnæðislána á þessu 3 ára tíma bili lækkað og dregið úr áhrifum hækkunar neysluvarnings strax.  Fjárfestar hafa hag af því að fasteignaverðið rís upp aftur og vita að um 30 ár er að ræða.

Sennilega hefðum við aldrei lent í þessu hruni ef húsbréf almennings hér væru sambærileg við þau erlendis og væru grunnur eða varasjóður sem ávaxtar sig eingöngu með ný heimilum hér á landi. 

Mortage loan eða með réttu íslenska lánsformið er merkt sérstaklega fyrir útlenda braskara: inflation indexed Icelandic Home Mortage loans. Ekki furða þeir hafi fengið vatn í munninn. 

Þessi rangi grunnur Íslensks húsbréfa kerfis í framkvæmd minnir mest á Indverska furstakerfið.

Rauður ráðgjafi lifir en í kerfinu. Farið hefur fé betra.

Illa innrættir [grunnforsendu grunnur hverfandi: basics]  fæddir um 1965 og þeir með blekkingarreynslu síðust 20 ára er komu úr vernduð langskólanámi eru þeir hæfir til taka ákvarðanir er varða þjóðarhag.  Allir geta jú haft skoðanir og utanbókarlærdómur er mörgum gefin en réttlátt gagnrýni og rökréttar ályktanir byggja þær ekki alltaf á breiðum grunnforsendu grunni og reynslu undanfarinna ára eða oft alda. Ný orðasmíð misvitra fræðimanna þjónar oftast þeim tilgangi að eyðileggja lesskilning nýrra kynslóða og rugla almenning ríminu: Ábyrgð verður áhættu fælni, fjárglæframenn áhættu sæknir.

Nýju Bankarnir réðu verkfræðinga í bankanna. Hversvegna réðu þeir ekki viðskiptafræðinga og lögfræðinga eða hagfræðinga? Er ekki eitthvað bogið við Íslensk fjöldaframleiðslu fræðasetur?   

Íslenska glæpahúsnæðilánakerfið!

Íslenska húsnæðislánakerfið er ekki sambærilegt við þau sem gerast hjá þjóðum, þar sem veljast til forustu og fræðastarfa einstaklingar yfir meðalgreind.

Þar sem erlendi mælikvarði verðtryggingar fasteignaveðlána er meðalaverðfasteigna á lánssvæðinu á hverjum tíma eða fasteignavísitala. Árleg fasteignaverðbólga þar sem efnahagstjórn er ábyrg  er um 0 -4% Þannig að 30 ára lán eru oftast látin bera 5 til 7 % vexti þegar hagvöxtur er mestur.

Ef þetta alþjóðlega, siðferðilega, rökrétta, eðlilega  húsnæðislánakerfi væri hér þá myndi höfuðstóll íbúðarhúsnæðislána fylgja fasteignaverði, Væri nú hér á landi að stefna hratt niður. Greiðslubyrði almennings af húsnæði sínu væri hratt á niðurleið. Almenningur myndi því ráða betur við að halda upp neyslu varnings alþjóðlegra auðhringa viðmiðana. 

Erlenda alþjóðabraskara vísitalan sem tekur mið af verðmæti alþjóðlegs neysluvarnings til verðtryggingar er valkostur hjá öðrum þjóðum, sem beinist að öðrum lánum en húsnæði heimila almennings í viðkomandi efnahagsríki.

  Þetta kallast alþjóðleg neysluverðsvísitala sem byggir á skammtíma sjónarmiðum, sér í lagi þegar veð eru ótrygg.

Ef fasteignaverð húnæðis fellur í London [hvaða stórborg sem er] þá þýðir það, heimstyrjöld, náttúruhamfarir eða aðrar ástæður fyrir efnahagshruni Bretlands. 

Hversvegna alþjóðlega braskaravísitalan [kallað [neyslu]verðtrygging af Íslenskum ráðamönnum, fræðimönnum; almenning]  er ekki notuð sem við útreikning  verðtryggingar fasteignaveðlána heimilanna hjá öðrum, er einfaldlega af því að: hver annar en Guð almáttugur getur tryggt gegn efnahagshruni sökum, styrjalda, farsótta eða  náttúruhamfara. Meðalgreind er hærri hjá ráðamönnum annarra þjóða eða þeir Íslensku fyrirsleitilegir þrjótar eða sitt af hvoru.

Erlendis er fasteigna verðtryggt "Mortage" lán með veði í fasteign með vöxtum sem taka mið að verðþróun [spám] á svæðinu sem um ræðir. 

Verðtrygging miðað við það sem er að veði.

Af hverju verðtryggingar formúlan og forsendurnar í Íslenska Húsnæðislánakerfinu gilda ekki annarsstaðar í heiminum, segir mikið til um greind erlendra ráðamanna og fræðinga.

 

Flestir geta staðið í skilum

Kostir verðtryggingar

Íslenska uppfinningin [Jóhönnu S. og fl.] til að fá erlend lán út á húsbréf þjóðarinnar, gekk út á að bæta [OECD/ESB] neysluvöruverðbólguvístölu ofan á fasteignveðsverðbólgutryggingu lánsins. Þá þurftu erlendir fjárfestar og lánastofnanir ekki að óttast slaka efnahagstjórnanir á Íslandi framtíðarinnar. Ótti þeirra þeim í hag hefur nú í dag heldur betur sannað sig.  

Ríkisstjórn sem afnemur ekki neysluverðbólguþáttinn strax staðfestir áframhaldandi ótta þeirra sem kunna að lámarka áhættu eru ábyrgir og eru til fyrirmyndar. Burt með allar ríkistjórnir sem ábyrgir treysta ekki fyrir efnahagsmálum þjóðarinnar. Utanþings stjórn manna sem vilja, þora og geta strax. Sá sem hefur vit hann þorir, hinn huglausi hleypur á eftir væntingum hann veit ekki betur.

Við þurfum ekki að afhenda ESB auðlindir okkar: framtíðar tækifæri ef við fáum hugrakka ríkistjórn sem veit og tekur sjálfstæðar ákvarðanir með sannanlega velferð og hagsmuni almennings Þjóðarinnar að markmiði. Burt með þessa ríkisstjórn sem er vanhæf.

Föst í of lítilli íbúð

Ríkistjórnin er ekki þjóðin?

Gera þarf nýjan sáttmála við þjóðina

Skúli telur að ríkisstjórnin þurfi að gera nýjan sáttmála við þjóðina.  Enginn vafi sé á því að hún hefur stjórnskipulega fullt leyfi til þess að sitja áfram út kjörtímabilið. Hins vegar hafi trúnaðurinn við þjóðina beðið hnekki og það útheimti verulegt átak að endurvinna traust þjóðarinnar.

Vægt til orða tekið. Úlfur, Úlfur.  Miðað við hvaða aðgang lykilaðilar hafa að kerfinu og í ljósi stærðar vandmálsins sem þeir hafa varpað á þjóðina og áframhaldandi leynd um aðgerðir og aðgerðarleysi, hlýtur þjóðin að gera kröfu um nýja þjóna til að fara með umboð sitt í framtíðar lýðræðis þjóðfélagi.    Það er engar líkur að stjórnhættir og siðferði breytist með vanhæfum einstaklingum. Þjóðin á enga von ef ekki finnast hæfari einstaklingar til að halda um stjórnvöllinn. Þjóðin er búin að dæma menn eftir verkum sínum. Er stjórnin búin að viðurkenna að draumar um Ísland sem alþjóða fjármámiðstöð hafi verið vitfirring, er hún búin að viðurkenna að við fjármögnum ekki velferðarkerfið með að vera að brask með veikast gjaldmiðil heimsins. Því er ekki búið að draga úr umsvifum Seðlabanka, leggja niður Kauphöll með hennar fylgifiskum, breyta áherslum í Háskólanum  í Reykjavík og Bifröst.

 Millifæra fjármuni sem sparast við að skera niður fjármálageira ofurvitfirringatímabilsins til að efla heilbrigði og iðnað.

En sérhver talar fyrir sig. Þjóðin þarf ekki að semja við ríkisstjórnina. Þjóðin segir henni fyrir verkum í lýðræðislegu þjóðfélagi. Ríkisstjórnin leitar umboð húsbænda sinna: þjóðarinnar til að framkvæma vilja hennar á sérhverjum tíma. Þjóðin lætur ekki segja sér fyrir verkum hún er að meðaltali of greind til þess.  

Hversvegna er ekki búið að taka hér upp stöðuleika lánsform sem gilda hjá öðrum siðmenntuðum þjóðum. Svo sem að taka upp íbúðavísitölu til ákvörðunar heildavaxta skuldabréfa með verðtryggingu í fasteign heimilisins, aðrar ríkistjórnir bera ábyrgð á því að fasteigna verð haldist stöðugt.  2,35% raunvaxta krafa í þessum flokki bréfa er grundvöllur stöðugleika allra heimila erlendis.

Þetta eru hlutir ásamt því að taka upp Dollar sem þarf að gera strax. Þessi ríkisstjórn á sér ekki viðreisnarvon. En flokkarnir lifa af því 98% flokksmanna tryggir það. 

Skúli Helgason: Krafa um breytingar á rétt á sér

Verðtrygging

Takk Júlíus fyrir skýr og greinagóð svör. Enn hvernig stendur á því að ekki einu sinni bankastjórar í Svíþjóð skilja hvað verðtrygging er? Eru það bara nöfn sem eru á sama fyrirbærinu?

Ég fékk erfiða spurningu á blogg síðu  Sigurðar Þórðarsonar frá  Óskari Arnórssyni víðförnum og reyndum einstakling sem hefur kynnst mörgu í reynd á alþjóða vetfangi. 

Það sem Óskar er að spyrja um er: Hvað er Íslensk neysluverðstrygging sem grunnur undir 6 %raunávöxtunarkröfu ofan á fasteignaveðið á  íbúðarlánum almennings?

Svarið er einfalt: menn skilja þetta ekki sem þekkja ekki íslensku forsendurnar. Ef 98% þjóðarinnar skilja þetta ekki þá skilur örugglega enginn aðili þetta á alþjóða grundvelli hjá siðmenntuðum þjóðum á okkar mælikvarða skipta þá gráður og menntun engu máli.  

Spyrjum hvað eru bankavextir almennt frá upphafi siðmenntaðra bankaviðskipta?  Vextirnir eru hluti af formúlusafni eða tól og tæki sem stjórarnir styðjast við þegar þeir taka ákvarðanir.

Ein algengasta formúlan notuð til að finn út höfuðstól [grunnfjárhæð í upphafi] með ávöxtunarkröfu. Það er hvað á ég mikið eftir eitt ár. H[öfuðstóll] + H[öfuðstóll] x [vexti]r = H x(1 + r) = Það sem þú átt.  Segjum þú áttir Höfuðstól er jafngilti 1000 kr og vextir voru 1,5 % [hundraðshlutar] Þá er svarið: 1000 kr x (1 + 1,5/100) = 1015 kr. : sem þú átt.

Það sem Bankastjórar skilja almennt: það er hvað kemur út úr formúlunum,  en margir ef ekki allir hér á landi hafa aldrei þekkt forsendurnar eða eru búnir að gleyma þeim.

Bankaviðskipti byggja á trausti að hluta og þegar traustið vantar, þá á veði það er eitthvað sem er hægt að selja fyrir eftirstöðum lánsins ef  lánþegi getur ekki staðið í skilum vegna andláts, tekjumissis eða annarra fjárhagsörðugleika [t.d. skuldar of mörg lán til margra aðila].  

Almenningur erlendis tekur sjaldan lán nema vegna húsnæðiskaupa frá fornu fari.  Slík lán eru grunnur og upphaf allra traustra lána, því þau taka veð í grundvelli tilvistar heimilisins hér á norðurslóðum: það er húsnæði fjölskyldunnar, einstaklingsins. 

Vextir að slíkum lánum byggja almennt á siðmenntuð forsendum. Hófsamri, stöðuleika raunávöxtunar kröfu 1,5% - 2,5% á ársgrundvelli [fylgir eðlilegri eftirspurn samfara eðlilegri fjölgun íbúa 1%- 2% á ári], Samkeppnisvísitölu bankans sem byggir á væntingu um þróun fasteigna verðs á lánstímanum [oftast 30 ár hjá hinum siðmenntuðu] .

Ef ríkisstjórnin gerir ráð fyrir að lífskjör verði hinn sömu allan lánstímann [næstu  30) ár þá þýðir það að fasteignverð verður það sama, ef þau batna á svæðinu þá hækkar fasteigna verð, en ef  þau lækka þá lækkar fasteigna verð íbúðarhúsnæðis.  Ríkisstjórnin er 98% þjóðarinnar í grundvallar atriðum. Jöfn tækifæri allra kynslóða og stétta og einstaklinga.

Ef við ætlum að hafa stöðuleika það er litla eða enga verðbólgu næstu 30 ár kannski í mesta falli 7,0% en að meðaltali 2,0 %  þá er auðvelt að gefa út íbúðarhúsbréf sem uppfylla 2,5 % raunávaxtakröfu.

Formúlan er eftirfarandi á þessum flokki húsbréfa.  Vextir eru 2,0 % vegna meðaltals verðbólgu á íbúðarfasteignarverði og 2,5% vegna raunávaxta kröfu. Heildar vextir bréfanna eru 2,0% + 2,5% = 4,5%.

Hér er þetta mjög einföld vaxtaformúla sem byggir á að þeir sem taki ákvarðanir séu yfir meðalgreind, mannauður til allra arðbærra verka sé mikill hjá þjóðin, nógu af auðlindum til verðmætasköpunar og fólksfjölgun eðlileg og grunnur lífskjara þjóðarinnar sé húsnæðið sem Litlu gulu hænurnar búa í.

Einstaklingur segjum Pétur tölvísi ætlar að leggja fyrir til 30 ára, kaupir bréf að andvirði eitt hús þá á hann eftir 30 ár samkvæmt ofan greindum forsemdum: Hús x (1 + 2,5/100) í veldi 30 = 2,1 Hús. Þá og því aðeins að hann hafi efni á því að spara eða bíða.  Ef hann vil taka áhættu þá getur hann keypt bréf í kauphöllum í Stórborgum  milljóna þjóða sem hafa efni á að reka þær. Það er markaður braskaranna 2% þjóðanna.

Ef við ætlum að uppfylla stöðuleika kröfur ESB, þá getum ekki gert ráð fyrir meiri meðaltals verðbólgu en 5,5% sem setur húsbréfum íbúða sem arðbærar manneskju búa í  hámarksvexti, sem eru með tilliti til 2,0% raunvaxta 7,5%  fastir allan lánstímann, því 7,5% = 2,0% + 5,5%. 

Ef menn vilja vera nákvæmari er hægt að styðjast við íbúðarvísitölu sem ég hefi sett fram áður og tekur mið af þróun íbúða fasteignaverðs síðustu 3 ár eða 6 ár. Sama árafjölda og bindiskylda verðtryggðra reikninga til handa almenningi 98% þjóðarinnar. 

Þá geta menn sett saman formúlu þannig:  Heildar breytilegir vextir á mánuði eru jafnir 2,0% raunávöxtunarkröfu að viðbættum vöxtum sem taka mið af þróun íbúðaverðs síðustu þrjá til sex mánuði: verðbótaþáttur vaxtanna.

Hvort menn vilja hafa þessa vexti sundurliðaða á greiðsluseðli eða ekki skiptir engu máli því að raunvextir verða alltaf 2,0% [miðað við almenn lífskjör á hverju tíma] og hámarksvextir aldrei meiri en 7,5 % .

 

Lífeyrissjóðir Landsmanna geta byrjað á því að gefa út slík bréf til að skuldbreyta lánum þeirra sem hafa verið án vinnu í þrjá mánuði, sjóðirnir okkar eiga nóg af eigin fé og geta beðið í þrjátíu ár. Næsti flokkur gæti svo verið gefin út til þeirra sem hafa lægsta tekjur og vinnu og svo framvegis.

Þetta skilar sér strax út í þjóðfélagið heldur niðri launakröfum og eykur peninga magn í umferð.

Lífeyrissjóðirnir verða að passa upp á að braska nú ekki með þessi bréf: því þessi hluti sjóðsins er heilagur hluti hins almenna sjóðsfélaga.

Spurningin um hverjar íslensku raunverulegu forsendur vitfirringa vaxtastefnunnar eru: Það er milljón dollara spurning  sem hentar hvorki 98% þjóðarinnar innlimaðri í ESB eða  ekki.

Ég skipa forstöðumönnum lífeyrissjóðanna í umboði meirihluta félagsmanna að hrinda þessu í framkvæmd eigi síðar en 1. mars 2009.  Nú skulum við bíða og sjá hvort þjónarnir okkar eru verðugir þess að vinna í okkar þágu. Allir geta jú verið á atvinnuleysisbótum að þeirra mati og þá er best að forgangsraða: Þeir sem geta ekki unnið líkamlega vinnu eða stíga ekki í vitið leyfi hinum að vinna fyrir sér: þeim arðbæru.  

e.s. 

Neysluverðvísitala skammtímalána er annað mál þar sem veð er ekki snertanlegt, og aðilar í tímaskort og lausfjárþröng og eðlilegt að heildarvextir séu hærri.

Um lán til fyrirtækja gilda líka aðrir siðir. 2007 voru "inflation indexed mortage loans" um 7% af heildar útlánum Íslensku vitfirringarinnar. Aðal greiðsluerfiðleika þáttur heimillanna er núverandi íbúðarlánakerfi sem græðir á fólki í greiðsluerfiðleikum og flytur gróða til eignarhaldhlutafélaga m.a.

Hagfræði raunvísindi með tilfinningum heimilanna að leiðarljósi. Ný raunvísindagrein.

16 Hús

Það leggja 6% raunávöxtunar kröfu á almenning einnar þjóðar eða bjóða henni upp 6% ávöxtunar kröfu er vitfirring og veldur mjög fljótt efnahagshruni viðkomandi þjóðar. Þeir sem segja sig raunvísinda menn eru að  villa á sér heimildir ef þeir halda slíku fram og ættu alls ekki að koma nálægt efnahagsmálum neinar þjóðar.   

Segjum að allir Íslendingar hefðu jöfn tækifæri til að ávaxta andvirði eins hús um 24 ára aldur þá ættu þeir 2 hús 36 ára, 4 hús 48 ára, 8 hús 60 ára, 16 hús 72 ára. 

Barnabörnin fjögur byrja svo með 4 hús um 24 ára aldur hvert, 16 hús 36 ára hvert, 32 hús 48 ára hvert, 64 hús 60 ára hvert, 128 hús 72 ára hvert. Öll 4 ættu saman 512 hús. 

Dæmi um ávöxtunarkröfu sem tíðkast hjá engri þjóð eldri en 100 ára af barnalega skiljanlegum ástæðum.  Dagar nýlendnanna eru búnir og mannfjöldin í heiminum er löngu orðin of mikill fyrir ofur óréttláta misskiptingu.

2% raunávöxtun er látin nægja hjá þeim kunna að reikna eða þeim þjóðum sem kunna fótum sínum forráð.

Sá sem ætti  hús um 24 ára aldur ættu 2 hús 59 ára, og 4 hús  94 ára. Hámark græðginnar hjá Þjóðum sem vilja kallast siðmenntaðar almennt.

Af ávöxtunum skuluð þér þekkja þá. "The conartis" tækisfærisinnarnir með svörin á reiðum höndum.  Yfirleitt mjög geðfeldir eins og þeirra er hátturinn.

Ó! verðbótaþátturinn.

Ég hef komið fram með hugmynd af formúlu, sem byggir á því, að vextir af íbúðafasteignalánum til handa þeim sem koma til með að búa í þeim [í það minnst af fyrstu kaupum] og skili sömu langtíma kröfu um raunávöxtun lánveitanda. Þá að sá sami hafi biðlund í þrjú ár. Þá er sá græðgimöguleiki sem fylgir hinni hálfvita aðferðinni úr sögunni. Felst í því að varpa sveiflum af gjaldeyrisbraski meðal annars á saklaus heimili landsins af fullum þunga skammtíma sjónarmiða. Svo sem skammtíma greiðslu erfiðleikum sem nýtist hinum hákörlunum í formi yfirdráttar og skuldbreytinga og dráttavaxta og innheimtukostnaðar m.a..

Samkeyrsla allra þinglýstra kaupsamninga þarf að liggja fyrir í hverjum mánuði af landinu öllu. Þá jafnast sveiflunar sjálfkrafa niður fram í tíman og greiðandi verður ekki var við breytingarnar nema þær séu langvarandi þrjú ár eða lengur. Þetta er hrein stöðuleika aðferð sem aðrar þjóðir skilja mæta vel. Hin aðferðin hentar einungis græðgi þeirra hagsmuna aðila sem verja hana með ótrúlegustu rangtúlkunum.

Íbúðalánasjóður sem  hefði byrjað með 2000 m. kr. [samkvæmt minni íbúða vísitölu] er farinn að standa undir sér eftir skamman tíma [með tilliti til lengdar og öryggi veðsins sem liggur að baki láninu. 

Það er, þarf ekki að reiða sig á innlán Péturs Blöndal eða annarra, heldur eftirspurn eftir húsnæði og afborganir af þeim lánum sem eru í gangi hverju sinni. Íbúðavísitala endurspeglar raunveruleg lífskjör og stöðuleika á Íslandi til langframa.  Sem merkir það að hún tryggir ekki eldri kynslóðum forréttinda tekjur í ellinni heldur þeim yngri að eiga náðugt í ellinni. Þær eldri geta sjálfri sér um kennt og selt eignir sem þær borguð ekki sannvirði fyrir á sínum tíma [vegna óverðtryggðra lána] eða minnkað við sig. Skilyrði fyrir hverjum er lánað tryggir heimilamarkaðinn fyrir braski húsbyggjenda.

Kostnaður við að taka íbúðavísitölu upp er enginn, upplýsingar eru til á hverjum tíma nú þegar. 

Þessi græðgi formmúla sem er í gangi er algjört dæmi um auðgunarbrot á þeim sem skilur hana ekki og þess sem hagnast á því að verja hana.

Vísitölu Pétur

Spegillinn fimmtudagur 8. jan. 2009

Pétur H Blöndal alþingismaður telur að hugmynd Torbens Friðrikssonar um að húsnæðislán fylgi vísitölu húsnæðisverðs í stað neysluverðsvísitölu sé áhugaverð en óraunhæf. Verðtrygging snúist um að sá sem lánar fé fái andvirði þess til baka aftur og núverandi skipan tryggi það best.

Nokkur orð um athugasemdir Péturs sjá og það ég hefi áður sagt um íbúðavísitölu. Samkvæmt Seðlabanka Íslands voru 31/12 2008:  

Heildar útlán til innlendra aðila:  4.135.668 m.Kr. 

þ.a. íbúðalán / of which residential mortgage loans:  514.405 m.Kr.

Það er um 12 %.

Verðtryggð innlán 114.572 m.kr.

Það er um 22%

Svo ekki er Jói bílstjóri að lána  nema 22 % í  fasteign ungafólksins.  

 

Vil benda á að útlendingar gera ekki meir en 2 % raunvaxtakröfu af  húsnæðisláni ungafólksins. Hér er hún að jafnaði 6%.

Um fyrsta árið gildir.

20.000.000 gefa 400.000 þúsund í raunávöxtun. 2% dæmi.

20.000.000 gefa  1200.000 þúsund í raunávöxtun eftir bætur um 1.030.000- Íslenska dæmið.

Lámarkslaun er með þeim lægstu sem gerast. Húsnæðiskostnaður vegna jarðskjálftahættu og veðurfars einn sá dýrast en vergar tekjur Landsframleiðslu á nýfæddan Íslending um 6.000.000 á ári.

Lán til íbúðarhúsnæðis í mesta lagi 12% af heildarlánum innlendra lána. Innstæður á verðtryggðum reiknum eru um 20% af lánum til húsnæðis. Einfaldlega vegna þess að húsnæðis kerfið er sjálfbært í ljósi raunávöxtunar, þá skiptir Pétur sparifjárseigandi engu máli.  Það erum við sem erum búin með fyrsta árið ,sem erum að lána þeim sem kaupa sínu fyrstu íbúð. Mannfjölgun á Íslandi  fer ekki yfir 2% á ári.

Ég vorkenni Pétri ekkert í ellinni hans kynslóð niðurgreiddi húsnæði sitt með sparifé ömmu og afa.  Það þarf að breyta þessum forréttinda lögum hans Péturs talnakarls. Það er ekkert eðlilegt við skýringar hans enda gilda þær ekki hjá öðrum grandvörum þjóðum.