Gordon Brown

Það er ekki allt vitlaust sem kemur frá honum: þ. e. útistandandi skuldir og eignir sem í reynd eru verðlausar. Hvernig er með þessi mál hér á landi, er hægt að fá lista birtan á netinu. Allavega af kurteisi við þann hóp, hvers íbúðir voru veðsettar, að þeim forspurðum til að fjármagna upphaf innrásar. Eða útflutnings verðbólgu til að losa um þenslu sem óx samfara  byltingu á eignarhlutföllum og tekjuskiptingu í þjóðfélaginu. Fækkað jöfnum tækifærum einstaklinganna í heilbrigðri samkeppni í dvergefnahagsríki.

Bankar leysi frá skjóðunni

Neyðin kennir naktri konu að spinna

Verðfall á mörkuðum ESB er fyrirsjáanlegt sér í lagi látekjuhlutanum. Nú eru Íslendingar í vondum málum. Áherslur á innlimun í ESB síðust áratugina.

ESS og regluverkið sem réttlætti:

1. einkavæðingu ríkisbanka og Auðlinda, ásamt samþjöppun fyrirtækja: samþjöppun valds á fárra hendur eða merkir einokun eða fákeppni : eitur á alla heilbrigða samkeppni sem byggir á fjölda en ekki stærð, var sagt hagræðing.   [Til að fjármagna uppbyggingu alþjóðafjármála stórveldis og skattaparísar erlenda fjárfesta; Reykjavík átti að jafnast á við New York]
2. óheft flæði fjármagns og lálaunafólks áttu líka að skipta öllu máli. [til að útrýma tækifærum Íslendinga til að efnast almennt]

Hvað þar að gera?

1. Breyta áherslum í sölumálum sjárvarfangs til að styrkja undir stoðir sjávarþorpa.
2. Efla smábátútgerð til að styrkja undir stoðir sjávarþorpa.

Nú í dag gengur allt út að selja afurðir inn á látekjumarkaði ESB  í miklu magni til dreifingar í lágvörukeðjur.  Í stað þess að leggja á gæðaframleiðslu fullunninna sjávarafurða heima í héraði til útflutnings á fjölmarga hátekjumarkaði í stórborgum alls heimsins frá Lagos til Peking og New York til dæmis. [Alveg eins og við höfum kynnst hér í skjóli ESB eru erlendis tvær þjóðir: ein sem veit ekki aura sinna tal sem er því stærri hátekjumarkaður því sem heildar íbúafjölda þjóðarinnar er meiri.]  Það sem einkennir hátekjumarkaði er að tollar eru ekki eins mikil hindrun þar sem allt gengur út á geta veitt sér það best hverju sinni og kreppur hafa ekki áhrif á kaupmátt á þessum mörkuðum. Líka er auðveldra að komast með ívilnanir frá tollum þegar lítið magn raskar ekki stöðugleika viðkomandi þjóðar. Sérhvert þorp gæti haft sín sérsvið og LOGO og selt sínar afurðir í gegnum netið, flugsamgöngur er góðar, nóg er af viðskiptamenntuðum Íslendingum og ensku kunnátta almennt góð um allan heim.  Aðalatriðið að hafa sem flesta kaupendur til að minnka áhættu og halda sem mestum virðisauka heima í héraði til að styrkja  velferða kerfi þess. Smábát útgerð með handfærum og línu er búbót sem eykur fjölbreytni og styrkir ferskfisk útflutning inn á t.d. 5 stjörnu veitinga hús og Hótel.  

Meiri gæði, meiri fjölbreytni, fleiri söluaðilar, fleiri kaupendur, fleiri hátekjumarkaðir það er að hámarka arðinn [virðisaukann sem verður eftir heima í héraði].  Tólin og tækin eru mannauður til orðs og æðis: almenn hálaun [næsta þjóðarsátt], sterkur gjaldmiðill: Dollar, enskukunnátta, og netið. 

En fremur vil ég sjá að fiskur, kjöt, grænmeti og annar iðnaður sé ódýrastur heima í héraði. Það er framleiðendur og heildsalar hafi verðlista upp á borðum. Öll sala af þeirra hálfu sé gegn staðgreiðslu. Séu þeir með smásölu afhendingu samhliða þá gildi það sama um verð og og greiðslu. [Sumt dýrara sumstaðar er jafnræði í ljósi heildardæmisins].

Kaupandi greiði alltaf flutnings kostað og fjármagnskostnað og ber ábyrgð á sinni rýrnun og uppsetningu vara í sinni verslun eða heimili. Einfaldar samkeppni eftirlit því kaupandi myndar sinn afslátt sjálfur  eins og hagsýn húsmóðir. Bankinn getur þá orðið besti eftirlitsaðilinn til að halda vörð um heilbrigða samkeppni.

Einkaframtakið þar sem eigandi er virkur á staðnum er besta formið því engin passar betur upp á eign sína en eigandinn sjálfur. Fleiri sjálfstæðar smá einingar virkari og heilbrigðari samkeppni.'

 

Kostir dvergefnahagsríkis eða lítillar þjóðar með gífurlegar auðlindir. Hún getur stjórnað flæði fólks og fjármagns. Hún getur haldið upp almennum hátekju launum. Kostir að selja á marga hátekjumarkaði að selja litið magn vítt og dreift um um heiminn eru ennfremur að hægt er að stjórna framboði og eftirspurn með því að fækka eða fjölga mörkuðum hratt eftir þörfum: þar sem mannauður er til staðar að hámarka arðinn. 

Valið er okkar,  Við látum ekki velja fyrir okkur.      Búin að fá nóg af því. Úlfurinn étur sauðina. Við erum ekki heimsk. 

Þorskkvóti aukinn

Verðtrygging

Takk Júlíus fyrir skýr og greinagóð svör. Enn hvernig stendur á því að ekki einu sinni bankastjórar í Svíþjóð skilja hvað verðtrygging er? Eru það bara nöfn sem eru á sama fyrirbærinu?

Ég fékk erfiða spurningu á blogg síðu  Sigurðar Þórðarsonar frá  Óskari Arnórssyni víðförnum og reyndum einstakling sem hefur kynnst mörgu í reynd á alþjóða vetfangi. 

Það sem Óskar er að spyrja um er: Hvað er Íslensk neysluverðstrygging sem grunnur undir 6 %raunávöxtunarkröfu ofan á fasteignaveðið á  íbúðarlánum almennings?

Svarið er einfalt: menn skilja þetta ekki sem þekkja ekki íslensku forsendurnar. Ef 98% þjóðarinnar skilja þetta ekki þá skilur örugglega enginn aðili þetta á alþjóða grundvelli hjá siðmenntuðum þjóðum á okkar mælikvarða skipta þá gráður og menntun engu máli.  

Spyrjum hvað eru bankavextir almennt frá upphafi siðmenntaðra bankaviðskipta?  Vextirnir eru hluti af formúlusafni eða tól og tæki sem stjórarnir styðjast við þegar þeir taka ákvarðanir.

Ein algengasta formúlan notuð til að finn út höfuðstól [grunnfjárhæð í upphafi] með ávöxtunarkröfu. Það er hvað á ég mikið eftir eitt ár. H[öfuðstóll] + H[öfuðstóll] x [vexti]r = H x(1 + r) = Það sem þú átt.  Segjum þú áttir Höfuðstól er jafngilti 1000 kr og vextir voru 1,5 % [hundraðshlutar] Þá er svarið: 1000 kr x (1 + 1,5/100) = 1015 kr. : sem þú átt.

Það sem Bankastjórar skilja almennt: það er hvað kemur út úr formúlunum,  en margir ef ekki allir hér á landi hafa aldrei þekkt forsendurnar eða eru búnir að gleyma þeim.

Bankaviðskipti byggja á trausti að hluta og þegar traustið vantar, þá á veði það er eitthvað sem er hægt að selja fyrir eftirstöðum lánsins ef  lánþegi getur ekki staðið í skilum vegna andláts, tekjumissis eða annarra fjárhagsörðugleika [t.d. skuldar of mörg lán til margra aðila].  

Almenningur erlendis tekur sjaldan lán nema vegna húsnæðiskaupa frá fornu fari.  Slík lán eru grunnur og upphaf allra traustra lána, því þau taka veð í grundvelli tilvistar heimilisins hér á norðurslóðum: það er húsnæði fjölskyldunnar, einstaklingsins. 

Vextir að slíkum lánum byggja almennt á siðmenntuð forsendum. Hófsamri, stöðuleika raunávöxtunar kröfu 1,5% - 2,5% á ársgrundvelli [fylgir eðlilegri eftirspurn samfara eðlilegri fjölgun íbúa 1%- 2% á ári], Samkeppnisvísitölu bankans sem byggir á væntingu um þróun fasteigna verðs á lánstímanum [oftast 30 ár hjá hinum siðmenntuðu] .

Ef ríkisstjórnin gerir ráð fyrir að lífskjör verði hinn sömu allan lánstímann [næstu  30) ár þá þýðir það að fasteignverð verður það sama, ef þau batna á svæðinu þá hækkar fasteigna verð, en ef  þau lækka þá lækkar fasteigna verð íbúðarhúsnæðis.  Ríkisstjórnin er 98% þjóðarinnar í grundvallar atriðum. Jöfn tækifæri allra kynslóða og stétta og einstaklinga.

Ef við ætlum að hafa stöðuleika það er litla eða enga verðbólgu næstu 30 ár kannski í mesta falli 7,0% en að meðaltali 2,0 %  þá er auðvelt að gefa út íbúðarhúsbréf sem uppfylla 2,5 % raunávaxtakröfu.

Formúlan er eftirfarandi á þessum flokki húsbréfa.  Vextir eru 2,0 % vegna meðaltals verðbólgu á íbúðarfasteignarverði og 2,5% vegna raunávaxta kröfu. Heildar vextir bréfanna eru 2,0% + 2,5% = 4,5%.

Hér er þetta mjög einföld vaxtaformúla sem byggir á að þeir sem taki ákvarðanir séu yfir meðalgreind, mannauður til allra arðbærra verka sé mikill hjá þjóðin, nógu af auðlindum til verðmætasköpunar og fólksfjölgun eðlileg og grunnur lífskjara þjóðarinnar sé húsnæðið sem Litlu gulu hænurnar búa í.

Einstaklingur segjum Pétur tölvísi ætlar að leggja fyrir til 30 ára, kaupir bréf að andvirði eitt hús þá á hann eftir 30 ár samkvæmt ofan greindum forsemdum: Hús x (1 + 2,5/100) í veldi 30 = 2,1 Hús. Þá og því aðeins að hann hafi efni á því að spara eða bíða.  Ef hann vil taka áhættu þá getur hann keypt bréf í kauphöllum í Stórborgum  milljóna þjóða sem hafa efni á að reka þær. Það er markaður braskaranna 2% þjóðanna.

Ef við ætlum að uppfylla stöðuleika kröfur ESB, þá getum ekki gert ráð fyrir meiri meðaltals verðbólgu en 5,5% sem setur húsbréfum íbúða sem arðbærar manneskju búa í  hámarksvexti, sem eru með tilliti til 2,0% raunvaxta 7,5%  fastir allan lánstímann, því 7,5% = 2,0% + 5,5%. 

Ef menn vilja vera nákvæmari er hægt að styðjast við íbúðarvísitölu sem ég hefi sett fram áður og tekur mið af þróun íbúða fasteignaverðs síðustu 3 ár eða 6 ár. Sama árafjölda og bindiskylda verðtryggðra reikninga til handa almenningi 98% þjóðarinnar. 

Þá geta menn sett saman formúlu þannig:  Heildar breytilegir vextir á mánuði eru jafnir 2,0% raunávöxtunarkröfu að viðbættum vöxtum sem taka mið af þróun íbúðaverðs síðustu þrjá til sex mánuði: verðbótaþáttur vaxtanna.

Hvort menn vilja hafa þessa vexti sundurliðaða á greiðsluseðli eða ekki skiptir engu máli því að raunvextir verða alltaf 2,0% [miðað við almenn lífskjör á hverju tíma] og hámarksvextir aldrei meiri en 7,5 % .

 

Lífeyrissjóðir Landsmanna geta byrjað á því að gefa út slík bréf til að skuldbreyta lánum þeirra sem hafa verið án vinnu í þrjá mánuði, sjóðirnir okkar eiga nóg af eigin fé og geta beðið í þrjátíu ár. Næsti flokkur gæti svo verið gefin út til þeirra sem hafa lægsta tekjur og vinnu og svo framvegis.

Þetta skilar sér strax út í þjóðfélagið heldur niðri launakröfum og eykur peninga magn í umferð.

Lífeyrissjóðirnir verða að passa upp á að braska nú ekki með þessi bréf: því þessi hluti sjóðsins er heilagur hluti hins almenna sjóðsfélaga.

Spurningin um hverjar íslensku raunverulegu forsendur vitfirringa vaxtastefnunnar eru: Það er milljón dollara spurning  sem hentar hvorki 98% þjóðarinnar innlimaðri í ESB eða  ekki.

Ég skipa forstöðumönnum lífeyrissjóðanna í umboði meirihluta félagsmanna að hrinda þessu í framkvæmd eigi síðar en 1. mars 2009.  Nú skulum við bíða og sjá hvort þjónarnir okkar eru verðugir þess að vinna í okkar þágu. Allir geta jú verið á atvinnuleysisbótum að þeirra mati og þá er best að forgangsraða: Þeir sem geta ekki unnið líkamlega vinnu eða stíga ekki í vitið leyfi hinum að vinna fyrir sér: þeim arðbæru.  

e.s. 

Neysluverðvísitala skammtímalána er annað mál þar sem veð er ekki snertanlegt, og aðilar í tímaskort og lausfjárþröng og eðlilegt að heildarvextir séu hærri.

Um lán til fyrirtækja gilda líka aðrir siðir. 2007 voru "inflation indexed mortage loans" um 7% af heildar útlánum Íslensku vitfirringarinnar. Aðal greiðsluerfiðleika þáttur heimillanna er núverandi íbúðarlánakerfi sem græðir á fólki í greiðsluerfiðleikum og flytur gróða til eignarhaldhlutafélaga m.a.

Hagfræði raunvísindi með tilfinningum heimilanna að leiðarljósi. Ný raunvísindagrein.

Fjármála eftirlitið

Kastljós, miðvikudaginn 14. janúar 2004.

Eftir að hafa horft á umfjöllum krosseigntengsl og eignarhaldfélög [ESB Regluverkið: hugmynd um að varpa skattbyrgði á almenning?] þá vakna spurningar. 

Er persónuvernd á Íslandi hluti af ESS það er regluverki ESB [ Undir Ítölskum Mafíu áhrifum].  Íslendingar á heiðarlegum markaði þar sem jöfn tækifæri eiga að gilda, hljóta hæfustu einstaklingarnir hafa minnst að fela. Vernd sem verndar eina persónu [kennitölu] á kostnað annarrar finnst mér ekki eiga rétt á sér.  Til dæmis rétt einstaklinga um upplýsingar um genatíska forfeður sína: syndir feðranna eiga ekki að koma niður á börnum tel ég almennt gilda um Íslenska viðhorfið.  Um mannaráðningar þá á að ráð menn í ljósi hæfni og kosta þeirra og galla. Enginn er fullkomin. En tveir jafn hæfir að öllu leyti nema annar hefur komist í kast við lögin þá á það ekki að fara leynt. Því menn á að meta eftir verðleikum sínum og göllum. Maður sem hefur brotið af sér einu sinni [sannað vanhæfi sitt að virða reglur] er líklegri til að brjóta af sér tvisvar en sá sem alltaf hefur fylgt reglum.

Einhvern tímann heyrði ég það og fannst til fyrirmyndar um Þýskar eftirlitsstofnanir og þá í þessu tilfelli  þýska skattaeftirlitið. Þeir vita hvað aðilar eiga að borga að lámarki en nota upplýsingar frá aðilunum til samanburðar. Til þess er eftirlitið búið að afla sér allra gagna áður en misferlið fer fram.

Maður ein sagði mér skömmu eftir upptöku virðis aukaskatts á Ísland eftirfarandi.

Hann hafði verið í Þýskalandi að kaup sér ís. Íssalinn missti einn ísinn niður. Þá spurði Íslendingurinn hvort það væri ekki auðvelt að svíkja vaskinn. Þýskarinn svaraði. Það er ekki hægt, því eftirlitið veit hvað ég framleiði mikinn ís miðað við upplýsingar frá mjólkursölunni.  Hvað afföll [rýrnun] varðar þá eru tryggingar sem bæta skaðann, þarf af leiðir veldur það ekki lækkun á tekjustofni ef ásættanlegar  arðbæriskröfur eru á fyrirtækinu.

Í samkeppni er það hagur eiganda markaðarins [neytenda, borgarinnar, þjóðarinnar] að menn séu forsjálir, það er að tryggja sig fyrir skaða og vera ekki kærulausir.

Eins er þjófnaður minni í litlum fyrir tækjum en þeim stóru, eingin hugsar betur um rekstur sinn en eigandi sem er á staðnum.

Afskriftir vegna rýrnunar sem eru frádráttabærar til skatts skekkja samkeppnissjónarmið og hækka verð til neytenda þegar upp er staðið og eiga því ekki rétt á sér.

Ríki, Borg, neytendur, þjóðin hampar ekki þeim rekstri sem skilar litum sem engum arði til samfélagsins. Því það minnkar tekjur Ríkis og sveitarfélaga sem hækkar skatta á neytendur.

  

Þessu viðhorfi stjórna ríkis og sveitarfélaga má breyta með veislum og jólagjöfum. En er það neytendum almennt i hag eða skattgreiðendum?      

 

Blekkingar á Bekkingar ofan?

Samskipti milli Íslands og Katars hafa verið nokkur að undanförnu. Ráðmenn héðan hafa farið utan ásamt kaupsýslu- og bankamönnum. Sendinefnd frá Katar þekktist svo heimboð Ólafs Ragnars Grímssonar forseta í sumar. Kaup Sheiks í Kaupþingi blekking?

Athygliverð frétt. Er furða þó alþjóðasamfélagið hafi brugðist við, of hart, er það ekki spurning, ef fréttin reynist sönn. 

 

Hriktir í Stoðum

Stjórnarformaður Deutsche Bank. Josef Ackermann, segir í tilkynningu að mikil vonbrigði séu með afkomu bankans á fjórða ársfjórðungi. Tapið og erfiðar markaðsaðstæður sýni að ákveðinn veikleiki sé í starfsemi bankans og er nú unnið að því að bæta þar úr. 

Auðhringir [erlendir fjárfestar] innan ESB færa sig óðum til launalægri svæða innan ESB og utan[Rússlands t.d. ]. Kínverjar [ASÍA] stefnir í að vera nærstærsta efnahagssvæðið. Mikið hrun í kauphöllum ESB. 

Íslendingu ber að treysta á mátti sinn og megin. Áræði og dug mannauðsins og auðlindir í sameiginlegri eigu þjóðarinnar allar. 

Burt með Regluverk lálauna risa einokunarbandalaga. Stöndum utan efnahagseinokunarbandalaga. Tryggjum okkur frelsi til að uppfylla og velja þá eftirspurn sem allir hátekjumark heimsins hafa til auðlinda.

Besti þjónninn er Dollar. USA&ASÍA.   

Innlimumst ekki í geldu ESB sem augljóslega á allt sitt undir Rússum. Erlendir [fjárfestar] auðhringar eru ekki góðgerðarstofnanir og ESB snýst ekki um tilfinningar heldur þörf fornu Nýlenduveldanna til að tryggja sér auðlindir og stemma stigu við atvinnuleysi útdeyjandi forréttindastétta samfara innflutningi ódýrs vinnuafls annarstaðar frá til að vinna grunn störfin. Illt er eiga þræl að einkavin. 

Afkomuviðvörun frá Deutsche Bank

Strik í reikninginn

Samkvæmt bráðabirgðatölum fyrir desember gæti hallinn á vöruskiptunum við útlönd á árinu 2008 því verið um 4,8 milljarðar. Niðurstaða ársins sé hinsvegar mikilli óvissu háð þar sem tölur gætu breyst vegna ársyfirferðar auk þess sem uppgjör verslunar með skip og flugvélar sé ekki fyrirliggjandi nú.

Það kemur nú ekki heldur fram hvort  seljendur innanlands hafi verið að ganga á lagerinn: sýnd veiði en ekki gefin.  Sem skapar innflutnings þörf eftir áramót.  Eitt er víst að það er hart árferði framundan.

Metafgangur af vöruskiptum

16 Hús

Það leggja 6% raunávöxtunar kröfu á almenning einnar þjóðar eða bjóða henni upp 6% ávöxtunar kröfu er vitfirring og veldur mjög fljótt efnahagshruni viðkomandi þjóðar. Þeir sem segja sig raunvísinda menn eru að  villa á sér heimildir ef þeir halda slíku fram og ættu alls ekki að koma nálægt efnahagsmálum neinar þjóðar.   

Segjum að allir Íslendingar hefðu jöfn tækifæri til að ávaxta andvirði eins hús um 24 ára aldur þá ættu þeir 2 hús 36 ára, 4 hús 48 ára, 8 hús 60 ára, 16 hús 72 ára. 

Barnabörnin fjögur byrja svo með 4 hús um 24 ára aldur hvert, 16 hús 36 ára hvert, 32 hús 48 ára hvert, 64 hús 60 ára hvert, 128 hús 72 ára hvert. Öll 4 ættu saman 512 hús. 

Dæmi um ávöxtunarkröfu sem tíðkast hjá engri þjóð eldri en 100 ára af barnalega skiljanlegum ástæðum.  Dagar nýlendnanna eru búnir og mannfjöldin í heiminum er löngu orðin of mikill fyrir ofur óréttláta misskiptingu.

2% raunávöxtun er látin nægja hjá þeim kunna að reikna eða þeim þjóðum sem kunna fótum sínum forráð.

Sá sem ætti  hús um 24 ára aldur ættu 2 hús 59 ára, og 4 hús  94 ára. Hámark græðginnar hjá Þjóðum sem vilja kallast siðmenntaðar almennt.

Af ávöxtunum skuluð þér þekkja þá. "The conartis" tækisfærisinnarnir með svörin á reiðum höndum.  Yfirleitt mjög geðfeldir eins og þeirra er hátturinn.

Böggull fylgir skammrifi

Sá Böggull fylgir skammrifi að verðtryggðir reikningar eru nú bundnir í 4 til 6 ár. Og eftir 1 ár geta þeir lækkað í 1 %.

Bankar ættu að hvetja þjóð í kreppu til að borga upp öll lán sín áður en Íslendingar fara að svipta sig meira frelsi.  

Raunvextir vel yfir 10%

Ekkert er nýtt undir sólinni

Þótt ég sé leikmaður og um 20 ár, síðan ég lauslega var að pæla í svona málum, þá geta þeir séð sem vilja á bloggi mínu 2 síðustu mánuði að ég var ljótur að lesa úr kortunum eftir hafa sett mig  inn í þau. Robert Wade, hagfræðingur og prófessor hjá London School of Economics er í samræmi við allt sem ég hef verið að segja.

Er von, að ég trúi ekki að aðilar í ábyrgðarstöðum á Íslandi séu eins ómeðvitaðir um gang mála og þeir vilja vera  láta.  Ekki verður bókvitið í askanna látið.

Það versta eftir