Markaðsverð Íbúðafermetra hefði verið betri grunnur

Markaðsverð íbúðafermetra heimilanna hefði verið betri grunnur. En vísitala neysluverðs til verðtrygginga sem tekur mið af nýbyggingarkostnaði. Það er lýtur duttlunungum neyslumarkaða bæði innanlands sem utan.  Heimilin eiga að vera friðhelgur markaður.  Enda ekki hagfræðingur til staðar á þeim öllum. Veðið á ekki að vaxa í þágu lánadrottna.

Greiðslujöfnun líklegt til að þyngja greiðslubyrði síðar

Palli var einn í heiminum

Í trausti hvers var þessi áhætta tekin? Að lánalínur lokuðust tímalega? Að endalausar lánafyrirgreiðslur myndu brúa bilið? Við þurfum ekki að spyrja að leikslokum? Dómur þjóðarinnar er þegar fallinn í ljós þeirra byrða sem á hana hafa verið settar um ókomna tíð. Voru aðilar ekkert að hugsa um viðbrögð markaðarins eða í hvað stefndi? Heldur sá er á veldur.  Markaðsetningin var stórglæsileg og lofandi um allan heim eins og sjá má á netinu ef slegið er inn orðinu "2007 Glitnir bank" .  Markaðurinn sér um sína í því felst frelsi hans. Og hann hefur ekki sagt sitt síðasta orð ennþá. 

Þúsund milljarða vöxtur útlána Glitnis

Enn meiri hækkun iðngjalda

Besta í stöðunni væri að bjóða þeim tryggingarfyrirtækjum sem fyrir eru að yfirtaka TM, það myndi styrkja þau og gera þau hæfari til að lækka iðngjöld í framtíðinni. Betri lífskjör fyrir almenning og arðbæri rekstur fjölda annarra fyrirtæka á mörkuðum sem veldur hagvexti og vekur ný störf.

42 milljarða lánafyrirgreiðslur koma vel fyrir í sumum ársuppgjörum en eru ekkert annað en ávísun upp á hærri iðngjöld á 300.000 manna neytendamarkaði.

Það á ekki að þyngja þjóðinni meir en komið er.  Í þessu tilfelli er það styrkur þeirra  sem eru á markaði sem skiptir meira máli en fjöldi.  Best væri að hafa eitt tryggingarfyrirtæki: ESB risar koma strax ef það spennir bogann of hátt. Í ljósi samninga tölum nú ekki um það þá inn er komið. 

Góður punktur: að hans mati?

Þjóðin stendur í mótmælum og vill vera upplýst. Traust byggir á upplýsingu. Hins vegar í ljósi stöðunar, sem nú er uppi, þá er öll leynd hverju nafni sem hún nefnist óviðeigandi. Þeir sem eru fylgjandi leyndinni og reyna vernda leyndina [með málþófi og útúrsnúningum] benda að sjálfsögðu á sig sjálfa.  Hvað hagnast þeir á leyndinni og hvað hafa þeir að fela.  Hvað varðar fyrirtækin sem eru nú flest komin óbeint í eigu lánadrottna [þjóðarinnar?] þá þjónar leyndin ekki þegar markaðurinn ákveður  hver eiga sér viðreisnar von. Sá heldur sem á veldur.

Þrír eru handahafar Forsetavaldins, sem að sjálfsögðu snýst um embættið, en ekki þann einstakling, sem þjónar því hverju sinni.  Nero og hans líkar hefðu kannski verið á annarri skoðun, enda bjuggu þeir við annarskonar valdræði. Sá heldur sem á veldur.

Björn: Fjölmiðlar marklausir við núverandi aðstæður

Það eru takmörk fyrir öllu.

USA er hún ekki þegar með fullkomið verndarkerfi sem þarf ekki aukinnar verndar við? Menn tala sem hafa efni á því. Sá sem á eign verndar hana að sjálfsögðu: það er ábyrgð. Fyrir þann sem lítið á eða þann sem á meir en nóg er þetta ekki spurning um að græða? Annars dauði er hins brauð. Það er frelsi sérhvers markaðar að græða sem er málið. Sérhver markaður hefur sín viðmið og forsendur til að viðhalda sjálfum sér. Í því felst frelsi. Hverjir eru okkar nærtækustu markaðir fyrir utan þá sem eru hér heima í okkar eign? "Fair Play". Til að jafnræði náist þá þurfa allir að sitja við sama borðið.

Verndartollum verði ekki beitt

Gengur á eigiðféð

Hver væri nú ekki ósáttur við það, þegar gengur á eigiðféð? Talandi um ábyrga Lánadrottna með arðbæriskröfur hluthafa eða almennings að leiðarljósi.

Reynt að bjarga Woolworths

2/3 hlutar ekki með

68,7% eða rúmlega tveir þriðju hlutar úrtaksins styðja ekki núverandi ríkisstjórn. Um 90% af þeim sem þora að styðja sjálfstæðisflokkinn treysta sínum mönnum í ríkisstjórn. Þar ríkir sú einurð sem þarf til að taka á málum. Samfylkingin er tvíklofin í afstöðu sinni. Kemur ekki á óvart og er í samræmi við þann undirróður sem þeir af haft uppi gegn samstöðunni sem þarf til vera í forystu. Áður var þörf nú er nauðsyn að skoða aðra möguleika. Sjálfstæðisflokk í minnihlutastjórn eða með öðrum þingmönnum úr stjórnarandstöðu. Út með alla ráðherra samfylkingarinnar er nauðsynlegt í stöðunni.

 

Menn eiga að uppskera eins og þeir sá. Þetta eru ekki tímar kosningaloforða. Heldur festu og ábyrgðar.

31,6% stuðningur við stjórnina

Sósíalisminn

Sósíalisminn hér á land kallaður jafnaðarstefna. [H]Isminn er samur við sig.

  Nationalsósialiminn segir "dæmið okkur eftir verkunum": hann lætur verkinn tala. Við dæmum.

Internationalsósíalisminn stefnir að heimsyfirráðum með fögrum talanda og loforðum sem fást ekki staðist.  Við fordæmum.

Það er valið. Val einstaklings til að velja á sjálfstæðum, sínum eigin forsemdum sem skiptir máli við köllum það hreint lýðræði. Menn eiga að uppskera eins og þeir sá. Vera áfram fremstir meðal jafningja er stefna sem ber að virða. 

Mokum skítnum út þegar eðlið fer að segja til sín. Út með tvíhyggjuna. Einurðina inn.

Þjóðin á fyrsta og síðasta orðið

Það verður ekki veðrið sem heldur aftur af fólki í febrúar 2009. Ef fer sem horfir.  Áður var þörf nú er nauðsyn. Hvað ætli verði mörg virk vísakort eftir? 

Viðrar vel til mótmæla

Bankarnir of stórir

Bankarnir voru of stórir fyrir Íslenska Seðlabankankann. Íslenski Seðlabankinn var nógu stór fyrir heilbrigð viðskipti til þjóna hagsmunun þjóðarinnar á Heimamarkaði.  Hagsmunaaðilar bankanna vissu þetta frá upphafi ef þeir hafa kynnt sér alþjóða banka umræðu frá upphafi innrásarinnar.

Um mitt árið 2007   vissu bankamenn heimsins að niðursveiflan frá USA myndi skella á Evrópu í Kjölfarið. Spáð var í spilin og voru þeir Íslensku sagðir meðal þeirra Evrópsku banka sem myndu falla fyrst. Þá byrjuðu lánalínur að lokast til íslenska bankakerfisins og síðan fór sem fór. Ég tel að öllum meðulum hafi verið beitt til snúa vörn í sókn: í því fólst dómgreindarleysið. Betur hefði verið að draga saman seglin. Virða ekki að vettugi alþjóðlegu bankaumræðuna sem var í gangi. Reyndar tel ég að ef Ársskýrslur Íslensku Bankanna hefðu gefið upp dekkri mynd af rekstrinum 2007 þá hefðu þær verið trúverðugari í augum Alþjóða bankakerfisins. Árskýrslurnar gáfu betri mynd en vætingar stóðu til. USA skildi okkur eftir í fyrirgreiðslu til handa Norðurlöndunum. Hvort íslensku bankanna hefði átt að þjóðnýta í febrúar 2008 veit ég ekki. 

Hinar klassísku bókhaldsreglur eru að lámarka alltaf virði eigna í uppgjörum m.a. að eignir fyrirtækja eru matsatriði á hverjum tíma og ef að þrengir á markaði lækkar virðið, eftirspurn minnkar; tölum nú ekki um gjaldþrot. Kannski voru bankarnir ekki eins stórir og ætla mátti.

Tveir bankar í greiðslustöðvun