Strik í reikninginn

Samkvæmt bráðabirgðatölum fyrir desember gæti hallinn á vöruskiptunum við útlönd á árinu 2008 því verið um 4,8 milljarðar. Niðurstaða ársins sé hinsvegar mikilli óvissu háð þar sem tölur gætu breyst vegna ársyfirferðar auk þess sem uppgjör verslunar með skip og flugvélar sé ekki fyrirliggjandi nú.

Það kemur nú ekki heldur fram hvort  seljendur innanlands hafi verið að ganga á lagerinn: sýnd veiði en ekki gefin.  Sem skapar innflutnings þörf eftir áramót.  Eitt er víst að það er hart árferði framundan.

Metafgangur af vöruskiptum

"Cheap as Chips"

Ætli þetta sé dæmi um væntingafullan erlendan fjárfesti sem liggur upp með krónur.

Gjaldeyrir Evrur og Dollar hafa hækkað um 200% síðan 1 júlí 2007  miðað við að evra er nú 168 kr.

1 milljarður EVRA  kostað 1 júlí 2007  83 Milljarða Króna sem kosta nú um 1/2 milljarð EVRA þannig að fáir á markaði hafa miklar væntingar til þess að Króna styrkist.

Menn sjá í hendi sér að dollar útbreiddasti [með mesta traustið] og sterkasti þegar upp er staðið, hentar fullvalda dvergefnahagsríkinu Íslandi til útflutnings almennra neysluvara best.

En kostnaðar stofnanir ofurgróðasjónarmiðs undanfarinna 20 ára [Svo sem Seðlabanki, Verðbréfahöll, Háskólinn í Reykjavík og Bifröst,...] verður að leggja niður í núverandi mynd og verja fjármunum í mannvænt velferða kerfi svo sem það nauðsynlegasta: heilbrigðikerfi.  Vitfirringartímabilið með tilsvarandi lálaunastefnu á sjúkrastofnum er bersýnilega búið að koma okkur í koll. Í framtíðinni verðum við að manna iðnaðinn og annan rekstur með nýfæddum Íslendingum ef við ætlum að viðhalda Þjóðinni sem velferðarríki í það minnsta.  Hátekjumarkaðir leyfa gæðaframleiðslu. Alþjóða heilbrigiðistofnir  með ræstitæknum sem tala þrjú tungumál væri  mjög arðbær viðbót, til að styrkja það Íslenska.

 

Þeim aðilum sem hyggja á að endurreisa Ísland sem millufærslufjármála stórveldi á vitfyrtum forsemdum ofurgróðahyggjunnar svo sem að breyta Reykjavík í borg eins og NY er ekki treystandi. Sér í lagi þegar 98% þjóðarinnar er því mótfallinn.

 

Ráðleggur fólki að selja ekki krónur strax

Móðgandi

Góð vinátta hefur verið á milli okkar Sigurbjargar um árabil þar sem við höfum metið mál og skipst á heilræðum eins og vinir gera. Í krafti þeirrar vináttu vildi ég ráða henni heilt og kom þeim skilaboðum til hennar héðan frá Stokkhólmi að nálgast ræðu sína á Háskólabíósfundinum af varfærni og gæta þess að ganga ekki á faglegan heiður sinn

 

Móðgandi, myndi ég segja ef vinir mínir þekktu mig  ekki betur. En kannski er Sigurbjörg óvarkár og kærulaus um faglegan heiður sinn. Vinur í raun með því að nefna ekki vinnkonu sína í þessu sambandi.

Ætli sólin sé rauð í Svíþjóð núna?    

Ingibjörg Sólrún kom boðum til Sigurbjargar

Ekkert er nýtt undir sólinni

Þótt ég sé leikmaður og um 20 ár, síðan ég lauslega var að pæla í svona málum, þá geta þeir séð sem vilja á bloggi mínu 2 síðustu mánuði að ég var ljótur að lesa úr kortunum eftir hafa sett mig  inn í þau. Robert Wade, hagfræðingur og prófessor hjá London School of Economics er í samræmi við allt sem ég hef verið að segja.

Er von, að ég trúi ekki að aðilar í ábyrgðarstöðum á Íslandi séu eins ómeðvitaðir um gang mála og þeir vilja vera  láta.  Ekki verður bókvitið í askanna látið.

Það versta eftir

Bjóða þær út.

Þetta er ekki spurning um ábyrgð á Íslandi heldur hæfi. Margir koma þar til greina. Besta reynslan  þar að auki er að vera vanur að sætta sig við hófsöm laun.

Bjóða stöðurnar út og birta þjóðinni tilboðinni. Það má merkja umsækjendur með A, B, C , ... til að skaða ekki mannorð þeirra gírugu.  

Hagur viðskiptavina og eiganda í fyrirrúmi. Bankastjóri þarf að tölvís, agaður, með 10 í almennu bókhaldi [samanber hagsýn húsmóðir] og geta  sagt Nei. Reynsla síðustu 20 ára? Varla.

Stjóri getur verið búinn, í ofurlaunakerfi, að hala inn milljarð í launatekjur og hlunnindi ef hann frestar að leggja rekstur niður tveimur árum áður en eigendur og viðskiptavinir þurfa að taka á sig skellinn.

Við viljum að sé sýnd ábyrgð við ráðningar í framtíðinni.

Eftirlitsaðilar mega heldur ekki hafa of há laun á Íslandi. Þar sem sem ábyrgðarleysi á Íslandi fylgja ekki refsingar. 

Bankastjórastöður auglýstar

Í upphafi langvarandi Heimskreppu?

Geir sagðist margoft hafa bent á að Íslandi stæði í miðri alheimsfjármálakreppu. Vandamálið væri ekki einangrað við Ísland og mörg lönd væru að lenda í miklum vanda. Ísland væri hinsvegar búið væri að koma málum hér í ákveðinn farveg í samstarfi við Alþjóða gjaldeyrissjóðinn

 

Ég er sammála Forsetisráðherra  að öllu leyti nema því að Ísland standi  í  miðri alheimsfjármálakreppu. Kreppa er búin að vera grafa um sig síðan 1998 og er fyrst að sýna sig nú fyrir alvöru á heimsmæli kvarða.  Bandarískir fjármagnfestar hafa keypt tryggingar gegn hruni í ESB.  Lausfé er afskornum skammti allstaðar í heiminum. USA og ESB vinna því að uppræta skattaparadísir til að halda koma í veg fyrir að skattfé sé tekið úr höndum ríkissjóða þeirra, því allt lausafé er nauðsynlegt til að tefja samdrátt [hrun] þeirra eigin fjármálakerfa eða á pólitískan hátt orðað viðhalda.

Um það getur enginn spáð, frekar en hvort alheimskreppan,  eftir að botninum er náð, mun verða áframhaldi almennt eða á einsökum efnahagssvæðum.

Kostir Íslands sem sjáfstæðs efnahagsdvergríkis [án innlimunar og regluverks ESB risans] eru enn betri ef kreppan verður langvarandi hvað varðar ESB. Frelsi er meira val og þar afleiðandi tækifæri. 

Í kreppu er þeim lánað sem eiga auðlindir sem tryggingu frekar en þeim sem eiga ósnertanleg verðmæti svo sem væntingar og fleira í þeim dúr.  Það ásamt snöggri ákvöðunartöku [skera niður ESB regluverki og semja sérhæft okkar viðmiðum í hag] er kostur Íslands fullvalda sem gelt ESB getur ekki státað sig af. 

Kreppan getur dýpkað

Heimskreppan festir sig

Þursar og aðrar risaefnahagsblokkir eru yfirleitt seinvirkar þegar kemur að því að taka ákvarðanir þegar að kreppir, sér í lagi þær ráðstjórna og skrifræðis. Litlu dverg efnahagsríkin sem byggja á lýðræði og frjálsum markaði það er jöfnu frelsi allra [Kristilegra] einstaklinga til athafna á samkeppnismarkaði [með samvinnu þegar við á] með hag allra annarra á markaði að leiðarljósi og með hafsjó af auðlindum spjara sig best.

Hinsvegar fylgir kreppu mikill lausa fjárskortur og getur hinum auðlinda snauðu reynst erfitt að afla sér hráefnis. Þá bitnar það sér í lagi á ríkum sem kallast skattparadísir og þeirra fylgifiskum og einbeita sér að fjármagnsflutningum  með það að leiðar ljósi að minnka tekjur ríkissjóða annarra landa. Og engin furða þó ESB og US vilji nú upprætta slíka aðila og þrengja skilyrði viðkomandi ríkja. Er bent á að slík starfsemi komi sérlega hart á fátækari þjóðum sem sannanlega þurfa á reiðu fé að halda.

Um þetta sjónar fjallar grein frá Reuters frá 8 nóvember 2008. INTERVIEW-Tax havens drain poor nations, OECD says

Only Liechtenstein, Andorra and Monaco are on its "black list" of uncooperative financial centres that have failed to make the political commitment to new standards

Ísland er ekki einu sinni talið með þeim sem uppfylla gagnsæis viðmiðanir. Þeir sem telja að efnahagshryðjuverkadeildir leyniþjónusta helstu efnahagsstórvelda hafi ekki haft Íslandi undir smásjánni síðustu 20 ár eru að skjóta sig í löppina.  Bláeygðir Íslendingar skilja greinlega ekki hvernig hlutirnir ganga fyrir sig í hinum stóra heimi skipulagðar glæpastarfsemi.

Hitt er ljóst að íslenski millifærslufjármála geirinn [sem tengist 70% af útlánum Íslendinga 2007] á ekki framtíð fyrir sér og er það eitt stærsta vandmálið sem blasir við þjóðinni hvað á að gera við allan þennan mannauð. Því reiðu féð verður af skornum skammti meðan heimskreppa sem engin sér fyrir endann á varir.  Það þarf að skera niður óarðbæra fjármálakerfið á Íslandi sér í lagi útflutnings aðila skattpeninga. Millifæra peningum í velferðakerfið og undir stöðu atvinnuvegi þjóðarinnar. Skipta upp mörg eða sameina í eitt öll Fákeppnisfyrirtæki innan sömu greinar.

OECD mælir djúpan samdrátt

ESB siðferði og goðsögn.

Margir ESB sinnar minna tækisfærisinnaðir halda það, að skipta um föt breyti manninum sem það gerir og er það rétt hvað varðar ytri útlit. ESB verður aldrei annað en samsuðan af þeim þjóðum sem hana byggja. Sér í lagi hvað varðar reglur lög og siðferði. Því er gott að hafa í huga áður en vaðið er úr öskunni í eldinn.   

Bandarískir fjárfestar númer 1 héldu Evrópu upp á dögum kaldstríðsins og eru nú að draga saman seglin.

ESB er lausn við auðlinda skorti og hátekjustöðugleika fámennar efrimillistéttar og fólksfjölgun vinnandi stétta. Í framkvæmd felst það með innlimun annarra þjóða og koma á hagræðingu sem veldur þörf fyrir meiri peninga í umferð og mælanlegum hagvesti til að byrja með hjá þeim þjóðum sem hafa lágar vergar þjóðartekjur Landsframleiðslu.

Vissulega má kalla hagræðingu: reglur og lög eða millifærslur. 

Norður Evrópa frá heiðnum tíma bjó við siði til grunvallar sínum lögum og svo gilti líka um aðra hluta sömu álfu.

Norður Evrópu siðferðið er á undanhaldi í ESB, en ekki ríkjandi.

ESS er sönnum um það.  Ekki hefur siðferðið batnað hér hitt þó heldur. En áherslurnar á að halda nýsiðferðinu reynast okkur ofviða í ljósi reynslunnar.  

Íslendingar [sem nýlenda] búa við tvöfalt siðferði frá fornu fari. Það er bókhaldsleiki til að lágmarka álögur vegna erlendra viðskipta yfirráða m.a. Þetta mátti réttlæta með þjóðarhagsmuni, þjóðar í neyð: fyrir okkur sjálfum sem einni þjóð.  En dönsku reglurnar innlands voru til fyrirmyndar [Norræna samfélags siðferðið].  Þegar við fengum fullræði  var bókhalds millifærslum ekki hætti heldur snéru tækifærisinnar sér í auknum mæli að landanum. Síðan var spilað með USA. Nú síðast kom ESB regluverkið [ESS] með sínu frelsi og þá opnuðust ný tækifæri sem ekki síst hafa bitnað á þjóðinni.

Sleppum frelsi ESB auðhringa reglugerðanna. Hreinsum til í eigin ranni [Þjóðfélaginu] . Þótt það kosti að ganga að græðgisjúkum frændum okkar. Byggjum okkar eigið drauma efnahagsríki á siðferðisgildum gömlum Vestur-Evrópu og auðlindum: hráefni, orku og afkasta miklum einstaklingum til orðs og æðis. 

Innlimun í ESB er að hlaupa úr öskunni í eldinn. [Mafíustarfsemi, mannsal, fátækrahverfi,...] Almenn lálauna sjónarmið og auðhringa dýrkun.  Lítill fyrirtæki en stórhuga einstaklingar þannig var Íslenska dvergefnahagsríkið.  Það er hægt að selja allar afurðir okkar gegnum netið í smá einingum og hámarka þannig þjóðar tekjurnar og útvega millifærslu hluta þjóðarinnar nóg að gera.

Millifærslan 300% hærri raunvextir á almennum fasteignalánum er til að borga okkur hærri laun sem renna svo í gegnum vextina til tækifærisinnanna aftur.  ESB lausnin er að lækka launin samfara lægri vöxtum [það er ekki góðgerðar stofnun].

Sex hundraðshlutar er 300% hærri en 2 hundraðshlutar svo sem 6% er 3 sinnum 2 %.  Ef við fengjum aftur 30% launaskerðinguna í kjölfar 1. þjóðarsáttarinnar myndu lífeyrisgreiðslur okkar hækka um 30% þá þyrftu lífeyrissjóðir launþegasamtakanna [okkar] ekki 6% raunvexti.  Í framkvæmd þar sem hlutfall heildar launakostnaðar lækkaði ekki í kjölfarið þó lægstu laun hafi verið skert um 100.000 kr. gefur til kynna að um millifærslu hafi verið að ræða.

Við fengum þetta bætt í almennt lægra þjónustustigi [kostnaði velt á neytendur: keyrsla og bið m.a.]  og vörugæðum [lágvara: lélegra innihald og minni ending] sem tækisfærisinnarnir kalla kaupmátt [miðað við magn] sem nýja Neysluvísitalan CIP [Notuð til viðmiðunar þegar örugg veð vantar]  byggir á.  Íbúðahúsnæði sem er viðhaldið og búið í er öruggasta fasteignatryggingin.  Um annað húsnæði  svo sem til spámennsku reksturs gilda önnur og dýrari viðmið. Nema aðili fá bónus.

 

Um forgang og sparnað.  

Þá dettur mér í hug fangelsis kostnaður á  Íslandi og þess að í kreppunni gæti marga fýst að komast í þau.

Þá er ein leið, það er að leita samvinnu við aðrar þjóðir og  fátækari sem  veitir ekki af peningum.

Ein þjóð hef ég heyrt um að hafi mjög lágan fangelsis kostnað og að sögn skilar fullkomni betur bótum þeirra sem hafa komist í kynni við hana.

Veðráttan er ein aðal ástæðan fyrir þessum lákostnaði.

Fangelsin gera fangarnir sjálfir.  Þeir grafa djúpa holu í jarðveg sem fyllist fljótt af alls kyns lifandi góðgæti og vatnspollum.  Síðan fara þeir sjálfir ofan í holuna og er hjálpað upp úr þegar betrun bóta vist líkur.

Þar sem þetta er hræ ódýrt og skilar hundrað prósent árangri þá hlýtur utanríkisráðuneytið að sjá sér hag í því að styrkja fátækari þjóðir og spara Íslendingum mikinn kostnað í leiðinni. Innfalið er líka upphald á 1. flokks hóteli flugferð á 1. farými því í samningum væri ekki eðlilegt að við ætlumst til að fátækari þjóðin sendi sína fulltrúa hingað eða borgaði kostnað af samningum.

Áður var þörf nú er nauðsyn

 Óvenjulegar aðstæður kalla á óvenjulegar aðgerðir.

 

Af vinna gegn viðskipavinum? Já

Að vinna gegn hag Bankanna? Já

Að vinna gegn hluthöfum Bankanna ? Já

Að vinna gegn efnahagslegu öryggi þjóðarinnar? Já

Eyðileggja orðspor þjóðarinnar útá við? Já

Veðja á veikingu krónunnar?  Nei

Í kraft sínum og yfirsýn, í ljósi menntunar og reynslu,  vissu aðilar að hún myndi veikjast. Svo og allir dómskvaddir matsmenn.

Skaðbóta skildir? Já.

Eignarupptaka? Já

Senda umheiminum skýr skilaboð að slíkt muni ekki endurtaka sig? Já

Geta allir lifað af 135.000 á mánuði? Já

Geta þeir bara farið [í fangelsi]? Já.

Nema þeir fái vinnu í Póllandi eða Rúmeníu.

Allt í samræmi við hagnað og ábyrgð aðila.   

Nú er að duga eða drepast fyrir dómsvöld.

Stóri bróðir hefur auga með ykkur. Við lifum á tímum þar sem fjarlægðir hindra ekki upplýsingastreymi.

Veittu fólki lán en veðjuðu á veikingu

Ó! Regluverkið ESS

Hann segir að uppgjörið verði að fara fram og að þetta séu eðlileg markmið. „Við viljum hvorki missa forræði yfir fiskveiðiauðlindinni né setja landbúnaðinn á hliðina. Ég tel líka útilokað fyrir stjórnvöld að snúa til baka frá viðræðum við ESB með samning sem ekki fæli í sér óskorað forræði yfir auðlindinni og að hagsmunum landbúnaðarins yrði borgið.“

 

Hvað með eignarhaldið : verður það í eigu Íslendinga búsettra á Íslandi? Setur hagræðingin ekki alla greinar á hliðina.  Það sem telst í lagi hjá dvergefnahagsríki með nú [þrátt fyrir óstjórn síðustu 25 ára] hæstu vergar tekjur Landsframleiðslu á nýfæddan Íslending: um 500.000 kr. á mánuði fer ekki saman við stefnu og þjóðfélagsgerð auðlindasnauð látekju risasamfélags: þar sem foræðishyggja, skrifræði, ráðstjórn eru ráðandi.

Við  viljum sama gamla persónulega samfélagið  með áherslu á einstaklingin, fjölskylduna og jöfn tækifæri allra einstaklinga til að láta gott af sér leiða og öllum hinum og sér til hagsbóta.

Burt með auðsöfnun á fárra hendur, fákeppni, keðjuhringa [innlenda og erlenda], lálauna og lágvöru, óheft flæði fólks inn og úr landinu: vegbréfin upp. Skilja hafrana  frá sauðunum. Fullvalda Ísland sem einbeitir sér að því sem það gerir best: andlegum og líkamlegum gæða afköstun á afurðum auðlinda þjóðarinnar.  Við lifum ekki á lána [millifærslu] starfsemi. Við lifum á skinsamlegri arðbæri nýtingu auðlinda okkar og andlegum afrakstri almenns hátekju samfélags.

 Við eigum ekki samleið með frelsissviptingu og tækifærissinnunum beaurK-rötum í Brueselles og fulltrúum þeirra hér á landi.

Umræða er óþörf við höfum þegar tekið upp næstum allt regluverkið gegnum samninginn um Evrópskt efnahagssvæði og líkar ekki þjóðfélagslegu breytingarnar sem það hefur haft í för með síðustu 20 ár.

Orkuverin og vatnið strax aftur í almanna eigu og veiðiréttinn í hafinu umhverfis.

Skyldi ástæðan fyrir því að Evrópskir frændur mínur litu upp til íslensku þjóðarinnar felast í þeim krafti sem hún sýndi með því að komast af og bjarga sér á eigin spýtur. Guð hjálpar þeim sem hjálpar sér sjálur.

Innlimun nauðug viljug og niður jöfnun: Nei takk. 

Uppgjör þarf að fara fram