Áður var þörf nú er nauðsyn

 Óvenjulegar aðstæður kalla á óvenjulegar aðgerðir.

 

Af vinna gegn viðskipavinum? Já

Að vinna gegn hag Bankanna? Já

Að vinna gegn hluthöfum Bankanna ? Já

Að vinna gegn efnahagslegu öryggi þjóðarinnar? Já

Eyðileggja orðspor þjóðarinnar útá við? Já

Veðja á veikingu krónunnar?  Nei

Í kraft sínum og yfirsýn, í ljósi menntunar og reynslu,  vissu aðilar að hún myndi veikjast. Svo og allir dómskvaddir matsmenn.

Skaðbóta skildir? Já.

Eignarupptaka? Já

Senda umheiminum skýr skilaboð að slíkt muni ekki endurtaka sig? Já

Geta allir lifað af 135.000 á mánuði? Já

Geta þeir bara farið [í fangelsi]? Já.

Nema þeir fái vinnu í Póllandi eða Rúmeníu.

Allt í samræmi við hagnað og ábyrgð aðila.   

Nú er að duga eða drepast fyrir dómsvöld.

Stóri bróðir hefur auga með ykkur. Við lifum á tímum þar sem fjarlægðir hindra ekki upplýsingastreymi.

Veittu fólki lán en veðjuðu á veikingu

Athugasemdir

[Jón Ólafur Vilhjálmsson, 12.1.2009 kl. 18:45]

Ráð til þeirra sem þurfa á fund bankastjóra til að semja um lán eða greiðslur skrifið fundargerð um það sem þið eruð sammála um þannig að hvor aðilinn skilji hinn ég hef reynslu af því að það er betra að hafa það á blaði undir skrifað það sem hvor aðili ætlar að gera. Við höfum dæmi um að bankar gera greiðslumat og greiðandinn stendur við það að fullu en bankinn hvað gerir hann ekkert hann hefur ekki sett inn neina breytu vegna veikinda aða greiðslufall þess sem er að frá greiðslumatið. Svo þegar allt er komið í óefni þá er gert samkomulag um breytingar á greiðslum jú það kostar stór fé bankinn búin að stuðla að veikingu krónurnar með því að taka stöðu gegn krónunni.

[Júlíus Björnsson, 12.1.2009 kl. 21:15]

Tilgangurinn helgar meðalið. Lánastofnanir hafa það að megin markmiði að hámarka gróða. Hjá flestum þjóðum er svigrúm lítið vegna Sterks Seðlabanka og hraðra viðbragða dómsvalds ef ábyrgðar misstíga sig: gerast og gírugir.  Tölum um venjulega réttláta Bankastofnun hjá þjóð með siðferðilegan bankaþroska.  Útlán til almennings eru tvennskonar :

Þau sem taka mið af varanlegri eign (kannski 80%: hér 62%) sem lánað er til. Viðmið almennt fasteigna verð á svæðinu miðað við kaupsamninga. Afföll hverfandi, vextir í lægri kantinum.

Þau sem taka við af því sem ekki er snertanlegt að liðnum lánstíma: Viðmið: meðaltal af verði neysluvara: CIP eða Neysluvísitala. Afföll algengari, vextir í hærri kantinum.

Vextir eru mælikvarði á verðbólgu.  Ef mörkinn eru 7%  Þá mega útláns vextir ekki vera mikið hærri. Til dæmis ef verðbólga 3,0% þá mega útláns vextir að meðaltali ekki vera hærri en 4%. því 3 + 4 = 7.

Þar afleiðandi þykir 2% raunvöxtum mjög góð til langframa. Það jafngildir því að höfuðstóllin tvöfaldast á 35 árum. Saman ber ef allar eigur Bretlands væri höfuðstóllinn þá ættu Bretland tvisvar sinnum eigur sínar eftir 35 ár. (6% þýðir tvöföldun á 12 árum: stríðsyfirlýsing). 

Menn því að hafa lán mjög örlát viðað við lága tekju innkomu aðila að jafnaði má segja að um bjarngreiða sé að ræða. Því lándrottinn veit að líkurnar eru talsverðar að aðili komist í greiðsluþrot, sér í lagi ef um sveiflur í kaupmætti eru tíðar og miklar á markaðsvæði. En meðan 40% fateignaveðsins eru óveðsett þá má hjálpa mönnum að komast í gegnum sveiflur: yfirdrátt og skuldbreytingar, dráttarvextir. Ábyrg bankastofnun lítur á þetta sem sem bruðl hagnað og hann er bestur því hann má braska með í t.d. Kauphöllinni. Hér gengur þetta allt út á útsjónarsemi lánadrottins eða jafnvægis ákvörðunartöku.

Hér gengur allt út á græðgi 6% raunávöxtuná undirstöðu eignir samfélagsins. Menn sem réttlæta þetta og hafa undir 1.000.000 á mánuði eru ekki marktækir og í raun og veru klepptækir ef þeir seigja sig sérfróða um þessi mál.  Hinir eru náttúrulega greindari.

Bankarnar í samvinnu við Seðlabanka og lífeyrisjóða [meðvitað eða ómeðvitað fer eftir greind aðila] byggðu upp ofurgengi, sem að mínu mati er að svindla á öðrum myntum. [Stríðsyfirlýsing]   Ógagnsæi í skjóli íslensks texta á frumskjölum meðal annars og allskonar millifærslum í  ofurfjármála kerfinu Íslenska rugluðu erlenda fjárfesta í ríminu að hluta, tel ég.

Samkvæmt Seðlabanka í útgöngu ársins 2007 eru útlán til heimila aðeins 11% af heildar útlánum kerfisins og til fyrirtækja, annarra en verslun og þjónustu aðeins um 20%.

Hvað varðar hrun bankanna var Kaupþing banki reistur á besta grunninum Búnaðarbankar sem sótti aðal viðskipta vini sína  í hópinn 11% + 20%.

Glitnir og Landsbanki vor löngu komir undir þau mörk í raunverulegu [sem lykilaðilar einir vita neðsta mat á eignamati ósnertanlegra veða: t.d. ástarbréf] eiginfé sem réttlættu áframhaldi græðgi [vitfirringa rekstur] rekstur. Að mínu mati áttu þeir að selja reksturinn og eignirnar áður en eiginféð [eignir lánadrottna]  var orðið of lítið miðað við áhættuna að Lánadrottnar fengju ekki sitt er það heiðarlegt og fyllilega eðlilegt hjá frændþjóðum okkar því það er svo hart tekið á slíku ábyrgðarleysi [skeytingarleysi um annarra manna eignir].

Þeirra hagur af því að veðja á falli krónunnar er ótvíræður: Lykilmennirnir eru allir á mánaðarlaunum.

Kaupþing vitandi hinsvegar um stöðu hinna hefði hagnast langbest ef bara þeir hefðu fallið því þá myndi staða hans styrkjast því hinir myndu ekki standast veikinguna.

Kennsla í nútíma viðskiptafræði á Íslandi virðist ekki gera kröfur um utanað kunnáttu um Basic atriði í klassískum Bankarekstri.  

Rétt skal vera Rétt. Stétt með Stétt. Forusta Flokksins á að hafa hugmuni fjöldans að leiðarljósi hverju sinni.