Mafíustarfsemi?

Atvinnubótavinna er vinna sem bætir aumingja getur verið af hinu góða ef þetta er ekki klepparavinna. Hinsvegar finnst mér að það ætti að setja neyðarlög með hagsmunum allra hjóla þjóðarinnar  í huga um 35 stunda hámarks vinnuviku allra stétta og einstaklinga fram til áramóta. Í stað þess að skera niður á vitlausan hátt og auka álagið á þeim sem nú þegar hafa nóg að gera.  

Þegar fyrirsjáanlegt er í ljósi vaxandi heimskreppu er að atvinnulausir verða fljótt 40 þúsundir.

Skera niður óarðbærar og kostnaðar samar millufærslu stofnanir eins og Seðlabanka, Kauphöll og þeirra fylgifiska. Nota gífurlegt fjármagn til að fjárfestingar í Heilbrigði og iðnaði m.a. Breyta allfarið hlutverki Háskólans í Reykjavík og Bifröst eða leggja niður því dagar Mafíustarfsemi, millifærsla og skattaparadísa eru búnir að vera næstu 30 árin. Ekki er ráð nema í Tíma sé tekið.    

Yfir 11.300 atvinnulausir

Verðtrygging

Takk Júlíus fyrir skýr og greinagóð svör. Enn hvernig stendur á því að ekki einu sinni bankastjórar í Svíþjóð skilja hvað verðtrygging er? Eru það bara nöfn sem eru á sama fyrirbærinu?

Ég fékk erfiða spurningu á blogg síðu  Sigurðar Þórðarsonar frá  Óskari Arnórssyni víðförnum og reyndum einstakling sem hefur kynnst mörgu í reynd á alþjóða vetfangi. 

Það sem Óskar er að spyrja um er: Hvað er Íslensk neysluverðstrygging sem grunnur undir 6 %raunávöxtunarkröfu ofan á fasteignaveðið á  íbúðarlánum almennings?

Svarið er einfalt: menn skilja þetta ekki sem þekkja ekki íslensku forsendurnar. Ef 98% þjóðarinnar skilja þetta ekki þá skilur örugglega enginn aðili þetta á alþjóða grundvelli hjá siðmenntuðum þjóðum á okkar mælikvarða skipta þá gráður og menntun engu máli.  

Spyrjum hvað eru bankavextir almennt frá upphafi siðmenntaðra bankaviðskipta?  Vextirnir eru hluti af formúlusafni eða tól og tæki sem stjórarnir styðjast við þegar þeir taka ákvarðanir.

Ein algengasta formúlan notuð til að finn út höfuðstól [grunnfjárhæð í upphafi] með ávöxtunarkröfu. Það er hvað á ég mikið eftir eitt ár. H[öfuðstóll] + H[öfuðstóll] x [vexti]r = H x(1 + r) = Það sem þú átt.  Segjum þú áttir Höfuðstól er jafngilti 1000 kr og vextir voru 1,5 % [hundraðshlutar] Þá er svarið: 1000 kr x (1 + 1,5/100) = 1015 kr. : sem þú átt.

Það sem Bankastjórar skilja almennt: það er hvað kemur út úr formúlunum,  en margir ef ekki allir hér á landi hafa aldrei þekkt forsendurnar eða eru búnir að gleyma þeim.

Bankaviðskipti byggja á trausti að hluta og þegar traustið vantar, þá á veði það er eitthvað sem er hægt að selja fyrir eftirstöðum lánsins ef  lánþegi getur ekki staðið í skilum vegna andláts, tekjumissis eða annarra fjárhagsörðugleika [t.d. skuldar of mörg lán til margra aðila].  

Almenningur erlendis tekur sjaldan lán nema vegna húsnæðiskaupa frá fornu fari.  Slík lán eru grunnur og upphaf allra traustra lána, því þau taka veð í grundvelli tilvistar heimilisins hér á norðurslóðum: það er húsnæði fjölskyldunnar, einstaklingsins. 

Vextir að slíkum lánum byggja almennt á siðmenntuð forsendum. Hófsamri, stöðuleika raunávöxtunar kröfu 1,5% - 2,5% á ársgrundvelli [fylgir eðlilegri eftirspurn samfara eðlilegri fjölgun íbúa 1%- 2% á ári], Samkeppnisvísitölu bankans sem byggir á væntingu um þróun fasteigna verðs á lánstímanum [oftast 30 ár hjá hinum siðmenntuðu] .

Ef ríkisstjórnin gerir ráð fyrir að lífskjör verði hinn sömu allan lánstímann [næstu  30) ár þá þýðir það að fasteignverð verður það sama, ef þau batna á svæðinu þá hækkar fasteigna verð, en ef  þau lækka þá lækkar fasteigna verð íbúðarhúsnæðis.  Ríkisstjórnin er 98% þjóðarinnar í grundvallar atriðum. Jöfn tækifæri allra kynslóða og stétta og einstaklinga.

Ef við ætlum að hafa stöðuleika það er litla eða enga verðbólgu næstu 30 ár kannski í mesta falli 7,0% en að meðaltali 2,0 %  þá er auðvelt að gefa út íbúðarhúsbréf sem uppfylla 2,5 % raunávaxtakröfu.

Formúlan er eftirfarandi á þessum flokki húsbréfa.  Vextir eru 2,0 % vegna meðaltals verðbólgu á íbúðarfasteignarverði og 2,5% vegna raunávaxta kröfu. Heildar vextir bréfanna eru 2,0% + 2,5% = 4,5%.

Hér er þetta mjög einföld vaxtaformúla sem byggir á að þeir sem taki ákvarðanir séu yfir meðalgreind, mannauður til allra arðbærra verka sé mikill hjá þjóðin, nógu af auðlindum til verðmætasköpunar og fólksfjölgun eðlileg og grunnur lífskjara þjóðarinnar sé húsnæðið sem Litlu gulu hænurnar búa í.

Einstaklingur segjum Pétur tölvísi ætlar að leggja fyrir til 30 ára, kaupir bréf að andvirði eitt hús þá á hann eftir 30 ár samkvæmt ofan greindum forsemdum: Hús x (1 + 2,5/100) í veldi 30 = 2,1 Hús. Þá og því aðeins að hann hafi efni á því að spara eða bíða.  Ef hann vil taka áhættu þá getur hann keypt bréf í kauphöllum í Stórborgum  milljóna þjóða sem hafa efni á að reka þær. Það er markaður braskaranna 2% þjóðanna.

Ef við ætlum að uppfylla stöðuleika kröfur ESB, þá getum ekki gert ráð fyrir meiri meðaltals verðbólgu en 5,5% sem setur húsbréfum íbúða sem arðbærar manneskju búa í  hámarksvexti, sem eru með tilliti til 2,0% raunvaxta 7,5%  fastir allan lánstímann, því 7,5% = 2,0% + 5,5%. 

Ef menn vilja vera nákvæmari er hægt að styðjast við íbúðarvísitölu sem ég hefi sett fram áður og tekur mið af þróun íbúða fasteignaverðs síðustu 3 ár eða 6 ár. Sama árafjölda og bindiskylda verðtryggðra reikninga til handa almenningi 98% þjóðarinnar. 

Þá geta menn sett saman formúlu þannig:  Heildar breytilegir vextir á mánuði eru jafnir 2,0% raunávöxtunarkröfu að viðbættum vöxtum sem taka mið af þróun íbúðaverðs síðustu þrjá til sex mánuði: verðbótaþáttur vaxtanna.

Hvort menn vilja hafa þessa vexti sundurliðaða á greiðsluseðli eða ekki skiptir engu máli því að raunvextir verða alltaf 2,0% [miðað við almenn lífskjör á hverju tíma] og hámarksvextir aldrei meiri en 7,5 % .

 

Lífeyrissjóðir Landsmanna geta byrjað á því að gefa út slík bréf til að skuldbreyta lánum þeirra sem hafa verið án vinnu í þrjá mánuði, sjóðirnir okkar eiga nóg af eigin fé og geta beðið í þrjátíu ár. Næsti flokkur gæti svo verið gefin út til þeirra sem hafa lægsta tekjur og vinnu og svo framvegis.

Þetta skilar sér strax út í þjóðfélagið heldur niðri launakröfum og eykur peninga magn í umferð.

Lífeyrissjóðirnir verða að passa upp á að braska nú ekki með þessi bréf: því þessi hluti sjóðsins er heilagur hluti hins almenna sjóðsfélaga.

Spurningin um hverjar íslensku raunverulegu forsendur vitfirringa vaxtastefnunnar eru: Það er milljón dollara spurning  sem hentar hvorki 98% þjóðarinnar innlimaðri í ESB eða  ekki.

Ég skipa forstöðumönnum lífeyrissjóðanna í umboði meirihluta félagsmanna að hrinda þessu í framkvæmd eigi síðar en 1. mars 2009.  Nú skulum við bíða og sjá hvort þjónarnir okkar eru verðugir þess að vinna í okkar þágu. Allir geta jú verið á atvinnuleysisbótum að þeirra mati og þá er best að forgangsraða: Þeir sem geta ekki unnið líkamlega vinnu eða stíga ekki í vitið leyfi hinum að vinna fyrir sér: þeim arðbæru.  

e.s. 

Neysluverðvísitala skammtímalána er annað mál þar sem veð er ekki snertanlegt, og aðilar í tímaskort og lausfjárþröng og eðlilegt að heildarvextir séu hærri.

Um lán til fyrirtækja gilda líka aðrir siðir. 2007 voru "inflation indexed mortage loans" um 7% af heildar útlánum Íslensku vitfirringarinnar. Aðal greiðsluerfiðleika þáttur heimillanna er núverandi íbúðarlánakerfi sem græðir á fólki í greiðsluerfiðleikum og flytur gróða til eignarhaldhlutafélaga m.a.

Hagfræði raunvísindi með tilfinningum heimilanna að leiðarljósi. Ný raunvísindagrein.

Fjármála eftirlitið

Kastljós, miðvikudaginn 14. janúar 2004.

Eftir að hafa horft á umfjöllum krosseigntengsl og eignarhaldfélög [ESB Regluverkið: hugmynd um að varpa skattbyrgði á almenning?] þá vakna spurningar. 

Er persónuvernd á Íslandi hluti af ESS það er regluverki ESB [ Undir Ítölskum Mafíu áhrifum].  Íslendingar á heiðarlegum markaði þar sem jöfn tækifæri eiga að gilda, hljóta hæfustu einstaklingarnir hafa minnst að fela. Vernd sem verndar eina persónu [kennitölu] á kostnað annarrar finnst mér ekki eiga rétt á sér.  Til dæmis rétt einstaklinga um upplýsingar um genatíska forfeður sína: syndir feðranna eiga ekki að koma niður á börnum tel ég almennt gilda um Íslenska viðhorfið.  Um mannaráðningar þá á að ráð menn í ljósi hæfni og kosta þeirra og galla. Enginn er fullkomin. En tveir jafn hæfir að öllu leyti nema annar hefur komist í kast við lögin þá á það ekki að fara leynt. Því menn á að meta eftir verðleikum sínum og göllum. Maður sem hefur brotið af sér einu sinni [sannað vanhæfi sitt að virða reglur] er líklegri til að brjóta af sér tvisvar en sá sem alltaf hefur fylgt reglum.

Einhvern tímann heyrði ég það og fannst til fyrirmyndar um Þýskar eftirlitsstofnanir og þá í þessu tilfelli  þýska skattaeftirlitið. Þeir vita hvað aðilar eiga að borga að lámarki en nota upplýsingar frá aðilunum til samanburðar. Til þess er eftirlitið búið að afla sér allra gagna áður en misferlið fer fram.

Maður ein sagði mér skömmu eftir upptöku virðis aukaskatts á Ísland eftirfarandi.

Hann hafði verið í Þýskalandi að kaup sér ís. Íssalinn missti einn ísinn niður. Þá spurði Íslendingurinn hvort það væri ekki auðvelt að svíkja vaskinn. Þýskarinn svaraði. Það er ekki hægt, því eftirlitið veit hvað ég framleiði mikinn ís miðað við upplýsingar frá mjólkursölunni.  Hvað afföll [rýrnun] varðar þá eru tryggingar sem bæta skaðann, þarf af leiðir veldur það ekki lækkun á tekjustofni ef ásættanlegar  arðbæriskröfur eru á fyrirtækinu.

Í samkeppni er það hagur eiganda markaðarins [neytenda, borgarinnar, þjóðarinnar] að menn séu forsjálir, það er að tryggja sig fyrir skaða og vera ekki kærulausir.

Eins er þjófnaður minni í litlum fyrir tækjum en þeim stóru, eingin hugsar betur um rekstur sinn en eigandi sem er á staðnum.

Afskriftir vegna rýrnunar sem eru frádráttabærar til skatts skekkja samkeppnissjónarmið og hækka verð til neytenda þegar upp er staðið og eiga því ekki rétt á sér.

Ríki, Borg, neytendur, þjóðin hampar ekki þeim rekstri sem skilar litum sem engum arði til samfélagsins. Því það minnkar tekjur Ríkis og sveitarfélaga sem hækkar skatta á neytendur.

  

Þessu viðhorfi stjórna ríkis og sveitarfélaga má breyta með veislum og jólagjöfum. En er það neytendum almennt i hag eða skattgreiðendum?