Ó! verðbótaþátturinn.

Ég hef komið fram með hugmynd af formúlu, sem byggir á því, að vextir af íbúðafasteignalánum til handa þeim sem koma til með að búa í þeim [í það minnst af fyrstu kaupum] og skili sömu langtíma kröfu um raunávöxtun lánveitanda. Þá að sá sami hafi biðlund í þrjú ár. Þá er sá græðgimöguleiki sem fylgir hinni hálfvita aðferðinni úr sögunni. Felst í því að varpa sveiflum af gjaldeyrisbraski meðal annars á saklaus heimili landsins af fullum þunga skammtíma sjónarmiða. Svo sem skammtíma greiðslu erfiðleikum sem nýtist hinum hákörlunum í formi yfirdráttar og skuldbreytinga og dráttavaxta og innheimtukostnaðar m.a..

Samkeyrsla allra þinglýstra kaupsamninga þarf að liggja fyrir í hverjum mánuði af landinu öllu. Þá jafnast sveiflunar sjálfkrafa niður fram í tíman og greiðandi verður ekki var við breytingarnar nema þær séu langvarandi þrjú ár eða lengur. Þetta er hrein stöðuleika aðferð sem aðrar þjóðir skilja mæta vel. Hin aðferðin hentar einungis græðgi þeirra hagsmuna aðila sem verja hana með ótrúlegustu rangtúlkunum.

Íbúðalánasjóður sem  hefði byrjað með 2000 m. kr. [samkvæmt minni íbúða vísitölu] er farinn að standa undir sér eftir skamman tíma [með tilliti til lengdar og öryggi veðsins sem liggur að baki láninu. 

Það er, þarf ekki að reiða sig á innlán Péturs Blöndal eða annarra, heldur eftirspurn eftir húsnæði og afborganir af þeim lánum sem eru í gangi hverju sinni. Íbúðavísitala endurspeglar raunveruleg lífskjör og stöðuleika á Íslandi til langframa.  Sem merkir það að hún tryggir ekki eldri kynslóðum forréttinda tekjur í ellinni heldur þeim yngri að eiga náðugt í ellinni. Þær eldri geta sjálfri sér um kennt og selt eignir sem þær borguð ekki sannvirði fyrir á sínum tíma [vegna óverðtryggðra lána] eða minnkað við sig. Skilyrði fyrir hverjum er lánað tryggir heimilamarkaðinn fyrir braski húsbyggjenda.

Kostnaður við að taka íbúðavísitölu upp er enginn, upplýsingar eru til á hverjum tíma nú þegar. 

Þessi græðgi formmúla sem er í gangi er algjört dæmi um auðgunarbrot á þeim sem skilur hana ekki og þess sem hagnast á því að verja hana.

Athugasemdir

[Sigurður Rúnar Sæmundsson, 12.1.2009 kl. 02:33]

Ég skil þessa formúlu ekki, og ég er næstum því viss umm að einhver er að taka mig í r......inn. En ég er að heyra að sumir drjólarnir eru að gera það gott í dag. Áttu að vera komnir á hausinn, en eru að rukka mig núna..Óli Ólason í samskip er að rukka mig um 90 eða 190 þúsund milljónir. Hefurðu heyrt það betra   ?Eru þessir menn ekki í lagi? Ég held hreynt ekki...Óli vill að hver fjölskylda á Íslandi greiði honum 1.000.0000., fyrir ekki neitt.. Af hverju ættum við að gera það ??

Haltu áfram Julli...!

[Júlíus Björnsson, 12.1.2009 kl. 04:46]

Siggi við eigum ekki að gera það því það ógnar [efnahagslegum velferðarstöðuleika] öryggi Íslensku Þjóðarinnar sem vegur þyngst. Þú þarft ekki að skammast þín fyrir að skilja ekki þessa formúlu því ég er víst eini sem skilur hana hana núna án þess að hafa hagast á henni.

Ræturnar liggja í því að um það leyti sem ég fæddist var Seðlabanki Íslands skúffa í Landsbanka Íslands var sem eðli viðskipta var svo einfalt í ljósi þess aðallega hvað útflutningur var einhæfur.  Þá voru líka heldri menn sammála um að verðbréf höll ætti ekki grundvöll fyrir sér fyrr en minnst Íslendingar yrðu milljón.[Eftir hundrað ár]. Nú er 45% af útlánþörf innlendra útlána Íslenska kerfisins 2007 vegna Stofnanna tengdra fjármála braski. Hvað útlánaþörf þörf fyrirtækja varða eru fíklarnir í þjónustu og verslun. [2007  Sjávarútvegur hvað þá Landbúnaður dvergar] . Með því að halda hér uppi 6% raunvaxtakröfu í staða 2% [300% hærri enn annarstaðar] var ekki hægt að viðhalda stöðuguleika til lengdar og verður ekki heldur hægt í framtíðinni. Hinsvegar með allskonar millifærslum [lánum sín á milli með óhagstæðum vaxtakjörum eftir því hvað hentar best] milli fjármálastofnanna  getur Seðlabanki dregið upp hvaða mynd sem er af vaxtakjörum eða þörfum braskara stofnanna hverju sinn.  Seðlabanki er því pólitískt hagsmuna tæki hagsmuna aðila sem eru ekki þjóðin heldur þeir sem ég kalla yfirleitt tækisfærisinna þá ESB sinnar öðrum fremur eða Beaurokrata forusta Fylkingarinnar og hennar skjólstæðingar. Íslenski markaðurinn er ekki frjáls í reyndinni þ.e.a.s honum er stýrt til að búa þær vísitölur og vexti sem henta til að fjármagna braskið  [45% inn] . T.d. nú í dag er gengið nálægt réttu og lægstu laun ættu að vera 100.000 kr hærri.  Þá myndu lífeyrisgreiðslur launþega á launum undir 400.000 nægja að vera verðtryggðar og þyrfti ekki að fjármagna þær með  ávöxtun.  En þá gætu lífeyrissjóðir sömu launþega ekki réttlætt 6% kröfuna. Launa hækkunin myndi gera meiri kröfur á fyrirtækjunum um arði í rekstri og eða kröfur um launalækkun yfirbyggingar.

Nú er spurningin hvernig komast lifeyrissjóðirnir upp með þess okurkröfu? Með því að bera sig saman við íbúðalaunasjóð. Nú spyr ég hver lánar íbúðalánasjóði ? Þar liggur skýringin. Í bið.

Ef Seðlabanki lánar íbúðalánasjóði 100 kr. með 20 kr. vöxtum og Íbúðalána sjóður lánar Seðlabanka með 100 með 10 kr. Þá tapar íbúðalánasjóður 10 kr.

Seðlabanki græðir 10 Kr. Lendir þá 1 kr í skatt til ríkissjóðs?

Íbúðalánasjóður getur aftur á móti getur sýnt fram á að ávöxtunarkrafa hans nægi rétt fyrir útlánum.  Og lífeyrissjóðirnir geta ekki verið með minni kröfur en hann. Svo er líka krafa um samkeppni [eða samvinnu í Fákeppni].

Það sem einkennir fyrirtæki sem borgar of lá lálaun eru tiltölulega of margir starfsmenn í öllum deildum. Afkastalitlir og þunglyndir þeir sem fá allt of lá laun. Eignarhaldsfélög til hliðar og mikið sukk og brask tengt þeim. Þetta á sérlega við um verslun og þjónustu. Sem eru með mestu útlána þörf af fyrirtækjum.  Launþegasamtök leyfðu þess að skerðingu á launum því þau telja sig eiga lífeyrissjóðina og hærri ávöxtunarkrafa skapar braskmöguleika[fleiri störf í brask deildinni] innan þeirra vébanda og  hærri laun og meiri virðingu Stjórnenda sem eru alltaf að bæta stöðuna hvað sjóðmál varðar því það gleymist hvað verður um það sem þeir borga [tapa] í útlánsvexti. Margur verður af aurum api. Sbr. Hávamál. Í fyrstu Þjóðarsáttinni skömmu eftir að Fjármálaráðherra hafði lækkað eignfjárstuðul  sem notaður var til að uppreikna eigur fyrirtækja í uppgjörum, þessi gjörð var mikið lofuð í umræðu hann lækkaði eignaskatt. Nokkru seinna kom skattmann í heimsókn og krafðist þess að eigið fé væri miskunnarlaust fyrir ofan núll. Flest ung samkeppnisfyrirtæki lögðu upp laupanna en þau stóru lifðu eftir fákeppni af því þau bjuggu á góðum afskriftum frá fyrri tímum.   Þá var samið um 30% skerðingu launa. 100.000 krónur sem komu aldrei aftur. Þeir sem skömmtuðu sér laun sjálfir [yfirbyggingin]  kom þetta ekki til hugar og var mér þá starfandi framkvæmdastjóra sagt af einum aðla sem starfaði fyrir forvera eins alþjóðaauðhringsendurskoðenda fyrirtækis hér á landi að slíkt gerðu þeir hjá sér hvað varðaði toppanna því eðlilegt væri að miða við verðbólgu. Svo kom Bónus og CIP lávara og bætt lífskjör?

20 starfsmenn sem eru sviptir 100.000 á einni nóttu skila 2.000.000.- í hefðbundna launaskipting t.d. 20% af framlegð fer í laun yfirbyggingar.  Það er heildalaunakostnaður lækkaði ekkert árið eftir sem hlutfall af veltu. 

Þetta var upphafið af því sem hrundi núna. Landbúnaður og sjávarútvegur hafa alltaf lifað við millifærslu forsjárhyggju. Í ljósi þess hve útlán til þess stétta er lítil hlutfallslega má draga þá ályktun að þeir hafi búið við hærri vaxtakjör en t.d. þjónustu og verslunargeirinn þegar upp er staðið.

Kanski veðjuðu aðilar á styrkingu krónunnar vegna þess að það er ekkert eðlilegt við markaðsþróun sem tengist Íslandi  og vildu ekki vera eftirbátar annarra í græðginni. 

þjóðarsáttin um 30% skerðinguna.

Bónus var í beinu sambandi við hagstofu og sá um að flytja draslið svo komu allir með drasl í kjölfarið 50% ódýrari vöru en áður tíðkaðist. Íslendinga fóru í raðir og vöru úrvalið minnkaði : gamla Rússagrýlan: Sjálfstæðimenn af eldri kynslóðinni.    Íslendingar dældu Bensín á bílinn sinn.

Keyptu Síld í dós  á kjaraverði 210 kr. Nettó innhald kostaði 1200 kr.

CIP lækkaði óðum og skerðing var bætt og 4.valdið lognaðist út af. Handahafar hundraðþúsund kallanna voru óspart lofaðir af þeim vissu ekki betur.

Þetta er ekki hægt að leika nema einu sinni. Maturinn verður að vera ætur. Tölvan verður að endast út vikuna.

135.000 - 100.000 = 35.000